Chronostych

Chronostych na cokole figury Świętego Jana Nepomucena przed kościołem Świętego Macieja we Wrocławiu
Chronostych LCCCCCCMXVVVVVVVIIIIIIIIIIIIII - 1709 w inskrypcji po łac. C STATVA HONORI PERPETVO SANCTI IOANNIS NEPOMVCENI AB INCOLIS CIVITATIS HVIVS EXPENSIS VERE PIIS ERECTA/Pomnik na wieczną część św. Jana Nepomucena sumptem mieszkańców miasta wzniesiony w Lądku Zdr.

Chronostych lub chronogram – jeden ze sposobów zapisywania dat rocznych stosowany m.in. w okresie baroku[1].

Jest to coś w rodzaju łamigłówki wykorzystującej fakt, że w alfabecie łacińskim litery I, V, X, L, C, D, M pełnią jednocześnie funkcje cyfr rzymskich. Do zapisania w ten sposób daty używano cytatów z Pisma Świętego lub wierszy. Aby odczytać datę, należy zsumować wartości liczbowe liter będących jednocześnie cyframi. Dla ułatwienia litery te wyróżniano odmiennym modułem[2].

haeC est ConstrVCta pro gLorIa aC VeneratIone IesV MarIae IosephI IpsI VsqVe beatae ConsangVInItatIs ChrIstI (To jest budowla dla chwały i czci Jezusa, Marii, Józefa, ich samych oraz błogosławionych krewnych Chrystusa) głosi napis w pocysterskim kościele pw. św. Józefa w Krzeszowie, umieszczony nad emporą organową, pomiędzy namalowanymi tam czterema ewangelistami. Podaje on jednocześnie datę rozpoczęcia prac malarskich w kościele:

C+C+V+C+L+I+C+V+I+I+V+M+I+I+I+I+I+V+V+C+V+I+I+I+C+I+I

czyli

100+100+5+100+50+1+100+5+1+1+5+1000+1+1+1+1+1+5+5+100+5+1+1+1+100+1+1

a więc rok 1693. Należy zwrócić uwagę, że w tekście nie pojawia się ani jedna zbędna litera – cyfra.

Ten charakterystycznie dla baroku udziwniony sposób datowania stosowany był nie tylko na inskrypcjach, ale i w twórczości literackiej, a także trafiał do dzieł naukowych. Pochodzący ze Lwowa Michał Boym, jezuicki misjonarz na Dalekim Wschodzie i wysłannik cesarza Chin do papieża, a jednocześnie botanik, w swym dziele Flora sinensis (Flora Chin) zadedykowanym cesarzowi Leopoldowi I, zawarł stuwierszowy chronostych będący panegirykiem na cześć swego mecenasa, a w każdym wierszu dzieła umieścił datę 1655 czyli rok jego koronacji na króla Węgier[3].

Czasami stosowano w połączeniu z chronostychem kabalistyczną formę zapisu dat[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. Jacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 162-163.
  2. Szymański 2012 ↓, s. 145.
  3. Michał Zalewski: Chronostych. kapliczki.org.pl, 2012. [dostęp 2018-10-31]. (pol.).
  4. Szymański 2012 ↓, s. 146.

Bibliografia

  • Józef Szymański: Nauki pomocnicze historii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16171-2.
  • Michał Zalewski: Chronostych. kapliczki.org.pl, 2012. [dostęp 2018-10-31]. (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Chronogram → anno – Website-program (HTML/JavaScript; języki: hu:, en:, de:).
  • Chronostychy na pomnikach św. Jana Nepomucena
  • p
  • d
  • e
Książka
Typ
Forma
Produkcja
Materiały
Narzędzia
pisarskie
atrament
długopis
pędzel pisarski
pióro
rylec
rysik
skrobak
tusz
drukarskie
prasa drukarska
pulpa
sito
tusz
woda wapienna
introligatorskie
fileta
plakieta
punca
radełko
Budowa
Oprawa
Elementy
Tekst
Porządkowanie
Pismo
Inne
Zdobnictwo
Zawody
Obieg
Znaki własnościowe
Konserwacja
Powielanie

Kontrola autorytatywna (inskrypcja):
  • NKC: ph789474
  • J9U: 987007286462405171
Encyklopedia internetowa: