Woda wapienna
Woda wapienna, łac. aqua calcis – nazwa zwyczajowa nasyconego, wodnego roztworu wodorotlenku wapnia. Rozpuszczalność Ca(OH)2 w wodzie w temp. 25 °C wynosi ok. 0,159 g na 100 g H2O to znaczy, że roztwór ten ma stężenie ok. 0,16%.[1] Woda wapienna to opalizujący płyn o odczynie alkalicznym (pH = 13). Przechowuje się ją z osadem nierozpuszczonego wodorotlenku wapnia.
Otrzymywanie wody wapiennej
Wodę wapienną przygotowuje się w dwóch etapach. Najpierw sproszkowany tlenek wapnia zalewa się wodą w stosunku masowym 1:1 i dokładnie miesza. Tlenek wapnia reaguje gwałtownie z wodą z wydzieleniem ciepła (reakcja egzotermiczna).
CaO + H2O → Ca(OH)2↓ + ciepło
Powstałą zawiesinę odstawia się na 24 h do czasu całkowitej sedymentacji (opadnięcia) nierozpuszczonego związku, po czym roztwór dekantuje się znad osadu, a osad zalewa kolejną porcją wody. Przygotowywanie pierwszego roztworu ma na celu usunięcie łatwo rozpuszczalnego w wodzie KOH, który występuje jako zanieczyszczenie tlenku wapnia. Po zalaniu drugą porcją wody zawiesinę znów odstawia się do odstania i w takiej formie przechowuje. Wodę wapienną zlewa się znad osadu i sączy dopiero krótko przed użyciem.
Zastosowanie
- Do laboratoryjnego wykrywania dwutlenku węgla. Rozpuszczony wodorotlenek wapnia reaguje z dwutlenkiem węgla z wytworzeniem trudnorozpuszczalnego węglanu wapnia powodującego zmętnienie roztworu:
- Ca(OH)2 + CO2 → CaCO3↓ + H2O
- W procesach uzdatniania wody jako stabilizator i środek wiążący rozpuszczony CO2, mogący powodować korozję.
- Zmiękczanie wody metodą dekarbonizacji lub wapienno-sodową.
- W medycynie, zewnętrznie jako środek ściągający, przeciwzapalny i osuszający. Dawniej stosowana wewnętrznie, przy zatruciu kwasami.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Atherton Seidell: Solubilities of inorganic and organic compounds; a compilation of quantitative solubility data from the periodical literature. T. 2. New York: Van Nostrand, 1919, s. 202.
Bibliografia
- Stanisław Janicki, Adolf Fiebig, Małgorzata Sznitowska, Teresa Achmatowicz: Farmacja stosowana : podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-2847-7.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
- p
- d
- e
Książka
| Typ | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Forma |
| ||||||
| Produkcja |
| ||||||
| Budowa |
| ||||||
| Tekst |
| ||||||
| Zdobnictwo |
| ||||||
| Zawody | |||||||
| Obieg |
| ||||||
| Znaki własnościowe |
| ||||||
| Konserwacja |
| ||||||
| Powielanie |
