Starodruk
Starodruk (stary druk) – publikacje drukowane z okresu od wynalezienia druku do końca XVIII w. Do starodruków zaliczają się również inkunabuły[1]. W różnych czasach i różnych krajach przyjmowano końcowa datę w zależności od przełomowych dat w historii lub w dziejach literatury danego kraju. Współcześnie zazwyczaj za datę końcową przyjmuje się rok 1800, wyjątkiem jest m.in. Anglia, gdzie granicą jest rok 1640. Starodruki cechuje ręczne wytwarzanie wszystkich ich składników: papieru, typografii, ewentualnych ilustracji lub oprawy[2].
Według Karola Estreichera, twórcy „Bibliografii Polskiej” do starodruków zalicza się książki wydane w latach 1501–1800. Szacuje się, że na terenie Polski wydano 73 tys. tytułów starodruków[potrzebny przypis].
Według Kaweckiej-Gryczowej przeciętny nakład polskiego starodruku w XVI i XVII wieku to 500 egzemplarzy. Starodruki obejmują książki składane techniką ksylograficzną oraz książki złożone czcionką ruchomą[potrzebny przypis].
Zobacz też
 | Zobacz hasło starodruk w Wikisłowniku |
- cymelia
Przypisy
- ↑ stary druk, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2013-11-27] .
- ↑ Encyklopedia wiedzy o książce (pod red. A. Birkenmajera i in.), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1971.
- p
- d
- e
Książka
| Typ |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Forma |
| ||||||
| Produkcja |
| ||||||
| Budowa |
| ||||||
| Tekst |
| ||||||
| Zdobnictwo |
| ||||||
| Zawody | |||||||
| Obieg |
| ||||||
| Znaki własnościowe |
| ||||||
| Konserwacja |
| ||||||
| Powielanie |
Encyklopedia internetowa:
- PWN: 3979170
