Walenty Fontanus

Walenty Fontanus
Data i miejsce urodzenia

1536 lub 1545
Trachenberg

Data i miejsce śmierci

20 kwietnia 1618
Kraków

Profesor nauk medycznych
Alma Mater

Akademia Krakowska

Doktorat

1593
Uniwersytet Padewski

Rektor Akademii Krakowskiej
Okres spraw.

1597–1599

Epitafium grobowe Walentego Fontany w Kościele św. Wojciecha w Krakowie

Walenty Fontanus także jako Walenty Fontana (ur. 1536 w Trachenbergu[1] lub w 1545 w Smagorzowie[2], zm. 20 kwietnia 1618 w Krakowie) – matematyk, astronom, astrolog, lekarz, sześciokrotny rektor Akademii Krakowskiej.

Życiorys

Pochodził z terenów Dolnego Śląska, był synem Tomasza. W 1566 rozpoczął studia w Akademii Krakowskiej. W 1568 został bakałarzem, a w 1575 magistrem nauk wyzwolonych. W tym samym roku rozpoczął wykłady z matematyki, trygonometrii, astronomii i astrologii. W latach 1578–1580 prowadził wykłady z astronomii ze szczególnym uwzględnieniem teorii heliocentrycznej Mikołaja Kopernika. Za jego sprawą stała się ona oficjalnie przyjętą doktryną krakowskiej katedry astronomii. W 1588 został mianowany astrologiem miejskim Krakowa. Po 20. latach pracy na Wydziale Filozoficznym udał się na studia lekarskie do Padwy i po trzech latach nauki w 1593 osiągnął doktorat z medycyny, następnie przez dwa lata podróżował, zwiedzał Rzym i Neapol. Do Krakowa powrócił w 1595 zostając lekarzem kapituły krakowskiej. W 1597 został wybrany po raz pierwszy rektorem Akademii Krakowskiej. W inauguracyjnym przemówieniu w półroczu zimowym 1597 zganił profesorów, iż opuszczają wykłady i ubiegają się o popularność między scholarami przez pobłażanie ich wybrykom. Scholarom zaś zarzucił, że się nie uczą, oddają pijaństwu i nierządowi wywołując rozruchy. Funkcję rektora sprawował do 1599, wybrano go ponownie w 1602 i 1603, po raz ostatni funkcję rektora sprawował w latach 1616–1617. 17 stycznia 1611 objął Katedrę Medycyny, wśród jego uczniów znalazł się Jan Brożek. Prowadził bardzo intratną praktykę lekarską. Zyski z tej działalności pozwoliły mu na nabycie kamienicy na Rynku Głównym w Krakowie. W wieku 58 lat ożenił się z Zuzanną Szober, córką rajcy miejskiego. Doczekał się dwóch synów: Jana i Floriana, z których drugi został doktorem praw, oraz córki Zofii. Był inicjatorem przebudowy kościoła św. Wojciecha, zapisując w 1611 roku 400 złotych na remont świątyni; w kościele tym został pochowany wraz z rodziną.

Przypisy

  1. Leon Wachholz "Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego i jego grono nauczycielskie (1364-1918)" wyd. Kraków 1935 s. 26-27
  2. Aleksander Birkenmajer "Walenty Fontanus (1545-1618)" [w:] Polski Słownik Biograficzny tom VII wyd. 1948 s.62-63
  • p
  • d
  • e
Akademia Krakowska /
Uniwersytet Krakowski
(1400–1499)
Akademia Krakowska /
Uniwersytet Krakowski
(1500–1599)
Akademia Krakowska /
Uniwersytet Krakowski
(1600–1699)
AkademiaKrakowska /
Uniwersytet Krakowski
(1700–1777)
Szkoła Główna Koronna
(1777–1795)
Szkoła Główna Krakowska
(1795–1805)
Lata 1805–1817[A][B]
Uniwersytet Jagielloński
(1817–1899)
Uniwersytet Jagielloński
(od 1900)
  1. a b c d e f g h i j k l Pełniący funkcję rektora w zastępstwie.
  2. Od 1805 do 1809 Uniwersytet połączony z Uniwersytetem Lwowskim i zgermanizowany, 1809 repolonizacja po włączeniu Krakowa do Księstwa Warszawskiego.
  3. W latach 1853–1860 rektorów nie wybierano, Uniwersytetem kierował mianowany przez rząd kurator.
  4. Sprawował obowiązki rektora Tajnego Uniwersytetu.
Kontrola autorytatywna (osoba):