William Henry Smith

Zobacz też: William Smith.

William Henry Smith

Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1825 Londyn
Data i miejsce śmierci	6 października 1891 Wolmer Castle, hrabstwo Kent
Pierwszy Lord Admiralicji
Okres	od 1877 do 1880
Pierwszy lord skarbu
Okres	od 14 stycznia 1887 do 6 października 1891
Lord strażnik Pięciu Portów
Okres	od 1891 do 1892
Multimedia w Wikimedia Commons

William Henry Smith (ur. 24 czerwca 1825 w Londynie, zm. 6 października 1891 w Wolmer Castle, w hrabstwie Kent) – brytyjski polityk i przedsiębiorca, jedyny syn Williama Henry’ego Smitha i Mary Ann Cooper. Polityk Partii Konserwatywnej, minister w rządach lorda Beaconsfielda i lorda Salisbury’ego.

Życiorys

Wykształcenie odebrał w Tavistock Grammar School. W 1846 r. stał się wspólnikiem w ojcowskiej firmie WH Smith (od tej pory nosiła ona nazwę W H Smith & Son), zajmującej się handlem detalicznym. Dzięki jego działaniom firma rozpoczęła praktykę sprzedaży książek i gazet na dworcach kolejowych. W 1868 r. Smith zdecydował się rozpocząć karierę polityczną. W tymże roku wygrał wybory do Izby Gmin w okręgu Westminster.

Kiedy w 1874 r. konserwatyści wygrali wybory Smith został finansowym sekretarzem skarbu w drugim rządzie lorda Beaconsfielda. W 1877 r. niespodziewanie został pierwszym lordem Admiralicji. Urząd ten sprawował do wyborczej klęski konserwatystów w 1880 r. W tym czasie zyskał przezwisko „Pinafore Smith”. Jego historia zaczęła się wraz z nominacją Smitha na stanowisko pierwszego lorda Admiralicji. Nominacja ta zainspirowała popularny duet twórców oper komicznych, libercistę Williama Schwencka Gilerta i kompozytora Arthura Sullivana, którzy w swoim najnowszym dziele, H. M. S. Pinafore, umieścili wzorowanego na postaci Smitha bohatera, sir Josepha Portera KCB, pierwszego lorda Admiralicji. Szczególną popularność zyskała wykonywana przez Portera piosenka „When I was a lad”, będąca satyrą na karierę polityczną Smitha. Padają tam słowa:

I grew so rich that I was sent

By a pocket borough into Parliament.

I always voted at my party’s call,

And I never thought of thinking for myself at all.

I thought so little, they rewarded me

By making me the Ruler of the Queen’s Navee!^[1]

W 1885 r. Smith zmienił swój okręg wyborczy na Strand. Wygrał tam wybory i w konserwatywnym rządzie lorda Salisbury’ego piastował stanowisko ministra wojny. Sprawował je w latach 1885–1886. W 1886 r. został Głównym Sekretarzem Irlandii a po kilkumiesięcznych rządach liberałów powrócił na rok do ministerstwa wojny. W 1887 r. został pierwszym lordem skarbu i liderem konserwatystów w Izbie Gmin. Był jednym z najbliższych współpracowników lorda Salisbury’ego. Przez Arthura Balfoura został nazwany „Old Morality”. W 1891 r. został lordem strażnikiem Pięciu Portów. Zmarł kilka miesięcy później.

Rodzina

13 kwietnia 1858 r. poślubił Emily Danvers (zm. 12 sierpnia 1913), kreowaną po jego śmierci wicehrabiną Hambleden, córkę Frederiak Davesa Danversa. William i Emily mieli razem dwóch synów i cztery córki:

• Mabel Danvers Smith (zm. 27 marca 1956), żona Johna Rydera, 5. hrabiego Harrowby, miała dzieci
• Emily Anna Smith (zm. 28 stycznia 1942), żona Williama Aclanda, 2. baroneta, miała dzieci
• Beatrice Danvers Smith (zm. 4 grudnia 1942), żona Alfreda Dyke’a Aclanda, miała dzieci
• Henry Walton Smith (1 października 1865 – luty 1866)
• William Frederick Danvers Smith (12 sierpnia 1868 – 16 czerwca 1928), 2. wicehrabia Hambleden
• Helen Smith (przed 1881 – 17 stycznia 1944), żona Henry’ego Sydneya Seymoura, miała dzieci

Przypisy

Linki zewnętrzne

• 1911encyclopedia.org. 1911encyclopedia.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)].
• thepeerage.com