Wyróżnik wielomianu

Wyróżnik wielomianuwyrażenie zbudowane ze współczynników danego wielomianu i mające następującą własność: jego wartość jest równa zero wtedy i tylko wtedy, gdy wielomian ma pierwiastki wielokrotne[1].

Definicja

Niech K {\displaystyle K} będzie dowolnym ciałem (niekoniecznie liczbowym), zaś p {\displaystyle p} wielomianem jednej zmiennej o współczynnikach z ciała K , {\displaystyle K,} co zapisujemy p K [ x ] . {\displaystyle p\in K[x].} Symbol K [ x ] {\displaystyle K[x]} oznacza pierścień wielomianów o współczynnikach z K . {\displaystyle K.}

Wyróżnik wielomianu stopnia n 1 {\displaystyle n\geqslant 1}

p ( x ) = a n x n + a n 1 x n 1 + a n 2 x n 2 + + a 1 x + a 0 , {\displaystyle p(x)=a_{n}x^{n}+a_{n-1}x^{n-1}+a_{n-2}x^{n-2}+\ldots +a_{1}x+a_{0},}

to element ciała K {\displaystyle K} (więc liczba, gdy ciało jest liczbowe)

D ( p ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 a n n k 2 R ( p , p ) , {\displaystyle D(p)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}a_{n}^{n-k-2}R(p,p'),\quad {}} gdy p 0 {\displaystyle p'\neq 0}

i       D ( p ) = 0 , {\displaystyle {}\ \ \ D(p)=0,\quad {}} gdy p = 0 , {\displaystyle p'=0,}

gdzie R ( p , p ) {\displaystyle R(p,p')} to rugownik wielomianu p {\displaystyle p} i jego pochodnej p , {\displaystyle p',} zaś k {\displaystyle k} jest stopniem pochodnej p . {\displaystyle p'.}

Jeżeli p = 0 , {\displaystyle p'=0,} to wielomian p {\displaystyle p} ma pierwiastki wielokrotne[a], i stąd postać drugiej części definicji.

Jeżeli stopień n {\displaystyle n} wielomianu p {\displaystyle p} nie jest wielokrotnością charakterystyki χ ( K ) {\displaystyle \chi (K)} ciała (na przykład gdy χ ( K ) = 0 {\displaystyle \chi (K)=0} ), to k = n 1 , {\displaystyle k=n-1,} a wyrażenie a n n k 2 R ( p , p ) {\displaystyle a_{n}^{n-k-2}R(p,p')} przyjmuje postać a n 1 R ( p , p ) , {\displaystyle a_{n}^{-1}R(p,p'),} a jeżeli jest wielokrotnością i p 0 , {\displaystyle p'\neq 0,} to k < n 1. {\displaystyle k<n-1.}

W pierwszym przypadku rugownik R ( p , p ) {\displaystyle R(p,p')} jest wyznacznikiem następującej macierzy Sylvestera stopnia 2 n 1 : {\displaystyle 2n-1{:}}

[ a n a n 1 a n 2 a 1 a 0 0 0 0 a n a n 1 a n 2 a 1 a 0 0 0 0 0 a n a n 1 a n 2 a 1 a 0 n a n ( n 1 ) a n 1 ( n 2 ) a n 2 1 a 1 0 0 0 n a n ( n 1 ) a n 1 ( n 2 ) a n 2 1 a 1 0 0 0 0 0 0 n a n ( n 1 ) a n 1 1 a 1 ] . {\displaystyle \left[{\begin{matrix}a_{n}&a_{n-1}&a_{n-2}&\ldots &a_{1}&a_{0}&0\ldots &\ldots &0\\0&a_{n}&a_{n-1}&a_{n-2}&\ldots &a_{1}&a_{0}&0\ldots &0\\\vdots &&&&&&&&\vdots \\0&\ldots &0&a_{n}&a_{n-1}&a_{n-2}&\ldots &a_{1}&a_{0}\\na_{n}&(n-1)a_{n-1}&(n-2)a_{n-2}&\ldots &1a_{1}&0&\ldots &\ldots &0\\0&na_{n}&(n-1)a_{n-1}&(n-2)a_{n-2}&\ldots &1a_{1}&0&\ldots &0\\\vdots &&&&&&&&\vdots \\0&0&\ldots &0&0&na_{n}&(n-1)a_{n-1}&\ldots &1a_{1}\end{matrix}}\right].}

Gdy oznaczymy przez P K [ x ] {\displaystyle P\subset K[x]} zbiór wszystkich wielomianów stopnia większego od 0, to wyróżnik jest funkcją D : P K , {\displaystyle D\colon P\to K,} a jej wartość na określonym wielomianie nazywa się wyróżnikiem tego wielomianu.

Oznaczmy powyższą macierz przez M n . {\displaystyle M_{n}.} Ma ona zawsze stopień 2 n 1 {\displaystyle 2n-1} (niezależnie od tego czy k < n 1 {\displaystyle k<n-1} ) i zachodzi związek det M n = a n n k 1 R ( p , p ) , {\displaystyle \det M_{n}=a_{n}^{n-k-1}R(p,p'),} więc ogólny wzór definiujący wyróżnik może być zapisany w zgrabnej postaci, obejmującej przypadek zerowej pochodnej

D ( p ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 1 a n det M n . {\displaystyle D(p)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}{\frac {1}{a_{n}}}\det M_{n}.}

Ponieważ (przy ustalonym n) do tego wzoru wchodzą jedynie współczynniki wielomianu, to naturalne jest zdefiniowanie bardziej bezpośrednich funkcji[2] Δ n : K n + 1 K {\displaystyle \Delta _{n}\colon K^{n+1}\to K} określonych tym samym wzorem co wyróżnik.

Δ n ( a n , , a 0 ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 1 a n det M n {\displaystyle \Delta _{n}(a_{n},\dots ,a_{0})=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}{\frac {1}{a_{n}}}\det M_{n}\quad {}} dla n 1. {\displaystyle n\geqslant 1.}

W macierzy M n {\displaystyle M_{n}} najwyższy współczynnik a n {\displaystyle a_{n}} jest mnożnikiem pierwszej kolumny, więc można go wyciągnąć przed wyznacznik i uprościć z mianownikiem, skąd wynika, że funkcja Δ n {\displaystyle \Delta _{n}} jest wielomianem n + 1 {\displaystyle n+1} zmiennych.

Niech P n P {\displaystyle P_{n}\subset P} będzie zbiorem wielomianów stopnia n {\displaystyle n} dla n 1 , {\displaystyle n\geqslant 1,} zaś λ n : P n K n + 1 {\displaystyle \lambda _{n}\colon P_{n}\to K^{n+1}} funkcją przyporządkowującą wielomianowi p {\displaystyle p} jego współczynniki ( a n , , a 0 ) . {\displaystyle (a_{n},\dots ,a_{0}).} Ponieważ wielomian jednoznacznie wyznacza swoje współczynniki i na odwrót, to λ n {\displaystyle \lambda _{n}} jest injekcją. Wobec oczywistej równości

D | P n = Δ n λ n , {\displaystyle D|P_{n}=\Delta _{n}\circ \lambda _{n},}

funkcję Δ n {\displaystyle \Delta _{n}} również nazywa się wyróżnikiem (wielomianu stopnia n).

Możliwość wyrażenia wyróżnika przez wyznacznik macierzy o zawsze tej samej postaci, jak w ostatnim wzorze na Δ n ( a n , , a 0 ) , {\displaystyle \Delta _{n}(a_{n},\dots ,a_{0}),} oznacza, że ten wielomian ma charakter uniwersalny. Stosuje się w każdym przypadku niezależnie od ciała, charakterystyki ciała, czy stopnia pochodnej p , {\displaystyle p',} choć w pewnych przypadkach ogólne wyrażenie może się upraszczać.

W „matematyce szkolnej” (i nie tylko) stosuje się skrócony zapis, w którym litera Δ {\displaystyle \Delta } bez indeksu oznacza wartość funkcji Δ 2 {\displaystyle \Delta _{2}} (lub Δ 3 {\displaystyle \Delta _{3}} ) na współczynnikach wielomianu, co ma uzasadnienie nie przeciążaniem notacji.

Zależność od pierwiastków wielomianu

Wielomian p {\displaystyle p} stopnia n {\displaystyle n} ma dokładnie n {\displaystyle n} pierwiastków z uwzględnieniem ich krotności (być może w ciele szerszym niż K {\displaystyle K} ).

Ponumerujmy te pierwiastki w dowolny sposób: x 1 , x 2 , , x n , {\displaystyle x_{1},x_{2},\dots ,x_{n},} a wtedy p ( x ) = a n ( x x 1 ) ( x x 2 ) ( x x n ) . {\displaystyle p(x)=a_{n}(x-x_{1})(x-x_{2})\ldots (x-x_{n}).}

Kwadrat wyznacznika Vandermonda V n 2 ( x 1 , x 2 , , x n ) {\displaystyle V_{n}^{2}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})} jest wielomianem symetrycznym swych argumentów, co gwarantuje przede wszystkim, że jego wartość nie zależy od sposobu numeracji. Wartość ta wyraża się wzorem

V n 2 ( x 1 , x 2 , , x n ) = 1 i < j n ( x i x j ) 2 . {\displaystyle V_{n}^{2}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})=\prod _{1\leqslant i<j\leqslant n}(x_{i}-x_{j})^{2}.}

W teorii rugownika dowodzi się, że między rugownikiem wielomianu i jego pochodnej, a kwadratem wyznacznika Vandermonda jego pierwiastków, zachodzi związek

R ( p , p ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 a n n + k V n 2 ( x 1 , x 2 , , x n ) {\displaystyle R(p,p')=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}a_{n}^{n+k}V_{n}^{2}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})\quad {}} dla n 1 {\displaystyle n\geqslant 1} i k 0 , {\displaystyle k\geqslant 0,}

gdzie k {\displaystyle k} jest stopniem pochodnej p . {\displaystyle p'.}

Po wstawieniu do pierwszej definicji wyróżnika otrzymujemy

D ( p ) = a n 2 n 2 V n 2 ( x 1 , x 2 , , x n ) = a n 2 n 2 1 i < j n ( x i x j ) 2 . {\displaystyle D(p)=a_{n}^{2n-2}V_{n}^{2}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})=a_{n}^{2n-2}\prod _{1\leqslant i<j\leqslant n}(x_{i}-x_{j})^{2}.}

Ta równość jest często traktowana jako definicja wyróżnika.

Gdy n = 1 , {\displaystyle n=1,} to nie istnieje żadna para wskaźników z i < j {\displaystyle i<j} (iloczyn po zbiorze pustym), więc D ( p ) = a 1 0 1 = 1 {\displaystyle D(p)=a_{1}^{0}\cdot 1=1} w zgodzie z pierwszą definicją. Obie definicje są więc całkowicie równoważne, jednak w nowej wyraźnie widoczna jest podstawowa własność wyróżnika. Ponadto wynika stąd, że jeżeli wielomian f R [ x ] {\displaystyle f\in \mathbb {R} [x]} ma wszystkie pierwiastki rzeczywiste, to D ( f ) 0. {\displaystyle D(f)\geqslant 0.}

Obliczanie wyróżnika

Wyróżnik wielomianu stopnia n {\displaystyle n} może być obliczony z definicji jako wyznacznik macierzy Sylvestera stopnia 2 n 1. {\displaystyle 2n-1.} Jednak można go także wyrazić jako wyznacznik pewnej macierzy symetrycznej A n {\displaystyle A_{n}} stopnia n , {\displaystyle n,} aczkolwiek o bardziej skomplikowanych wyrazach. Dowód opiera się na teorii wielomianów symetrycznych. Niżej podana jest definicja rekursyjna macierzy A n . {\displaystyle A_{n}.}

Oznaczenia i definicje pomocnicze

Oznaczmy przez I n {\displaystyle I_{n}} macierz jednostkową stopnia n . {\displaystyle n.} Definiujemy macierze J n , k {\displaystyle J_{n,k}} stopnia n {\displaystyle n} dla n 1 {\displaystyle n\geqslant 1} i 1 k n . {\displaystyle 1\leqslant k\leqslant n.} Gdy oznaczymy współrzędne macierzy J n , k {\displaystyle J_{n,k}} przez c i , j , {\displaystyle c_{i,j},} to c n i , k + i = 1 {\displaystyle c_{n-i,k+i}=1} dla i = 0 , , n k , {\displaystyle i=0,\dots ,n-k,} zaś pozostałe współrzędne są zerami.

Przykłady J 1 , 1 = [ 1 ] = I 1 , J 2 , 1 = [ 0 1 1 0 ] , J 2 , 2 = [ 0 0 0 1 ] , J 3 , 1 = [ 0 0 1 0 1 0 1 0 0 ] , J 3 , 2 = [ 0 0 0 0 0 1 0 1 0 ] , J 3 , 3 = [ 0 0 0 0 0 0 0 0 1 ] , {\displaystyle J_{1,1}=\left[{\begin{smallmatrix}1\end{smallmatrix}}\right]=I_{1},\quad J_{2,1}=\left[{\begin{smallmatrix}0&1\\1&0\end{smallmatrix}}\right],\quad J_{2,2}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0\\0&1\end{smallmatrix}}\right],\quad J_{3,1}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0&1\\0&1&0\\1&0&0\end{smallmatrix}}\right],\quad J_{3,2}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0&0\\0&0&1\\0&1&0\end{smallmatrix}}\right],\quad J_{3,3}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0&0\\0&0&0\\0&0&1\end{smallmatrix}}\right],\quad {}} J 4 , 2 = [ 0 0 0 0 0 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 ] , J 4 , 3 = [ 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 0 1 0 ] . {\displaystyle J_{4,2}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0&0&0\\0&0&0&1\\0&0&1&0\\0&1&0&0\end{smallmatrix}}\right],\quad J_{4,3}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0&0&0\\0&0&0&0\\0&0&0&1\\0&0&1&0\end{smallmatrix}}\right].}

Wszystkie macierze J n , k {\displaystyle J_{n,k}} są symetryczne.

W tym podrozdziale wielomiany stopnia n {\displaystyle n} będziemy zapisywali w postaci

f ( x ) = a 0 x n + a 1 x n 1 + + a n 1 x + a n , {\displaystyle f(x)=a_{0}x^{n}+a_{1}x^{n-1}+\dots +a_{n-1}x+a_{n},}   gdzie a 0 0. {\displaystyle a_{0}\neq 0.}

Definiujemy macierze B n {\displaystyle B_{n}} zależne od współczynników wielomianu stopnia n . {\displaystyle n.}

B n = a n k = 0 n 2 ( n k ) a k J n , k + 2 {\displaystyle B_{n}=a_{n}\sum _{k=0}^{n-2}(n-k)a_{k}J_{n,k+2}}   dla n 2. {\displaystyle n\geqslant 2.}

Przykłady

B 2 = a 2 k = 0 0 ( 2 k ) a k J 2 , k + 2 = a 2 ( 2 a 0 J 2 , 2 ) = a 2 [ 0 0 0 2 a 0 ] {\displaystyle B_{2}=a_{2}\sum _{k=0}^{0}(2-k)a_{k}J_{2,k+2}=a_{2}(2a_{0}J_{2,2})=a_{2}{\begin{bmatrix}0&0\\0&2a_{0}\end{bmatrix}}}
B 3 = a 3 k = 0 1 ( 3 k ) a k J 3 , k + 2 = a 3 ( 3 a 0 J 3 , 2 + 2 a 1 J 3 , 3 ) = a 3 [ 0 0 0 0 0 3 a 0 0 3 a 0 2 a 1 ] . {\displaystyle B_{3}=a_{3}\sum _{k=0}^{1}(3-k)a_{k}J_{3,k+2}=a_{3}(3a_{0}J_{3,2}+2a_{1}J_{3,3})=a_{3}{\begin{bmatrix}0&0&0\\0&0&3a_{0}\\0&3a_{0}&2a_{1}\end{bmatrix}}.}

Definicja rekursyjna

Macierze A n , {\displaystyle A_{n},} których wyznacznik jest wyróżnikiem wielomianu stopnia n {\displaystyle n} zdefiniowane są rekursyjnie. Niech A 1 = [ 1 ] . {\displaystyle A_{1}={\begin{bmatrix}1\end{bmatrix}}.} Jeżeli już określona jest macierz A n 1 , {\displaystyle A_{n-1},} to A n = L n A n L n T B n , {\displaystyle A_{n}=L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} }-B_{n},} gdzie

L n = [ 1 I n 1 0 0 a n 1 0 0 0 ] , A n = [ 0 A n 1 0 0 0 1 ] , {\displaystyle L_{n}=\left[{\begin{array}{cccc|c}&&&&-1\\&I_{n-1}&&&0\\&&&&\vdots \\&&&&0\\\hline a_{n-1}&0&\dots &0&0\end{array}}\right],\quad A_{n}^{'}=\left[{\begin{array}{ccc|c}&&&0\\&A_{n-1}&&\vdots \\&&&0\\\hline 0&\dots &0&1\end{array}}\right],}

a B n {\displaystyle B_{n}} jest macierzą stopnia n {\displaystyle n} jak wyżej.

Macierz A n 1 {\displaystyle A_{n-1}} (i podobnie I n 1 {\displaystyle I_{n-1}} ) zajmuje pozycję w lewym górnym narożniku, a poza wskazaną jednością, w ostatniej kolumnie i ostatnim wierszu są same zera.

Łatwo dowieść indukcyjnie, że tak zdefiniowane macierze A n {\displaystyle A_{n}} są symetryczne.

Dowód: Dla n = 1 {\displaystyle n=1} jest to oczywiste. Załóżmy w kroku indukcyjnym, że macierz A n 1 {\displaystyle A_{n-1}} jest symetryczna. Z założenia indukcyjnego i określenia macierzy A n {\displaystyle A_{n}^{'}} wynika, że A n {\displaystyle A_{n}^{'}} jest symetryczna, czyli A n T = A n . {\displaystyle A_{n}^{'\operatorname {T} }=A_{n}^{'}.}

Sprawdźmy, że macierz C n = L n A n L n T {\displaystyle C_{n}=L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} }} jest symetryczna.

C n T = ( L n A n L n T ) T = ( L n T ) T A n T L n T = L n A n L n T = C n . {\displaystyle C_{n}^{\operatorname {T} }=(L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} })^{\operatorname {T} }=(L_{n}^{\operatorname {T} })^{\operatorname {T} }A_{n}^{'\operatorname {T} }L_{n}^{\operatorname {T} }=L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} }=C_{n}.}

Macierz B n {\displaystyle B_{n}} jest symetryczna, bo jest sumą macierzy symetrycznych J n , k {\displaystyle J_{n,k}} z pewnymi współczynnikami. Zatem A n , {\displaystyle A_{n},} jako różnica C n B n {\displaystyle C_{n}-B_{n}} macierzy symetrycznych, jest symetryczna, co kończy krok indukcyjny.

Przykłady

Przykładowe pierwsze kroki rekursji są następujące.

A 1 = [ 1 ] , {\displaystyle A_{1}={\begin{bmatrix}1\end{bmatrix}},} A 2 = L 2 A 2 L 2 T B 2 , {\displaystyle A_{2}=L_{2}A_{2}^{'}L_{2}^{\operatorname {T} }-B_{2},}

gdzie A 2 = [ 1 0 0 1 ] = I 2 , L 2 = [ 1 1 a 1 0 ] , B 2 = a 2 [ 0 0 0 2 a 0 ] . {\displaystyle A_{2}^{'}={\begin{bmatrix}1&0\\0&1\end{bmatrix}}=I_{2},\quad L_{2}={\begin{bmatrix}1&-1\\a_{1}&0\end{bmatrix}},\quad B_{2}=a_{2}{\begin{bmatrix}0&0\\0&2a_{0}\end{bmatrix}}.}

Stąd A 2 = [ 1 1 a 1 0 ] I 2 [ 1 a 1 1 0 ] [ 0 0 0 2 a 0 a 2 ] = [ 2 a 1 a 1 a 1 2 2 a 0 a 2 ] . {\displaystyle A_{2}={\begin{bmatrix}1&-1\\a_{1}&0\end{bmatrix}}I_{2}{\begin{bmatrix}1&a_{1}\\-1&0\end{bmatrix}}-{\begin{bmatrix}0&0\\0&2a_{0}a_{2}\end{bmatrix}}={\begin{bmatrix}2&a_{1}\\a_{1}&a_{1}^{2}-2a_{0}a_{2}\end{bmatrix}}.}

Zmieńmy teraz oznaczenia współczynników wielomianu f ( x ) = a 0 x 2 + a 1 x + a 2 , {\displaystyle f(x)=a_{0}x^{2}+a_{1}x+a_{2},} przyjmując a 0 = a ,   a 1 = b ,   a 2 = c , {\displaystyle a_{0}=a,\ a_{1}=b,\ a_{2}=c,\dots } itd., także dla wielomianów wyższych stopni.

Otrzymaliśmy A 2 = [ 2 b b b 2 2 a c ] {\displaystyle A_{2}={\begin{bmatrix}2&b\\b&b^{2}-2ac\end{bmatrix}}}

i możemy wyliczyć macierz A 3 = L 3 A 3 L 3 T B 3 . {\displaystyle A_{3}=L_{3}A_{3}^{'}L_{3}^{\operatorname {T} }-B_{3}.}

A 3 = [ 1 0 1 0 1 0 c 0 0 ] [ 2 b 0 b b 2 2 a c 0 0 0 1 ] [ 1 0 c 0 1 0 1 0 0 ] [ 0 0 0 0 0 3 a d 0 3 a d 2 b d ] = [ 3 b 2 c b b 2 2 a c b c 3 a d 2 c b c 3 a d 2 c 2 2 b d ] . {\displaystyle A_{3}={\begin{bmatrix}1&0&-1\\0&1&0\\c&0&0\end{bmatrix}}{\begin{bmatrix}2&b&0\\b&b^{2}-2ac&0\\0&0&1\end{bmatrix}}{\begin{bmatrix}1&0&c\\0&1&0\\-1&0&0\end{bmatrix}}-{\begin{bmatrix}0&0&0\\0&0&3ad\\0&3ad&2bd\end{bmatrix}}={\begin{bmatrix}3&b&2c\\b&b^{2}-2ac&bc-3ad\\2c&bc-3ad&2c^{2}-2bd\end{bmatrix}}.}

Licząc w ten sposób dalej, dostajemy

A 4 = [ 4 b 2 c 3 d b b 2 2 a c b c 3 a d b d 4 a e 2 c b c 3 a d 2 c 2 2 b d 4 a e 2 c d 3 b e 3 d b d 4 a e 2 c d 3 b e 3 d 2 2 c e ] , {\displaystyle A_{4}={\begin{bmatrix}4&b&2c&3d\\b&b^{2}-2ac&bc-3ad&bd-4ae\\2c&bc-3ad&2c^{2}-2bd-4ae&2cd-3be\\3d&bd-4ae&2cd-3be&3d^{2}-2ce\end{bmatrix}},}
A 5 = [ 5 b 2 c 3 d 4 e b b 2 2 a c b c 3 a d b d 4 a e b e 5 a f 2 c b c 3 a d 2 c 2 2 b d 4 a e 2 c d 3 b e 5 a f 2 c e 4 b f 3 d b d 4 a e 2 c d 3 b e 5 a f 3 d 2 2 c e 4 b f 3 d e 3 c f 4 e b e 5 a f 2 c e 4 b f 3 d e 3 c f 4 e 2 2 d f ] . {\displaystyle A_{5}={\begin{bmatrix}5&b&2c&3d&4e\\b&b^{2}-2ac&bc-3ad&bd-4ae&be-5af\\2c&bc-3ad&2c^{2}-2bd-4ae&2cd-3be-5af&2ce-4bf\\3d&bd-4ae&2cd-3be-5af&3d^{2}-2ce-4bf&3de-3cf\\4e&be-5af&2ce-4bf&3de-3cf&4e^{2}-2df\end{bmatrix}}.}

Wyróżniki odpowiednich wielomianów są wyznacznikami tych macierzy, czyli

Δ 1 ( a , b ) = det A 1 , Δ 2 ( a , b , c ) = det A 2 , , Δ 5 ( a , b , c , d , e , f ) = det A 5 . {\displaystyle \Delta _{1}(a,b)=\det A_{1},\quad \Delta _{2}(a,b,c)=\det A_{2},\;\dots \;,\;\Delta _{5}(a,b,c,d,e,f)=\det A_{5}.}

Wyróżnik wielomianu stopnia n {\displaystyle n} jest wielomianem jednorodnym stopnia 2 n 2 {\displaystyle 2n-2} zależnym od n + 1 {\displaystyle n+1} zmiennych – współczynników wielomianu.

Związek z macierzą Bezouta

Dla dwóch wielomianów f , g K [ x ] {\displaystyle f,g\in K[x]} spełniających n = max ( deg ( f ) , deg ( g ) ) 1 {\displaystyle n=\max(\deg(f),\deg(g))\geqslant 1} (jeden z nich może być zerowy, jeśli drugi ma dodatni stopień) zdefiniowana jest macierz Bezouta stopnia n . {\displaystyle n.} Zwykle oznacza się ją B n ( f , g ) . {\displaystyle B_{n}(f,g).} Niżej przytoczone są tylko podstawowe informacje o tej macierzy wystarczające dla celów niniejszego artykułu, to znaczy bez dokładnej definicji, bez wzorów określających jej współrzędne i bez własności, ponieważ szczegóły znajdują się we wskazanym artykule.

1. Współrzędne macierzy Bezouta B n ( f , g ) {\displaystyle B_{n}(f,g)} zależą od współczynników wielomianów f {\displaystyle f} i g {\displaystyle g} i wyrażają się wielomianowo przez te współczynniki, czyli należą do ciała K . {\displaystyle K.}

2. Macierz B n ( f , g ) {\displaystyle B_{n}(f,g)} jest symetryczna.

3. Istnieją jawne wzory określające jej współrzędne, a więc bez użycia rekursji i bez znajomości żadnej macierzy Bezouta niższego stopnia. Tutaj nie są przytoczone, gdyż wystarczająca jest tylko informacja, że takie wzory istnieją.

W szczególnym przypadku, gdy g = f , {\displaystyle g=f',} ( g {\displaystyle g} jest pochodną wielomianu f {\displaystyle f} ), macierz Bezouta B n ( f , f ) {\displaystyle B_{n}(f,f')} oznacza się przez B n ( f ) . {\displaystyle B_{n}(f).} W myśl powyższych określeń stopień macierzy n = deg ( f ) , {\displaystyle n=\deg(f),} więc wielomian f {\displaystyle f} musi być dodatniego stopnia.

Dalej rozważane są już tylko macierze Bezouta B n ( f ) . {\displaystyle B_{n}(f).}

Przyjmijmy takie oznaczenia współczynników wielomianu, by dla n = 1 {\displaystyle n=1} wielomian miał postać f ( x ) = a x + b , {\displaystyle f(x)=ax+b,} dla n = 2 {\displaystyle n=2} postać f ( x ) = a x 2 + b x + c , {\displaystyle f(x)=ax^{2}+bx+c,} i podobnie dla wyższych stopni.

Przykładowe macierze Bezouta wielomianów niższych stopni są następujące: B 1 ( f ) = [ a 2 ] , B 2 ( f ) = [ b 2 2 a c a b a b 2 a 2 ] , B 3 ( f ) = [ c 2 2 b d b c 3 a d a c b c 3 a d 2 b 2 2 a c 2 a b a c 2 a b 3 a 2 ] , B 4 ( f ) = [ d 2 2 c e c d 3 b e b d 4 a e a d c d 3 b e 2 c 2 2 b d 4 a e 2 b c 3 a d 2 a c b d 4 a e 2 b c 3 a d 3 b 2 2 a c 3 a b a d 2 a c 3 a b 4 a 2 ] . {\displaystyle B_{1}(f)=\left[{\begin{smallmatrix}a^{2}\end{smallmatrix}}\right],\;B_{2}(f)=\left[{\begin{smallmatrix}b^{2}-2ac&ab\\ab&2a^{2}\end{smallmatrix}}\right],\;B_{3}(f)=\left[{\begin{smallmatrix}c^{2}-2bd&bc-3ad&ac\\bc-3ad&2b^{2}-2ac&2ab\\ac&2ab&3a^{2}\end{smallmatrix}}\right],\;B_{4}(f)=\left[{\begin{smallmatrix}d^{2}-2ce&cd-3be&bd-4ae&ad\\cd-3be&2c^{2}-2bd-4ae&2bc-3ad&2ac\\bd-4ae&2bc-3ad&3b^{2}-2ac&3ab\\ad&2ac&3ab&4a^{2}\end{smallmatrix}}\right].}

Pewien ciąg prostych przekształceń prowadzi od macierzy B n ( f ) {\displaystyle B_{n}(f)} do macierzy A n , {\displaystyle A_{n},} co stanowi związek między nimi.

Pomnożenie dowolnej macierzy przez J n , 1 {\displaystyle J_{n,1}} z lewej strony powoduje odwrócenie kolejności jej wierszy, a z prawej strony – kolejności kolumn. Gdy dana macierz jest symetryczna, to pomnożenie jej z obu stron przez J n , 1 {\displaystyle J_{n,1}} jest odbiciem względem antydiagonali.

Macierz Bezouta odbita względem antydiagonali J n , 1 B n ( f ) J n , 1 {\displaystyle J_{n,1}B_{n}(f)J_{n,1}} może być także nazywana (przy pewnej tolerancji dla terminologii) macierzą Bezouta. To przekształcenie nie jest bardzo istotne z teoretycznego punktu widzenia, nie zmienia wyznacznika (bo det J n , 1 = ( 1 ) n ( n 1 ) / 2 {\displaystyle \det J_{n,1}=(-1)^{n(n-1)/2}} ), a ponadto w literaturze często spotyka się taką definicję macierzy Bezouta, że od samego początku ma ona tę przekształconą postać, co dodatkowo uzasadnia nazwę.

Ze wzorów na współrzędne macierzy Bezouta B n ( f ) {\displaystyle B_{n}(f)} wynika, że najwyższy współczynnik a {\displaystyle a} wielomianu jest mnożnikiem ostatniego wiersza i ostatniej kolumny, a więc pierwszego wiersza i pierwszej kolumny w macierzy J n , 1 B n ( f ) J n , 1 . {\displaystyle J_{n,1}B_{n}(f)J_{n,1}.}

Wprowadźmy oznaczenie D n ( t ) = diag ( t , 1 , , 1 ) . {\displaystyle D_{n}(t)=\operatorname {diag} (t,1,\dots ,1).} Mnożenie przez tę macierz z lewej strony mnoży pierwszy wiersz przez t , {\displaystyle t,} a mnożenie z prawej strony mnoży przez t {\displaystyle t} pierwszą kolumnę, więc mnożenie z obu stron przez D n ( a 1 ) {\displaystyle D_{n}(a^{-1})} usuwa „nadmiarowy” czynnik. Oznaczmy nową macierz przez C n ( f ) , {\displaystyle C_{n}(f),} czyli

C n ( f ) = D n ( a 1 ) J n , 1 B n ( f ) J n , 1 D n ( a 1 ) . {\displaystyle C_{n}(f)=D_{n}(a^{-1})J_{n,1}B_{n}(f)J_{n,1}D_{n}(a^{-1}).}

Tej macierzy nie można już nazywać macierzą Bezouta, bo ma ona nie tylko inne współrzędne, lecz także inny wyznacznik (w ogólności)

det C n ( f ) = a 2 det B n ( f ) . {\displaystyle \det C_{n}(f)=a^{-2}\det B_{n}(f).}

Na przykład

C 3 ( f ) = D 3 ( a 1 ) J 3 , 1 B 3 ( f ) J 3 , 1 D 3 ( a 1 ) = [ 3 2 b c 2 b 2 b 2 2 a c b c 3 a d c b c 3 a d c 2 2 b d ] . {\displaystyle C_{3}(f)=D_{3}(a^{-1})J_{3,1}B_{3}(f)J_{3,1}D_{3}(a^{-1})=\left[{\begin{smallmatrix}3&2b&c\\2b&2b^{2}-2ac&bc-3ad\\c&bc-3ad&c^{2}-2bd\end{smallmatrix}}\right].}

Jest ona zbliżona pokrojem do macierzy A 3 , {\displaystyle A_{3},} ale wciąż różna od niej. Kilka operacji elementarnych na wierszach i kolumnach macierzy C 3 ( f ) , {\displaystyle C_{3}(f),} nie naruszających jej symetryczności, przekształca ją w A 3 . {\displaystyle A_{3}.}

Od drugiego wiersza odejmijmy pierwszy wiersz pomnożony przez b , {\displaystyle b,} od wiersza trzeciego odejmijmy wiersz pierwszy pomnożony przez c , {\displaystyle c,} i zastosujmy analogiczne operacje do kolumn. Wreszcie pierwszy wiersz pomnóżmy przez 1 {\displaystyle -1} i pierwszą kolumnę też przez 1. {\displaystyle -1.} Macierz przekształcona jest równa A 3 . {\displaystyle A_{3}.}

W zapisie macierzowym te elementarne operacje na kolumnach są określone macierzą

F 3 = [ 1 b c 0 1 0 0 0 1 ] , {\displaystyle F_{3}={\begin{bmatrix}-1&-b&-c\\0&1&0\\0&0&1\end{bmatrix}},}

a dla wierszy jest to macierz F 3 T , {\displaystyle F_{3}^{\operatorname {T} },} czyli A 3 = F 3 T C 3 ( f ) F 3 . {\displaystyle A_{3}=F_{3}^{\operatorname {T} }C_{3}(f)F_{3}.}

Ogólnie, przy odwróconym indeksowaniu współczynników wielomianu, tzn. f ( x ) = a 0 x n + + a n , {\displaystyle f(x)=a_{0}x^{n}+\dots +a_{n},}

F n = [ 1 a 1 a n 1 1 1 ] {\displaystyle F_{n}={\begin{bmatrix}-1&-a_{1}&\dots &-a_{n-1}\\&1&&\\&&\ddots &\\&&&1\end{bmatrix}}}

i A n = F n T C n ( f ) F n . {\displaystyle A_{n}=F_{n}^{\operatorname {T} }C_{n}(f)F_{n}.}

Ponieważ det F n = 1 , {\displaystyle \det F_{n}=-1,} to det A n = det C n ( f ) , {\displaystyle \det A_{n}=\det C_{n}(f),} więc otrzymujemy związek pomiędzy wyróżnikiem i macierzą Bezouta

D ( f ) = a 0 2 det B n ( f ) . {\displaystyle D(f)=a_{0}^{-2}\det B_{n}(f).}

Macierz F n {\displaystyle F_{n}} jest inwolutywna, to znaczy F n 2 = I n , {\displaystyle F_{n}^{2}=I_{n},} skąd wynika, że wykonanie identycznych operacji elementarnych na macierzy A n {\displaystyle A_{n}} przekształca ją z powrotem w C n ( f ) , {\displaystyle C_{n}(f),} ponieważ

F n T A n F n = F n T F n T C n ( f ) F n F n = I n C n ( f ) I n = C n ( f ) . {\displaystyle F_{n}^{\operatorname {T} }A_{n}F_{n}=F_{n}^{\operatorname {T} }F_{n}^{\operatorname {T} }C_{n}(f)F_{n}F_{n}=I_{n}C_{n}(f)I_{n}=C_{n}(f).}

Zatem macierze C n ( f ) {\displaystyle C_{n}(f)} i A n {\displaystyle A_{n}} przekształcają się wzajemnie na siebie pod działaniem operacji F n . {\displaystyle F_{n}.}

Związek pomiędzy macierzą A n {\displaystyle A_{n}} i macierzą Bezouta B n ( f ) {\displaystyle B_{n}(f)} wyraża się, po uwzględnieniu wszystkich zastosowanych przekształceń, równością

A n = F n T D n ( a 1 ) J n , 1 B n ( f ) J n , 1 D n ( a 1 ) F n {\displaystyle A_{n}=F_{n}^{\operatorname {T} }D_{n}(a^{-1})J_{n,1}B_{n}(f)J_{n,1}D_{n}(a^{-1})F_{n}}

i na odwrót

B n ( f ) = J n , 1 D n ( a ) F n T A n F n D n ( a ) J n , 1 . {\displaystyle B_{n}(f)=J_{n,1}D_{n}(a)F_{n}^{\operatorname {T} }A_{n}F_{n}D_{n}(a)J_{n,1}.}

Choć A n {\displaystyle A_{n}} nie jest macierzą Bezouta, to widoczny jest bliski związek między nimi.

Podsumowanie
1. Macierz A n {\displaystyle A_{n}} nie musi być z konieczności obliczana rekursyjnie, bo można skorzystać ze wzorów na współrzędne macierzy Bezouta B n ( f ) {\displaystyle B_{n}(f)} i natychmiast otrzymać C n ( f ) , {\displaystyle C_{n}(f),} a następnie obliczyć A n = F n T C n ( f ) F n . {\displaystyle A_{n}=F_{n}^{\operatorname {T} }C_{n}(f)F_{n}.}

2. Dla wielomianu stopnia n {\displaystyle n} istnieją macierze stopnia n , {\displaystyle n,} których wyznacznik jest wyróżnikiem tego wielomianu i niezależnie od sposobu ich obliczenia (z użyciem rekursji lub bez niej) mogą w pewnych przypadkach ułatwiać obliczenie wyróżnika. Jest oczywiste, że można wybrać tę macierz, której wyznacznik oblicza się prościej.

Wyróżniki wielomianów stopni od 1 do 6

1. Wyróżnik wielomianu stopnia 1

f ( x ) = a x + b {\displaystyle f(x)=ax+b}
Δ 1 ( a , b ) = 1 {\displaystyle \Delta _{1}(a,b)=1}

2. Wyróżnik wielomianu stopnia 2

f ( x ) = a x 2 + b x + c {\displaystyle f(x)=ax^{2}+bx+c}
Δ 2 ( a , b , c ) = 4 a c + b 2 {\displaystyle \Delta _{2}(a,b,c)=-4ac+b^{2}}

3. Wyróżnik wielomianu stopnia 3

f ( x ) = a x 3 + b x 2 + c x + d {\displaystyle f(x)=ax^{3}+bx^{2}+cx+d}
Δ 3 ( a , b , c , d ) = 27 a 2 d 2 + 18 a b c d 4 a c 3 4 b 3 d + b 2 c 2 {\displaystyle \Delta _{3}(a,b,c,d)=-27a^{2}d^{2}+18abcd-4ac^{3}-4b^{3}d+b^{2}c^{2}}

4. Wyróżnik wielomianu stopnia 4

f ( x ) = a x 4 + b x 3 + c x 2 + d x + e {\displaystyle f(x)=ax^{4}+bx^{3}+cx^{2}+dx+e}
Δ 4 ( a , b , c , d , e ) = {\displaystyle \Delta _{4}(a,b,c,d,e)=}
256 a 3 e 3 192 a 2 b d e 2 128 a 2 c 2 e 2 + 144 a 2 c d 2 e 27 a 2 d 4 + 144 a b 2 c e 2 6 a b 2 d 2 e 80 a b c 2 d e {\displaystyle 256a^{3}e^{3}-192a^{2}bde^{2}-128a^{2}c^{2}e^{2}+144a^{2}cd^{2}e-27a^{2}d^{4}+144ab^{2}ce^{2}-6ab^{2}d^{2}e-80abc^{2}de}
+ 18 a b c d 3 + 16 a c 4 e 4 a c 3 d 2 27 b 4 e 2 + 18 b 3 c d e 4 b 3 d 3 4 b 2 c 3 e + b 2 c 2 d 2 {\displaystyle +18abcd^{3}+16ac^{4}e-4ac^{3}d^{2}-27b^{4}e^{2}+18b^{3}cde-4b^{3}d^{3}-4b^{2}c^{3}e+b^{2}c^{2}d^{2}}

5. Wyróżnik wielomianu stopnia 5

    W celu zwiększenia przejrzystości wyróżnik ten (a także następny) został umieszczony w tabeli, a jego składniki
    uporządkowane leksykograficznie (jak w zapisie poprzednich wyróżników).

p ( x ) = a x 5 + b x 4 + c x 3 + d x 2 + e x + f {\displaystyle p(x)=ax^{5}+bx^{4}+cx^{3}+dx^{2}+ex+f}
Δ 5 ( a , b , c , d , e , f ) = {\displaystyle \Delta _{5}(a,b,c,d,e,f)=}
Nr Znak Czynnik Jednomian Nr Znak Czynnik Jednomian Nr Znak Czynnik Jednomian
1 + {\displaystyle +} 3125 {\displaystyle 3125} a 4 f 4 {\displaystyle a^{4}f^{4}} 21 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a 2 c d 2 e 3 {\displaystyle a^{2}cd^{2}e^{3}} 41 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} a c 4 e 3 {\displaystyle ac^{4}e^{3}}
2 {\displaystyle -} 2500 {\displaystyle 2500} a 3 b e f 3 {\displaystyle a^{3}bef^{3}} 22 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a 2 d 5 f {\displaystyle a^{2}d^{5}f} 42 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} a c 3 d 3 f {\displaystyle ac^{3}d^{3}f}
3 {\displaystyle -} 3750 {\displaystyle 3750} a 3 c d f 3 {\displaystyle a^{3}cdf^{3}} 23 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} a 2 d 4 e 2 {\displaystyle a^{2}d^{4}e^{2}} 43 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} a c 3 d 2 e 2 {\displaystyle ac^{3}d^{2}e^{2}}
4 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} a 3 c e 2 f 2 {\displaystyle a^{3}ce^{2}f^{2}} 24 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} a b 3 c f 3 {\displaystyle ab^{3}cf^{3}} 44 + {\displaystyle +} 256 {\displaystyle 256} b 5 f 3 {\displaystyle b^{5}f^{3}}
5 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a 3 d 2 e f 2 {\displaystyle a^{3}d^{2}ef^{2}} 25 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} a b 3 d e f 2 {\displaystyle ab^{3}def^{2}} 45 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} b 4 c e f 2 {\displaystyle b^{4}cef^{2}}
6 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} a 3 d e 3 f {\displaystyle a^{3}de^{3}f} 26 {\displaystyle -} 36 {\displaystyle 36} a b 3 e 3 f {\displaystyle ab^{3}e^{3}f} 46 {\displaystyle -} 128 {\displaystyle 128} b 4 d 2 f 2 {\displaystyle b^{4}d^{2}f^{2}}
7 + {\displaystyle +} 256 {\displaystyle 256} a 3 e 5 {\displaystyle a^{3}e^{5}} 27 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} a b 2 c 2 e f 2 {\displaystyle ab^{2}c^{2}ef^{2}} 47 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 4 d e 2 f {\displaystyle b^{4}de^{2}f}
8 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} a 2 b 2 d f 3 {\displaystyle a^{2}b^{2}df^{3}} 28 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} a b 2 c d 2 f 2 {\displaystyle ab^{2}cd^{2}f^{2}} 48 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} b 4 e 4 {\displaystyle b^{4}e^{4}}
9 {\displaystyle -} 50 {\displaystyle 50} a 2 b 2 e 2 f 2 {\displaystyle a^{2}b^{2}e^{2}f^{2}} 29 {\displaystyle -} 746 {\displaystyle 746} a b 2 c d e 2 f {\displaystyle ab^{2}cde^{2}f} 49 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 3 c 2 d f 2 {\displaystyle b^{3}c^{2}df^{2}}
10 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a 2 b c 2 f 3 {\displaystyle a^{2}bc^{2}f^{3}} 30 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a b 2 c e 4 {\displaystyle ab^{2}ce^{4}} 50 {\displaystyle -} 6 {\displaystyle 6} b 3 c 2 e 2 f {\displaystyle b^{3}c^{2}e^{2}f}
11 {\displaystyle -} 2050 {\displaystyle 2050} a 2 b c d e f 2 {\displaystyle a^{2}bcdef^{2}} 31 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a b 2 d 3 e f {\displaystyle ab^{2}d^{3}ef} 51 {\displaystyle -} 80 {\displaystyle 80} b 3 c d 2 e f {\displaystyle b^{3}cd^{2}ef}
12 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} a 2 b c e 3 f {\displaystyle a^{2}bce^{3}f} 32 {\displaystyle -} 6 {\displaystyle 6} a b 2 d 2 e 3 {\displaystyle ab^{2}d^{2}e^{3}} 52 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} b 3 c d e 3 {\displaystyle b^{3}cde^{3}}
13 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} a 2 b d 3 f 2 {\displaystyle a^{2}bd^{3}f^{2}} 33 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} a b c 3 d f 2 {\displaystyle abc^{3}df^{2}} 53 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} b 3 d 4 f {\displaystyle b^{3}d^{4}f}
14 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} a 2 b d 2 e 2 f {\displaystyle a^{2}bd^{2}e^{2}f} 34 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a b c 3 e 2 f {\displaystyle abc^{3}e^{2}f} 54 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 3 d 3 e 2 {\displaystyle b^{3}d^{3}e^{2}}
15 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} a 2 b d e 4 {\displaystyle a^{2}bde^{4}} 35 + {\displaystyle +} 356 {\displaystyle 356} a b c 2 d 2 e f {\displaystyle abc^{2}d^{2}ef} 55 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} b 2 c 4 f 2 {\displaystyle b^{2}c^{4}f^{2}}
16 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} a 2 c 3 e f 2 {\displaystyle a^{2}c^{3}ef^{2}} 36 {\displaystyle -} 80 {\displaystyle 80} a b c 2 d e 3 {\displaystyle abc^{2}de^{3}} 56 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} b 2 c 3 d e f {\displaystyle b^{2}c^{3}def}
17 + {\displaystyle +} 825 {\displaystyle 825} a 2 c 2 d 2 f 2 {\displaystyle a^{2}c^{2}d^{2}f^{2}} 37 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a b c d 4 f {\displaystyle abcd^{4}f} 57 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 2 c 3 e 3 {\displaystyle b^{2}c^{3}e^{3}}
18 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} a 2 c 2 d e 2 f {\displaystyle a^{2}c^{2}de^{2}f} 38 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} a b c d 3 e 2 {\displaystyle abcd^{3}e^{2}} 58 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 2 c 2 d 3 f {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{3}f}
19 {\displaystyle -} 128 {\displaystyle 128} a 2 c 2 e 4 {\displaystyle a^{2}c^{2}e^{4}} 39 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a c 5 f 2 {\displaystyle ac^{5}f^{2}} 59 + {\displaystyle +} 1 {\displaystyle 1} b 2 c 2 d 2 e 2 {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{2}e^{2}}
20 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} a 2 c d 3 e f {\displaystyle a^{2}cd^{3}ef} 40 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a c 4 d e f {\displaystyle ac^{4}def}

6. Wyróżnik wielomianu stopnia 6

p ( x ) = a x 6 + b x 5 + c x 4 + d x 3 + e x 2 + f x + g {\displaystyle p(x)=ax^{6}+bx^{5}+cx^{4}+dx^{3}+ex^{2}+fx+g}
Δ 6 ( a , b , c , d , e , f , g ) = {\displaystyle \Delta _{6}(a,b,c,d,e,f,g)=}
Nr Z Czyn Jednom Nr Z Czyn Jednom Nr Z Czyn Jednom Nr Z Czyn Jednom Nr Z Czyn Jednom
1 {\displaystyle -} 46656 {\displaystyle 46656} a 5 g 5 {\displaystyle a^{5}g^{5}} 51 {\displaystyle -} 31320 {\displaystyle 31320} a 2 b 2 c d f g 3 {\displaystyle a^{2}b^{2}cdfg^{3}} 101 {\displaystyle -} 4860 {\displaystyle 4860} a 2 c d 4 e g 2 {\displaystyle a^{2}cd^{4}eg^{2}} 151 {\displaystyle -} 6 {\displaystyle 6} a b 2 d 2 e 3 f 2 {\displaystyle ab^{2}d^{2}e^{3}f^{2}} 201 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} b 4 c e 2 f 2 g {\displaystyle b^{4}ce^{2}f^{2}g}
2 + {\displaystyle +} 38880 {\displaystyle 38880} a 4 b f g 4 {\displaystyle a^{4}bfg^{4}} 52 {\displaystyle -} 6480 {\displaystyle 6480} a 2 b 2 c e 2 g 3 {\displaystyle a^{2}b^{2}ce^{2}g^{3}} 102 + {\displaystyle +} 162 {\displaystyle 162} a 2 c d 4 f 2 g {\displaystyle a^{2}cd^{4}f^{2}g} 152 + {\displaystyle +} 6912 {\displaystyle 6912} a b c 4 d g 3 {\displaystyle abc^{4}dg^{3}} 202 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} b 4 c e f 4 {\displaystyle b^{4}cef^{4}}
3 + {\displaystyle +} 62208 {\displaystyle 62208} a 4 c e g 4 {\displaystyle a^{4}ceg^{4}} 53 + {\displaystyle +} 8748 {\displaystyle 8748} a 2 b 2 c e f 2 g 2 {\displaystyle a^{2}b^{2}cef^{2}g^{2}} 103 + {\displaystyle +} 2808 {\displaystyle 2808} a 2 c d 3 e 2 f g {\displaystyle a^{2}cd^{3}e^{2}fg} 153 {\displaystyle -} 640 {\displaystyle 640} a b c 4 e f g 2 {\displaystyle abc^{4}efg^{2}} 203 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} b 4 d 3 f g 2 {\displaystyle b^{4}d^{3}fg^{2}}
4 {\displaystyle -} 32400 {\displaystyle 32400} a 4 c f 2 g 3 {\displaystyle a^{4}cf^{2}g^{3}} 54 {\displaystyle -} 1700 {\displaystyle 1700} a 2 b 2 c f 4 g {\displaystyle a^{2}b^{2}cf^{4}g} 104 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} a c d 3 e f 3 {\displaystyle a^{c}d^{3}ef^{3}} 154 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a b c 4 f 3 g {\displaystyle abc^{4}f^{3}g} 204 + {\displaystyle +} 825 {\displaystyle 825} b 4 d 2 e 2 g 2 {\displaystyle b^{4}d^{2}e^{2}g^{2}}
5 + {\displaystyle +} 34992 {\displaystyle 34992} a 4 d 2 g 4 {\displaystyle a^{4}d^{2}g^{4}} 55 {\displaystyle -} 27540 {\displaystyle 27540} a 2 b 2 d 2 e g 3 {\displaystyle a^{2}b^{2}d^{2}eg^{3}} 105 {\displaystyle -} 576 {\displaystyle 576} a 2 c d 2 e 4 g {\displaystyle a^{2}cd^{2}e^{4}g} 155 {\displaystyle -} 4464 {\displaystyle 4464} a b c 3 d 2 f g 2 {\displaystyle abc^{3}d^{2}fg^{2}} 205 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} b 4 d 2 e f 2 g {\displaystyle b^{4}d^{2}ef^{2}g}
6 {\displaystyle -} 77760 {\displaystyle 77760} a 4 d e f g 3 {\displaystyle a^{4}defg^{3}} 56 + {\displaystyle +} 15417 {\displaystyle 15417} a 2 b 2 d 2 f 2 g 2 {\displaystyle a^{2}b^{2}d^{2}f^{2}g^{2}} 106 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a 2 c d 2 e 3 f 2 {\displaystyle a^{2}cd^{2}e^{3}f^{2}} 156 {\displaystyle -} 2496 {\displaystyle 2496} a b c 3 d e 2 g 2 {\displaystyle abc^{3}de^{2}g^{2}} 206 {\displaystyle -} 128 {\displaystyle 128} b 4 d 2 f 4 {\displaystyle b^{4}d^{2}f^{4}}
7 + {\displaystyle +} 27000 {\displaystyle 27000} a 4 d f 3 g 2 {\displaystyle a^{4}df^{3}g^{2}} 57 + {\displaystyle +} 16632 {\displaystyle 16632} a 2 b 2 d e 2 f g 2 {\displaystyle a^{2}b^{2}de^{2}fg^{2}} 107 + {\displaystyle +} 729 {\displaystyle 729} a 2 d 6 g 2 {\displaystyle a^{2}d^{6}g^{2}} 157 + {\displaystyle +} 3272 {\displaystyle 3272} a b c 3 d e f 2 g {\displaystyle abc^{3}def^{2}g} 207 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} b 4 d e 3 f g {\displaystyle b^{4}de^{3}fg}
8 {\displaystyle -} 13824 {\displaystyle 13824} a 4 e 3 g 3 {\displaystyle a^{4}e^{3}g^{3}} 58 {\displaystyle -} 12330 {\displaystyle 12330} a 2 b 2 d e f 3 g {\displaystyle a^{2}b^{2}def^{3}g} 108 {\displaystyle -} 486 {\displaystyle 486} a 2 d 5 e f g {\displaystyle a^{2}d^{5}efg} 158 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} a b c 3 d f 4 {\displaystyle abc^{3}df^{4}} 208 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 4 d e 2 f 3 {\displaystyle b^{4}de^{2}f^{3}}
9 + {\displaystyle +} 43200 {\displaystyle 43200} a 4 e 2 f 2 g 2 {\displaystyle a^{4}e^{2}f^{2}g^{2}} 59 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} a 2 b 2 d f 5 {\displaystyle a^{2}b^{2}df^{5}} 109 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a 2 d 5 f 3 {\displaystyle a^{2}d^{5}f^{3}} 159 {\displaystyle -} 96 {\displaystyle 96} a b c 3 e 3 f g {\displaystyle abc^{3}e^{3}fg} 209 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} b 4 e 5 g {\displaystyle b^{4}e^{5}g}
10 {\displaystyle -} 22500 {\displaystyle 22500} a 4 e f 4 g {\displaystyle a^{4}ef^{4}g} 60 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} a 2 b 2 e 4 g 2 {\displaystyle a^{2}b^{2}e^{4}g^{2}} 110 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a 2 d 4 e 3 g {\displaystyle a^{2}d^{4}e^{3}g} 160 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a b c 3 e 2 f 3 {\displaystyle abc^{3}e^{2}f^{3}} 210 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} b 4 e 4 f 2 {\displaystyle b^{4}e^{4}f^{2}}
11 + {\displaystyle +} 3125 {\displaystyle 3125} a 4 f 6 {\displaystyle a^{4}f^{6}} 61 + {\displaystyle +} 248 {\displaystyle 248} a 2 b 2 e 3 f 2 g {\displaystyle a^{2}b^{2}e^{3}f^{2}g} 111 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} a 2 d 4 e 2 f 2 {\displaystyle a^{2}d^{4}e^{2}f^{2}} 161 + {\displaystyle +} 2808 {\displaystyle 2808} a b c 2 d 3 e g 2 {\displaystyle abc^{2}d^{3}eg^{2}} 211 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} b 3 c 3 d g 3 {\displaystyle b^{3}c^{3}dg^{3}}
12 {\displaystyle -} 32400 {\displaystyle 32400} a 3 b 2 e g 4 {\displaystyle a^{3}b^{2}eg^{4}} 62 {\displaystyle -} 50 {\displaystyle 50} a 2 b 2 e 2 f 4 {\displaystyle a^{2}b^{2}e^{2}f^{4}} 112 {\displaystyle -} 22500 {\displaystyle 22500} a b 4 c g 4 {\displaystyle ab^{4}cg^{4}} 162 {\displaystyle -} 108 {\displaystyle 108} a b c 2 d 3 f 2 g {\displaystyle abc^{2}d^{3}f^{2}g} 212 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} b 3 c 3 e f g 2 {\displaystyle b^{3}c^{3}efg^{2}}
13 + {\displaystyle +} 540 {\displaystyle 540} a 3 b 2 f 2 g 3 {\displaystyle a^{3}b^{2}f^{2}g^{3}} 63 {\displaystyle -} 21888 {\displaystyle 21888} a 2 b c 3 f g 3 {\displaystyle a^{2}bc^{3}fg^{3}} 113 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a b 4 d f g 3 {\displaystyle ab^{4}dfg^{3}} 163 {\displaystyle -} 1584 {\displaystyle 1584} a b c 2 d 2 e 2 f g {\displaystyle abc^{2}d^{2}e^{2}fg} 213 {\displaystyle -} 36 {\displaystyle 36} b 3 c 3 f 3 g {\displaystyle b^{3}c^{3}f^{3}g}
14 {\displaystyle -} 77760 {\displaystyle 77760} a 3 b c d g 4 {\displaystyle a^{3}bcdg^{4}} 64 {\displaystyle -} 3456 {\displaystyle 3456} a b c 2 d e g 3 {\displaystyle a^{b}c^{2}deg^{3}} 114 + {\displaystyle +} 1500 {\displaystyle 1500} a b 4 e 2 g 3 {\displaystyle ab^{4}e^{2}g^{3}} 164 + {\displaystyle +} 356 {\displaystyle 356} a b c 2 d 2 e f 3 {\displaystyle abc^{2}d^{2}ef^{3}} 214 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} b 3 c 2 d 2 f g 2 {\displaystyle b^{3}c^{2}d^{2}fg^{2}}
15 + {\displaystyle +} 31968 {\displaystyle 31968} a 3 b c e f g 3 {\displaystyle a^{3}bcefg^{3}} 65 + {\displaystyle +} 16632 {\displaystyle 16632} a 2 b c 2 d f 2 g 2 {\displaystyle a^{2}bc^{2}df^{2}g^{2}} 115 {\displaystyle -} 1700 {\displaystyle 1700} a b 4 e f 2 g 2 {\displaystyle ab^{4}ef^{2}g^{2}} 165 + {\displaystyle +} 320 {\displaystyle 320} a b c 2 d e 4 g {\displaystyle abc^{2}de^{4}g} 215 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} b 3 c 2 d e 2 g 2 {\displaystyle b^{3}c^{2}de^{2}g^{2}}
16 {\displaystyle -} 1800 {\displaystyle 1800} a 3 b c f 3 g 2 {\displaystyle a^{3}bcf^{3}g^{2}} 66 + {\displaystyle +} 15264 {\displaystyle 15264} a 2 b c 2 e 2 f g 2 {\displaystyle a^{2}bc^{2}e^{2}fg^{2}} 116 + {\displaystyle +} 320 {\displaystyle 320} a b 4 f 4 g {\displaystyle ab^{4}f^{4}g} 166 {\displaystyle -} 80 {\displaystyle 80} a b c 2 d e 3 f 2 {\displaystyle abc^{2}de^{3}f^{2}} 216 {\displaystyle -} 746 {\displaystyle 746} b 3 c 2 d e f 2 g {\displaystyle b^{3}c^{2}def^{2}g}
17 + {\displaystyle +} 15552 {\displaystyle 15552} a 3 b d 2 f g 3 {\displaystyle a^{3}bd^{2}fg^{3}} 67 {\displaystyle -} 13040 {\displaystyle 13040} a 2 b c 2 e f 3 g {\displaystyle a^{2}bc^{2}ef^{3}g} 117 + {\displaystyle +} 15600 {\displaystyle 15600} a b 3 c 2 f g 3 {\displaystyle ab^{3}c^{2}fg^{3}} 167 {\displaystyle -} 486 {\displaystyle 486} a b c d 5 g 2 {\displaystyle abcd^{5}g^{2}} 217 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 3 c 2 d f 4 {\displaystyle b^{3}c^{2}df^{4}}
18 + {\displaystyle +} 46656 {\displaystyle 46656} a 3 b d e 2 g 3 {\displaystyle a^{3}bde^{2}g^{3}} 68 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a 2 b c 2 f 5 {\displaystyle a^{2}bc^{2}f^{5}} 118 + {\displaystyle +} 19800 {\displaystyle 19800} a b 3 c d e g 3 {\displaystyle ab^{3}cdeg^{3}} 168 + {\displaystyle +} 324 {\displaystyle 324} a b c d 4 e f g {\displaystyle abcd^{4}efg} 218 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} b 3 c 2 e 3 f g {\displaystyle b^{3}c^{2}e^{3}fg}
19 {\displaystyle -} 31320 {\displaystyle 31320} a 3 b d e f 2 g 2 {\displaystyle a^{3}bdef^{2}g^{2}} 69 + {\displaystyle +} 21384 {\displaystyle 21384} a 2 b c d 3 g 3 {\displaystyle a^{2}bcd^{3}g^{3}} 119 {\displaystyle -} 12330 {\displaystyle 12330} a b 3 c d f 2 g 2 {\displaystyle ab^{3}cdf^{2}g^{2}} 169 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a b c d 4 f 3 {\displaystyle abcd^{4}f^{3}} 219 {\displaystyle -} 6 {\displaystyle 6} b 3 c 2 e 2 f 3 {\displaystyle b^{3}c^{2}e^{2}f^{3}}
20 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a 3 b d f 4 g {\displaystyle a^{3}bdf^{4}g} 70 {\displaystyle -} 22896 {\displaystyle 22896} a 2 b c d 2 e f g 2 {\displaystyle a^{2}bcd^{2}efg^{2}} 120 {\displaystyle -} 13040 {\displaystyle 13040} a b 3 c e 2 f g 2 {\displaystyle ab^{3}ce^{2}fg^{2}} 170 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a b c d 3 e 3 g {\displaystyle abcd^{3}e^{3}g} 220 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} b 3 c d 3 e g 2 {\displaystyle b^{3}cd^{3}eg^{2}}
21 {\displaystyle -} 21888 {\displaystyle 21888} a 3 b e 3 f g 2 {\displaystyle a^{3}be^{3}fg^{2}} 71 + {\displaystyle +} 1980 {\displaystyle 1980} a 2 b c d 2 f 3 g {\displaystyle a^{2}bcd^{2}f^{3}g} 121 + {\displaystyle +} 9768 {\displaystyle 9768} a b 3 c e f 3 g {\displaystyle ab^{3}cef^{3}g} 171 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} a b c d 3 e 2 f 2 {\displaystyle abcd^{3}e^{2}f^{2}} 221 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} b 3 c d 3 f 2 g {\displaystyle b^{3}cd^{3}f^{2}g}
22 + {\displaystyle +} 15600 {\displaystyle 15600} a 3 b e 2 f 3 g {\displaystyle a^{3}be^{2}f^{3}g} 72 {\displaystyle -} 5760 {\displaystyle 5760} a 2 b c d e 3 g 2 {\displaystyle a^{2}bcde^{3}g^{2}} 122 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} a b 3 c f 5 {\displaystyle ab^{3}cf^{5}} 172 {\displaystyle -} 1024 {\displaystyle 1024} a c 6 g 3 {\displaystyle ac^{6}g^{3}} 222 + {\displaystyle +} 356 {\displaystyle 356} b 3 c d 2 e 2 f g {\displaystyle b^{3}cd^{2}e^{2}fg}
23 {\displaystyle -} 2500 {\displaystyle 2500} a 3 b e f 5 {\displaystyle a^{3}bef^{5}} 73 + {\displaystyle +} 10152 {\displaystyle 10152} a 2 b c d e 2 f 2 g {\displaystyle a^{2}bcde^{2}f^{2}g} 123 {\displaystyle -} 1350 {\displaystyle 1350} a b 3 d 3 g 3 {\displaystyle ab^{3}d^{3}g^{3}} 173 + {\displaystyle +} 768 {\displaystyle 768} a c 5 d f g 2 {\displaystyle ac^{5}dfg^{2}} 223 {\displaystyle -} 80 {\displaystyle 80} b 3 c d 2 e f 3 {\displaystyle b^{3}cd^{2}ef^{3}}
24 {\displaystyle -} 13824 {\displaystyle 13824} a 3 c 3 g 4 {\displaystyle a^{3}c^{3}g^{4}} 74 {\displaystyle -} 2050 {\displaystyle 2050} a 2 b c d e f 4 {\displaystyle a^{2}bcdef^{4}} 124 + {\displaystyle +} 1980 {\displaystyle 1980} a b 3 d 2 e f g 2 {\displaystyle ab^{3}d^{2}efg^{2}} 174 + {\displaystyle +} 512 {\displaystyle 512} a c 5 e 2 g 2 {\displaystyle ac^{5}e^{2}g^{2}} 224 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} b 3 c d e 4 g {\displaystyle b^{3}cde^{4}g}
25 + {\displaystyle +} 46656 {\displaystyle 46656} a 3 c 2 d f g 3 {\displaystyle a^{3}c^{2}dfg^{3}} 75 {\displaystyle -} 640 {\displaystyle 640} a 2 b c e 4 f g {\displaystyle a^{2}bce^{4}fg} 125 {\displaystyle -} 208 {\displaystyle 208} a b 3 d 2 f 3 g {\displaystyle ab^{3}d^{2}f^{3}g} 175 {\displaystyle -} 576 {\displaystyle 576} a c 5 e f 2 g {\displaystyle ac^{5}ef^{2}g} 225 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} b 3 c d e 3 f 2 {\displaystyle b^{3}cde^{3}f^{2}}
26 {\displaystyle -} 17280 {\displaystyle 17280} a 3 c 2 e 2 g 3 {\displaystyle a^{3}c^{2}e^{2}g^{3}} 76 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} a 2 b c e 3 f 3 {\displaystyle a^{2}bce^{3}f^{3}} 126 {\displaystyle -} 120 {\displaystyle 120} a b 3 d e 3 g 2 {\displaystyle ab^{3}de^{3}g^{2}} 176 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a c 5 f 4 {\displaystyle ac^{5}f^{4}} 226 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} b 3 d 5 g 2 {\displaystyle b^{3}d^{5}g^{2}}
27 {\displaystyle -} 6480 {\displaystyle 6480} a 3 c 2 e f 2 g 2 {\displaystyle a^{3}c^{2}ef^{2}g^{2}} 77 {\displaystyle -} 6318 {\displaystyle 6318} a 2 b d 4 f g 2 {\displaystyle a^{2}bd^{4}fg^{2}} 127 {\displaystyle -} 682 {\displaystyle 682} a b 3 d e 2 f 2 g {\displaystyle ab^{3}de^{2}f^{2}g} 177 {\displaystyle -} 576 {\displaystyle 576} a c 4 d 2 e g 2 {\displaystyle ac^{4}d^{2}eg^{2}} 227 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} b 3 d 4 e f g {\displaystyle b^{3}d^{4}efg}
28 + {\displaystyle +} 1500 {\displaystyle 1500} a 3 c 2 f 4 g {\displaystyle a^{3}c^{2}f^{4}g} 78 + {\displaystyle +} 5832 {\displaystyle 5832} a 2 b d 3 e 2 g 2 {\displaystyle a^{2}bd^{3}e^{2}g^{2}} 128 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} a b 3 d e f 4 {\displaystyle ab^{3}def^{4}} 178 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a c 4 d 2 f 2 g {\displaystyle ac^{4}d^{2}f^{2}g} 228 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} b 3 d 4 f 3 {\displaystyle b^{3}d^{4}f^{3}}
29 + {\displaystyle +} 3888 {\displaystyle 3888} a 3 c d 2 e g 3 {\displaystyle a^{3}cd^{2}eg^{3}} 79 + {\displaystyle +} 3942 {\displaystyle 3942} a 2 b d 3 e f 2 g {\displaystyle a^{2}bd^{3}ef^{2}g} 129 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a b 3 e 4 f g {\displaystyle ab^{3}e^{4}fg} 179 + {\displaystyle +} 320 {\displaystyle 320} a c 4 d e 2 f g {\displaystyle ac^{4}de^{2}fg} 229 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} b 3 d 3 e 3 g {\displaystyle b^{3}d^{3}e^{3}g}
30 {\displaystyle -} 27540 {\displaystyle 27540} a 3 c d 2 f 2 g 2 {\displaystyle a^{3}cd^{2}f^{2}g^{2}} 80 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} a 2 b d 3 f 4 {\displaystyle a^{2}bd^{3}f^{4}} 130 {\displaystyle -} 36 {\displaystyle 36} a b 3 e 3 f 3 {\displaystyle ab^{3}e^{3}f^{3}} 180 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a c 4 d e f 3 {\displaystyle ac^{4}def^{3}} 230 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 3 d 3 e 2 f 2 {\displaystyle b^{3}d^{3}e^{2}f^{2}}
31 {\displaystyle -} 3456 {\displaystyle 3456} a 3 c d e 2 f g 2 {\displaystyle a^{3}cde^{2}fg^{2}} 81 {\displaystyle -} 4464 {\displaystyle 4464} a 2 b d 2 e 3 f g {\displaystyle a^{2}bd^{2}e^{3}fg} 131 {\displaystyle -} 10560 {\displaystyle 10560} a b 2 c 3 e g 3 {\displaystyle ab^{2}c^{3}eg^{3}} 181 {\displaystyle -} 64 {\displaystyle 64} a c 4 e 4 g {\displaystyle ac^{4}e^{4}g} 231 + {\displaystyle +} 256 {\displaystyle 256} b 2 c 5 g 3 {\displaystyle b^{2}c^{5}g^{3}}
32 + {\displaystyle +} 19800 {\displaystyle 19800} a 3 c d e f 3 g {\displaystyle a^{3}cdef^{3}g} 82 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} a 2 b d 2 e 2 f 3 {\displaystyle a^{2}bd^{2}e^{2}f^{3}} 132 + {\displaystyle +} 248 {\displaystyle 248} a b 2 c 3 f 2 g 2 {\displaystyle ab^{2}c^{3}f^{2}g^{2}} 182 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} a c 4 e 3 f 2 {\displaystyle ac^{4}e^{3}f^{2}} 232 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} b 2 c 4 d f g 2 {\displaystyle b^{2}c^{4}dfg^{2}}
33 {\displaystyle -} 3750 {\displaystyle 3750} a 3 c d f 5 {\displaystyle a^{3}cdf^{5}} 83 + {\displaystyle +} 768 {\displaystyle 768} a 2 b d e 5 g {\displaystyle a^{2}bde^{5}g} 133 {\displaystyle -} 9720 {\displaystyle 9720} a b 2 c 2 d 2 g 3 {\displaystyle ab^{2}c^{2}d^{2}g^{3}} 183 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a c 3 d 4 g 2 {\displaystyle ac^{3}d^{4}g^{2}} 233 {\displaystyle -} 128 {\displaystyle 128} b 2 c 4 e 2 g 2 {\displaystyle b^{2}c^{4}e^{2}g^{2}}
34 + {\displaystyle +} 9216 {\displaystyle 9216} a 3 c e 4 g 2 {\displaystyle a^{3}ce^{4}g^{2}} 84 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} a 2 b d e 4 f 2 {\displaystyle a^{2}bde^{4}f^{2}} 134 + {\displaystyle +} 10152 {\displaystyle 10152} a b 2 c 2 d e f g 2 {\displaystyle ab^{2}c^{2}defg^{2}} 184 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a c 3 d 3 e f g {\displaystyle ac^{3}d^{3}efg} 234 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 2 c 4 e f 2 g {\displaystyle b^{2}c^{4}ef^{2}g}
35 {\displaystyle -} 10560 {\displaystyle 10560} a 3 c e 3 f 2 g {\displaystyle a^{3}ce^{3}f^{2}g} 85 + {\displaystyle +} 9216 {\displaystyle 9216} a 2 c 4 e g 3 {\displaystyle a^{2}c^{4}eg^{3}} 135 {\displaystyle -} 682 {\displaystyle 682} a b 2 c 2 d f 3 g {\displaystyle ab^{2}c^{2}df^{3}g} 185 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} a c 3 d 3 f 3 {\displaystyle ac^{3}d^{3}f^{3}} 235 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} b 2 c 4 f 4 {\displaystyle b^{2}c^{4}f^{4}}
36 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} a 3 c e 2 f 4 {\displaystyle a^{3}ce^{2}f^{4}} 86 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} a 2 c 4 f 2 g 2 {\displaystyle a^{2}c^{4}f^{2}g^{2}} 136 + {\displaystyle +} 4816 {\displaystyle 4816} a b 2 c 2 e 3 g 2 {\displaystyle ab^{2}c^{2}e^{3}g^{2}} 186 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} a c 3 d 2 e 3 g {\displaystyle ac^{3}d^{2}e^{3}g} 236 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 2 c 3 d 2 e g 2 {\displaystyle b^{2}c^{3}d^{2}eg^{2}}
37 {\displaystyle -} 8748 {\displaystyle 8748} a 3 d 4 g 3 {\displaystyle a^{3}d^{4}g^{3}} 87 {\displaystyle -} 8640 {\displaystyle 8640} a 2 c 3 d 2 g 3 {\displaystyle a^{2}c^{3}d^{2}g^{3}} 137 {\displaystyle -} 5428 {\displaystyle 5428} a b 2 c 2 e 2 f 2 g {\displaystyle ab^{2}c^{2}e^{2}f^{2}g} 187 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} a c 3 d 2 e 2 f 2 {\displaystyle ac^{3}d^{2}e^{2}f^{2}} 237 {\displaystyle -} 6 {\displaystyle 6} b 2 c 3 d 2 f 2 g {\displaystyle b^{2}c^{3}d^{2}f^{2}g}
38 + {\displaystyle +} 21384 {\displaystyle 21384} a 3 d 3 e f g 2 {\displaystyle a^{3}d^{3}efg^{2}} 88 {\displaystyle -} 5760 {\displaystyle 5760} a 2 c 3 d e f g 2 {\displaystyle a^{2}c^{3}defg^{2}} 138 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} a b 2 c 2 e f 4 {\displaystyle ab^{2}c^{2}ef^{4}} 188 + {\displaystyle +} 3125 {\displaystyle 3125} b 6 g 4 {\displaystyle b^{6}g^{4}} 238 {\displaystyle -} 80 {\displaystyle 80} b 2 c 3 d e 2 f g {\displaystyle b^{2}c^{3}de^{2}fg}
39 {\displaystyle -} 1350 {\displaystyle 1350} a 3 d 3 f 3 g {\displaystyle a^{3}d^{3}f^{3}g} 89 {\displaystyle -} 120 {\displaystyle 120} a 2 c 3 d f 3 g {\displaystyle a^{2}c^{3}df^{3}g} 139 + {\displaystyle +} 3942 {\displaystyle 3942} a b 2 c d 3 f g 2 {\displaystyle ab^{2}cd^{3}fg^{2}} 189 {\displaystyle -} 2500 {\displaystyle 2500} b 5 c f g 3 {\displaystyle b^{5}cfg^{3}} 239 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} b 2 c 3 d e f 3 {\displaystyle b^{2}c^{3}def^{3}}
40 {\displaystyle -} 8640 {\displaystyle 8640} a 3 d 2 e 3 g 2 {\displaystyle a^{3}d^{2}e^{3}g^{2}} 90 {\displaystyle -} 4352 {\displaystyle 4352} a 2 c 3 e 3 g 2 {\displaystyle a^{2}c^{3}e^{3}g^{2}} 140 {\displaystyle -} 4536 {\displaystyle 4536} a b 2 c d 2 e 2 g 2 {\displaystyle ab^{2}cd^{2}e^{2}g^{2}} 190 {\displaystyle -} 3750 {\displaystyle 3750} b 5 d e g 3 {\displaystyle b^{5}deg^{3}} 240 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} b 2 c 3 e 4 g {\displaystyle b^{2}c^{3}e^{4}g}
41 {\displaystyle -} 9720 {\displaystyle 9720} a 3 d 2 e 2 f 2 g {\displaystyle a^{3}d^{2}e^{2}f^{2}g} 91 + {\displaystyle +} 4816 {\displaystyle 4816} a 2 c 3 e 2 f 2 g {\displaystyle a^{2}c^{3}e^{2}f^{2}g} 141 {\displaystyle -} 2412 {\displaystyle 2412} a b 2 c d 2 e f 2 g {\displaystyle ab^{2}cd^{2}ef^{2}g} 191 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} b 5 d f 2 g 2 {\displaystyle b^{5}df^{2}g^{2}} 241 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 2 c 3 e 3 f 2 {\displaystyle b^{2}c^{3}e^{3}f^{2}}
42 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a 3 d 2 e f 4 {\displaystyle a^{3}d^{2}ef^{4}} 92 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} a 2 c 3 e f 4 {\displaystyle a^{2}c^{3}ef^{4}} 142 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} a b 2 c d 2 f 4 {\displaystyle ab^{2}cd^{2}f^{4}} 192 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} b 5 e 2 f g 2 {\displaystyle b^{5}e^{2}fg^{2}} 242 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} b 2 c 2 d 4 g 2 {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{4}g^{2}}
43 + {\displaystyle +} 6912 {\displaystyle 6912} a 3 d e 4 f g {\displaystyle a^{3}de^{4}fg} 93 + {\displaystyle +} 5832 {\displaystyle 5832} a 2 c 2 d 3 f g 2 {\displaystyle a^{2}c^{2}d^{3}fg^{2}} 143 + {\displaystyle +} 3272 {\displaystyle 3272} a b 2 c d e 3 f g {\displaystyle ab^{2}cde^{3}fg} 193 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} b 5 e f 3 g {\displaystyle b^{5}ef^{3}g} 243 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} b 2 c 2 d 3 e f g {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{3}efg}
44 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} a 3 d e 3 f 3 {\displaystyle a^{3}de^{3}f^{3}} 94 + {\displaystyle +} 8208 {\displaystyle 8208} a 2 c 2 d 2 e 2 g 2 {\displaystyle a^{2}c^{2}d^{2}e^{2}g^{2}} 144 {\displaystyle -} 746 {\displaystyle 746} a b 2 c d e 2 f 3 {\displaystyle ab^{2}cde^{2}f^{3}} 194 + {\displaystyle +} 256 {\displaystyle 256} b 5 f 5 {\displaystyle b^{5}f^{5}} 244 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 2 c 2 d 3 f 3 {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{3}f^{3}}
45 {\displaystyle -} 1024 {\displaystyle 1024} a 3 e 6 g {\displaystyle a^{3}e^{6}g} 95 {\displaystyle -} 4536 {\displaystyle 4536} a 2 c 2 d 2 e f 2 g {\displaystyle a^{2}c^{2}d^{2}ef^{2}g} 145 {\displaystyle -} 576 {\displaystyle 576} a b 2 c e 5 g {\displaystyle ab^{2}ce^{5}g} 195 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} b 4 c 2 e g 3 {\displaystyle b^{4}c^{2}eg^{3}} 245 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 2 c 2 d 2 e 3 g {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{2}e^{3}g}
46 + {\displaystyle +} 256 {\displaystyle 256} a 3 e 5 f 2 {\displaystyle a^{3}e^{5}f^{2}} 96 + {\displaystyle +} 825 {\displaystyle 825} a 2 c 2 d 2 f 4 {\displaystyle a^{2}c^{2}d^{2}f^{4}} 146 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a b 2 c e 4 f 2 {\displaystyle ab^{2}ce^{4}f^{2}} 196 {\displaystyle -} 50 {\displaystyle 50} b 4 c 2 f 2 g 2 {\displaystyle b^{4}c^{2}f^{2}g^{2}} 246 + {\displaystyle +} 1 {\displaystyle 1} b 2 c 2 d 2 e 2 f 2 {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{2}e^{2}f^{2}}
47 + {\displaystyle +} 27000 {\displaystyle 27000} a 2 b 3 d g 4 {\displaystyle a^{2}b^{3}dg^{4}} 97 {\displaystyle -} 2496 {\displaystyle 2496} a 2 c 2 d e 3 f g {\displaystyle a^{2}c^{2}de^{3}fg} 147 + {\displaystyle +} 162 {\displaystyle 162} a b 2 d 4 e g 2 {\displaystyle ab^{2}d^{4}eg^{2}} 197 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} b 4 c d 2 g 3 {\displaystyle b^{4}cd^{2}g^{3}}
48 {\displaystyle -} 1800 {\displaystyle 1800} a 2 b 3 e f g 3 {\displaystyle a^{2}b^{3}efg^{3}} 98 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} a 2 c 2 d e 2 f 3 {\displaystyle a^{2}c^{2}de^{2}f^{3}} 148 {\displaystyle -} 108 {\displaystyle 108} a b 2 d 3 e 2 f g {\displaystyle ab^{2}d^{3}e^{2}fg} 198 {\displaystyle -} 2050 {\displaystyle 2050} b 4 c d e f g 2 {\displaystyle b^{4}cdefg^{2}}
49 + {\displaystyle +} 410 {\displaystyle 410} a 2 b 3 f 3 g 2 {\displaystyle a^{2}b^{3}f^{3}g^{2}} 99 + {\displaystyle +} 512 {\displaystyle 512} a 2 c 2 e 5 g {\displaystyle a^{2}c^{2}e^{5}g} 149 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a b 2 d 3 e f 3 {\displaystyle ab^{2}d^{3}ef^{3}} 199 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} b 4 c d f 3 g {\displaystyle b^{4}cdf^{3}g}
50 + {\displaystyle +} 43200 {\displaystyle 43200} a 2 b 2 c 2 g 4 {\displaystyle a^{2}b^{2}c^{2}g^{4}} 100 {\displaystyle -} 128 {\displaystyle 128} a 2 c 2 e 4 f 2 {\displaystyle a^{2}c^{2}e^{4}f^{2}} 150 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a b 2 d 2 e 4 g {\displaystyle ab^{2}d^{2}e^{4}g} 200 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} b 4 c e 3 g 2 {\displaystyle b^{4}ce^{3}g^{2}}

Inne przykłady

Wyróżnikiem trójmianu a x n + b x + c {\displaystyle ax^{n}+bx+c} jest[b]

  • D ( a x n + b x + c ) = Δ n ( a , 0 , , 0 , b , c ) = ( 1 ) n ( n 1 ) / 2 ( ( 1 n ) n 1 a n 2 b n + n n a n 1 c n 1 ) . {\displaystyle D(ax^{n}+bx+c)=\Delta _{n}(a,0,\dots ,0,b,c)=(-1)^{n(n-1)/2}\left((1-n)^{n-1}a^{n-2}b^{n}+n^{n}a^{n-1}c^{n-1}\right).}

Gdy przyjmiemy b = 0 , {\displaystyle b=0,} to otrzymamy przypadek szczególny dla dwumianu a x n + c . {\displaystyle ax^{n}+c.} Jako przypadek szczególny wzoru prawdziwego dla n 2 , {\displaystyle n\geqslant 2,} jest on spełniony dla tych n , {\displaystyle n,} ale nie ma pewności, że także dla n = 1. {\displaystyle n=1.} Bezpośrednio sprawdzamy, że pozostaje w mocy dla n = 1. {\displaystyle n=1.}

  • D ( a x n + c ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 n n a n 1 c n 1 {\displaystyle D(ax^{n}+c)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}n^{n}a^{n-1}c^{n-1}\quad {}} dla n 1 {\displaystyle n\geqslant 1}

Gdy zaś przyjmiemy c = 0 , {\displaystyle c=0,} to otrzymamy drugi przypadek szczególny dla dwumianu a x n + b x . {\displaystyle ax^{n}+bx.}

D ( a x n + b x ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 ( 1 n ) n 1 a n 2 b n = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 ( 1 ) n 1 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n {\displaystyle D(ax^{n}+bx)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}(1-n)^{n-1}a^{n-2}b^{n}=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}(-1)^{n-1}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n}}
= ( 1 ) n ( n 1 ) 2 + n 1 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n = ( 1 ) ( n 1 ) ( n 2 ) 2 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n {\displaystyle =(-1)^{{\frac {n(n-1)}{2}}+n-1}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n}=(-1)^{\frac {(n-1)(n-2)}{2}}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n}}
  • D ( a x n + b x ) = ( 1 ) ( n 1 ) ( n 2 ) 2 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n {\displaystyle D(ax^{n}+bx)=(-1)^{\frac {(n-1)(n-2)}{2}}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n}\quad {}} dla n 2 {\displaystyle n\geqslant 2}

Ten wynik można otrzymać prościej, korzystając ze wzoru redukcyjnego (patrz następny rozdział) i poprzedniego wyróżnika. D ( a x n + b x ) = D ( ( a x n 1 + b ) x ) = b 2 D ( a x n 1 + b ) = b 2 ( 1 ) ( n 1 ) ( n 2 ) 2 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n 2 {\displaystyle D(ax^{n}+bx)=D((ax^{n-1}+b)x)=b^{2}D(ax^{n-1}+b)=b^{2}(-1)^{\frac {(n-1)(n-2)}{2}}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n-2}}

= ( 1 ) ( n 1 ) ( n 2 ) 2 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n {\displaystyle =(-1)^{\frac {(n-1)(n-2)}{2}}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n}}

Pierwszy wzór na liście ma uogólnienie na dowolny trójmian znalezione przez R.G. Swana (1962)[3][4].

Niech n > m > 0 {\displaystyle n>m>0} i niech d = ( n , m ) {\displaystyle d=(n,m)} [c],     n = n 1 d , m = m 1 d . {\displaystyle {}\ \ n=n_{1}d,\quad m=m_{1}d.} Wtedy

  • D ( a x n + b x m + c ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 a ( n m 1 ) c ( m 1 ) ( n n 1 a m 1 c n 1 m 1 + ( 1 ) n 1 + 1 ( n m ) n 1 m 1 m m 1 b n 1 ) d {\displaystyle D(ax^{n}+bx^{m}+c)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}a^{(n-m-1)}c^{(m-1)}\left(n^{n_{1}}a^{m_{1}}c^{n_{1}-m_{1}}+(-1)^{n_{1}+1}(n-m)^{n_{1}-m_{1}}m^{m_{1}}b^{n_{1}}\right)^{d}}

Można oznaczyć dodatkowo s = ( 1 ) n 1 + 1 ( n m ) n 1 m 1 , {\displaystyle s=(-1)^{n_{1}+1}(n-m)^{n_{1}-m_{1}},} by wzór miał bardziej zwartą postać

  • D ( a x n + b x m + c ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 a ( n m 1 ) c ( m 1 ) ( n n 1 a m 1 c n 1 m 1 + s m m 1 b n 1 ) d {\displaystyle D(ax^{n}+bx^{m}+c)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}a^{(n-m-1)}c^{(m-1)}\left(n^{n_{1}}a^{m_{1}}c^{n_{1}-m_{1}}+sm^{m_{1}}b^{n_{1}}\right)^{d}}

Dowolny trójmian jednej zmiennej ma postać a x n + b x m + c x l , {\displaystyle ax^{n}+bx^{m}+cx^{l},} gdzie n > m > l 0. {\displaystyle n>m>l\geqslant 0.} Jeżeli l > 1 , {\displaystyle l>1,} to jego wyróżnik jest równy zeru (pierwiastek wielokrotny 0 {\displaystyle 0} ), jeżeli l = 0 , {\displaystyle l=0,} to stosuje się ostatni wzór z listy, a jeżeli l = 1 , {\displaystyle l=1,} to można zastosować wzór redukcyjny D ( a x n + b x m + c x ) = c 2 D ( a x n 1 + b x m 1 + c ) {\displaystyle D(ax^{n}+bx^{m}+cx)=c^{2}D(ax^{n-1}+bx^{m-1}+c)} i ostatni wyróżnik obliczyć ze wzoru Swana. Znane są zatem ogólne wzory na wyróżnik dowolnego trójmianu i dowolnego dwumianu. Przypadek jednomianu jest trywialny, choć jednomian nie może być dowolny, bo dla stopnia 0 wyróżnik nie jest zdefiniowany.

Zależności między wyróżnikami

Niech A ~ n {\displaystyle {\widetilde {A}}_{n}} będzie macierzą A n , {\displaystyle A_{n},} w której a n = 0 {\displaystyle a_{n}=0} i podobnie dla B ~ n . {\displaystyle {\widetilde {B}}_{n}.} W macierzy L n A n L n T {\displaystyle L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} }} nie występuje wyraz wolny a n , {\displaystyle a_{n},} więc pozostaje ona bez zmian, zaś B ~ n = 0 , {\displaystyle {\widetilde {B}}_{n}=0,} co wynika wprost z definicji macierzy B n . {\displaystyle B_{n}.} Stąd dostajemy

Δ n ( a 0 , , a n 1 , 0 ) = det A ~ n = det ( L n A n L n T ) = det L n det A n det L n T . {\displaystyle \Delta _{n}(a_{0},\dots ,a_{n-1},0)=\det {\widetilde {A}}_{n}=\det(L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} })=\det L_{n}\det A_{n}^{'}\det L_{n}^{\operatorname {T} }.}

Ponieważ det L n = a n 1 , {\displaystyle \det L_{n}=a_{n-1},} to

det L n det A n det L n T = a n 1 2 det A n = a n 1 2 det A n 1 = a n 1 2 Δ n 1 ( a 0 , , a n 1 ) . {\displaystyle \det L_{n}\det A_{n}^{'}\det L_{n}^{\operatorname {T} }=a_{n-1}^{2}\det A_{n}^{'}=a_{n-1}^{2}\det A_{n-1}=a_{n-1}^{2}\Delta _{n-1}(a_{0},\dots ,a_{n-1}).}

Przeto

Δ n ( a 0 , , a n 1 , 0 ) = a n 1 2 Δ n 1 ( a 0 , , a n 1 ) {\displaystyle \Delta _{n}(a_{0},\dots ,a_{n-1},0)=a_{n-1}^{2}\Delta _{n-1}(a_{0},\dots ,a_{n-1})\quad {}} dla n 2. {\displaystyle n\geqslant 2.}

Bardziej znany jest inny dowód[d] tej zależności, w którym nie korzysta się z definicji rekursyjnej.

Przykład

Wyróżnik Δ 4 ( a , b , c , d , e ) {\displaystyle \Delta _{4}(a,b,c,d,e)} wielomianu 4 stopnia ma 16 składników. Gdy przyjąć w nim e = 0 , {\displaystyle e=0,} to pozostanie tylko 5 składników, a po wyciągnięciu d 2 {\displaystyle d^{2}} przed nawias, w nawiasie otrzymamy wyróżnik Δ 3 ( a , b , c , d ) {\displaystyle \Delta _{3}(a,b,c,d)} wielomianu 3 stopnia.

Zachodzi też równość do pewnego stopnia symetryczna względem powyższej. Gdy do wyróżnika Δ n ( a 0 , a 1 , , a n ) {\displaystyle \Delta _{n}(a_{0},a_{1},\dots ,a_{n})} podstawimy a 0 = 0 , {\displaystyle a_{0}=0,} to nie otrzymamy wyróżnika żadnego wielomianu, bo wszystkie rozważania prowadzone są przy założeniu, że wielomian jest stopnia n , {\displaystyle n,} to znaczy z a 0 0. {\displaystyle a_{0}\neq 0.} Tym niemniej, rozpatrując ten wyróżnik jako pewien wielomian zależny od n + 1 {\displaystyle n+1} zmiennych, można przyjąć w nim a 0 = 0 {\displaystyle a_{0}=0} i rozważyć czym jest otrzymane wyrażenie. Okazuje się, że przy założeniu a 1 0 {\displaystyle a_{1}\neq 0} spełniona jest równość

Δ n ( 0 , a 1 , , a n ) = a 1 2 Δ n 1 ( a 1 , , a n ) {\displaystyle \Delta _{n}(0,a_{1},\dots ,a_{n})=a_{1}^{2}\Delta _{n-1}(a_{1},\dots ,a_{n})\quad {}} dla n 2 , {\displaystyle n\geqslant 2,}

gdzie Δ n 1 ( a 1 , , a n ) {\displaystyle \Delta _{n-1}(a_{1},\dots ,a_{n})} jest wyróżnikiem wielomianu g ( x ) = a 1 x n 1 + a 2 x n 2 + + a n 1 x + a n {\displaystyle g(x)=a_{1}x^{n-1}+a_{2}x^{n-2}+\dots +a_{n-1}x+a_{n}} stopnia n 1. {\displaystyle n-1.} Poniżej przedstawiony jest tylko przykładowy dowód dla przypadku szczególnego n = 3 , {\displaystyle n=3,} gdyż uogólnienie na dowolne n 2 {\displaystyle n\geqslant 2} jest oczywiste, choć nieco uciążliwe w zapisie.

Dowód: Wyróżnikiem wielomianu f ( x ) = a x 3 + b x 2 + c x + d {\displaystyle f(x)=ax^{3}+bx^{2}+cx+d} stopnia 3 jest z definicji Δ 3 ( a , b , c , d ) = 1 a | a b c d 0 0 a b c d 3 a 2 b c 0 0 0 3 a 2 b c 0 0 0 3 a 2 b c | = | 1 b c d 0 0 a b c d 3 2 b c 0 0 0 3 a 2 b c 0 0 0 3 a 2 b c | . {\displaystyle \Delta _{3}(a,b,c,d)=-{\frac {1}{a}}\left|{\begin{smallmatrix}a&b&c&d&0\\0&a&b&c&d\\3a&2b&c&0&0\\0&3a&2b&c&0\\0&0&3a&2b&c\end{smallmatrix}}\right|=-\left|{\begin{smallmatrix}1&b&c&d&0\\0&a&b&c&d\\3&2b&c&0&0\\0&3a&2b&c&0\\0&0&3a&2b&c\end{smallmatrix}}\right|.}

W tej postaci, ze skróconym wyrazem a {\displaystyle a} w mianowniku, możliwe jest już podstawienie w macierzy a = 0 , {\displaystyle a=0,} więc otrzymujemy Δ 3 ( 0 , b , c , d ) = | 1 b c d 0 0 0 b c d 3 2 b c 0 0 0 0 2 b c 0 0 0 0 2 b c | = | 0 b c d 2 b c 0 0 0 2 b c 0 0 0 2 b c | 3 | b c d 0 0 b c d 0 2 b c 0 0 0 2 b c | = 2 b | b c d 2 b c 0 0 2 b c | 3 b | b c d 2 b c 0 0 2 b c | = b | b c d 2 b c 0 0 2 b c | . {\displaystyle \Delta _{3}(0,b,c,d)=-\left|{\begin{smallmatrix}1&b&c&d&0\\0&0&b&c&d\\3&2b&c&0&0\\0&0&2b&c&0\\0&0&0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|=-\left|{\begin{smallmatrix}0&b&c&d\\2b&c&0&0\\0&2b&c&0\\0&0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|-3\left|{\begin{smallmatrix}b&c&d&0\\0&b&c&d\\0&2b&c&0\\0&0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|=2b\left|{\begin{smallmatrix}b&c&d\\2b&c&0\\0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|-3b\left|{\begin{smallmatrix}b&c&d\\2b&c&0\\0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|=-b\left|{\begin{smallmatrix}b&c&d\\2b&c&0\\0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|.} Z drugiej strony, dla wielomianu g ( x ) = b x 2 + c x + d , {\displaystyle g(x)=bx^{2}+cx+d,} gdzie b 0 , {\displaystyle b\neq 0,} mamy z definicji Δ 2 ( b , c , d ) = 1 b | b c d 2 b c 0 0 2 b c | . {\displaystyle \Delta _{2}(b,c,d)=-{\frac {1}{b}}\left|{\begin{smallmatrix}b&c&d\\2b&c&0\\0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|.}

Zatem Δ 3 ( 0 , b , c , d ) = b 2 Δ 2 ( b , c , d ) . {\displaystyle \Delta _{3}(0,b,c,d)=b^{2}\Delta _{2}(b,c,d).}

Dowód ogólny przebiega analogicznie.

Przykład

Przedstawiona zależność jest wyraźnie widoczna, gdy wyróżniki są uporządkowane leksykograficznie, bo wtedy wszystkie składniki, w których występuje najwyższy współczynnik a , {\displaystyle a,} znajdują się na początku, a te w których nie występuje – na końcu. W tabeli z wyróżnikiem wielomianu 5 stopnia składniki od 44 do 59, po podzieleniu każdego z nich przez b 2 , {\displaystyle b^{2},} utworzą wyróżnik wielomianu g ( x ) = b x 4 + c x 3 + d x 2 + e x + f . {\displaystyle g(x)=bx^{4}+cx^{3}+dx^{2}+ex+f.} Widoczne jest, że wszystkie współczynniki są dokładnie współczynnikami wyróżnika wielomianu 4 stopnia i są wypisane w tej samej kolejności.

Przy bardziej naturalnym indeksowaniu współczynników wielomianu pierwsza zależność ma postać   Δ n ( a n , , a 1 , 0 ) = a 1 2 Δ n 1 ( a n , , a 1 ) . {\displaystyle {}\quad \ \Delta _{n}(a_{n},\dots ,a_{1},0)=a_{1}^{2}\Delta _{n-1}(a_{n},\dots ,a_{1}).}

Może być także zapisana równoważnie w postaci wzoru redukcyjnego

D ( a n x n + + a 1 x ) = a 1 2 D ( a n x n 1 + + a 1 ) {\displaystyle D(a_{n}x^{n}+\dots +a_{1}x)=a_{1}^{2}D(a_{n}x^{n-1}+\dots +a_{1})\quad {}} dla n 2 {\displaystyle n\geqslant 2}

lub   D ( x f ) = f 2 ( 0 ) D ( f ) {\displaystyle {}\ D(xf)=f^{2}(0)D(f)\quad {}} dla deg ( f ) 1. {\displaystyle \deg(f)\geqslant 1.}

Podobny zapis w postaci wzoru redukcyjnego dla drugiej zależności nie jest możliwy.

Własności

W tych własnościach n {\displaystyle n} oznacza zawsze stopień odpowiedniego wielomianu, o ile występuje w danej równości.

Własności ogólne

  • Gdy K L ( L {\displaystyle K\subset L\;(L} jest rozszerzeniem ciała K ) {\displaystyle K)} i p K [ x ] , {\displaystyle p\in K[x],} to także p L [ x ] , {\displaystyle p\in L[x],} a wyróżnik nie zależy od ciała, nad którym rozpatrywany jest wielomian p , {\displaystyle p,} to znaczy D K ( p ) = D L ( p ) . {\displaystyle D_{K}(p)=D_{L}(p).} Ta niezmienniczość względem rozszerzeń ciała K {\displaystyle K} wynika stąd, że wyróżnik zależy tylko od stopnia i współczynników wielomianu.
  • D ( p ) = 0 {\displaystyle D(p)=0} wtedy i tylko wtedy, gdy wielomian p {\displaystyle p} ma pierwiastki wielokrotne
  • D ( p q ) = D ( p ) D ( q ) R 2 ( p , q ) {\displaystyle D(pq)=D(p)D(q)R^{2}(p,q)\quad {}} dla deg ( p ) , deg ( q ) 1 ,   R {\displaystyle \deg(p),\,\deg(q)\geqslant 1,\ R} – rugownik
  • D ( α p ) = α 2 n 2 D ( p ) {\displaystyle D(\alpha p)=\alpha ^{2n-2}D(p)\quad {}} dla α 0 {\displaystyle \alpha \neq 0}

Własności przy zamianie zmiennej

  • D ( f ( x + β ) ) = D ( f ( x ) ) {\displaystyle D(f(x+\beta ))=D(f(x))}
  • D ( f ( α x ) ) = α n ( n 1 ) D ( f ( x ) ) {\displaystyle D(f(\alpha x))=\alpha ^{n(n-1)}D(f(x))\quad {}} dla α 0 {\displaystyle \alpha \neq 0}

Ponieważ α x + β = α ( x + β / α ) , {\displaystyle \alpha x+\beta =\alpha (x+\beta /\alpha ),} to dwie ostatnie własności można zapisać jako jedną ogólniejszą.

  • D ( f ( α x + β ) ) = α n ( n 1 ) D ( f ( x ) ) {\displaystyle D(f(\alpha x+\beta ))=\alpha ^{n(n-1)}D(f(x))\quad {}} dla α 0 {\displaystyle \alpha \neq 0}

Własność 2, nazywana powyżej podstawową, decyduje o najczęstszych zastosowaniach wyróżnika. Własności od 2 do 6 łatwo wynikają z drugiej definicji z wyznacznikiem Vandermonda.

Pierwiastki wielomianu

Stopnie 1 i 2

Wielomian p ( x ) = a x + b {\displaystyle p(x)=ax+b} stopnia 1, nad dowolnym ciałem K , {\displaystyle K,} ma zawsze pierwiastek x 1 = b / a {\displaystyle x_{1}=-b/a} i ten jedyny pierwiastek należy do ciała K . {\displaystyle K.}

Wielomian p ( x ) = a x 2 + b x + c {\displaystyle p(x)=ax^{2}+bx+c} stopnia 2 nad ciałem K {\displaystyle K} o charakterystyce różnej od 2 (na przykład nad ciałem liczbowym) ma pierwiastki w K {\displaystyle K} wtedy i tylko wtedy, gdy jego wyróżnik jest kwadratem w ciele K . {\displaystyle K.} Jeżeli jest kwadratem, to pierwiastki wyrażają się dobrze znanym wzorem x 1 , 2 = b ± b 2 4 a c 2 a , {\displaystyle x_{1,2}={\frac {-b\pm {\sqrt {b^{2}-4ac}}}{2a}},} a jeżeli nie jest, to wielomian jest nierozkładalny[e] w K . {\displaystyle K.}

Dowód tego twierdzenia jest bardzo podobny do dowodu dla ciała liczb rzeczywistych – przez wydzielenie z trójmianu pełnego kwadratu[5].

Jeśli K = R {\displaystyle K=\mathbb {R} } jest ciałem liczb rzeczywistych, to wielomian stopnia 2 ma pierwiastki w R , {\displaystyle \mathbb {R} ,} gdy jego wyróżnik jest nieujemny. Już w ciele liczb wymiernych Q {\displaystyle \mathbb {Q} } jest inaczej: trójmian x 2 3 x + 2 {\displaystyle x^{2}-3x+2} ma pierwiastki wymierne, bo jego wyróżnik Δ = 1 {\displaystyle \Delta =1} jest kwadratem w ciele Q ; {\displaystyle \mathbb {Q} ;} trójmian x 2 3 x + 1 {\displaystyle x^{2}-3x+1} ma dodatni wyróżnik Δ = 5 , {\displaystyle \Delta =5,} więc ma pierwiastki rzeczywiste, ale nie ma pierwiastków wymiernych, bo 5 nie jest kwadratem liczby wymiernej.

Gdy charakterystyka ciała χ ( K ) = 2 , {\displaystyle \chi (K)=2,} to Δ 2 ( a , b , c ) = b 2 4 a c = b 2 , {\displaystyle \Delta _{2}(a,b,c)=b^{2}-4ac=b^{2},} bo w takich ciałach 4 = 0. {\displaystyle 4=0.} Zatem wyróżnik jest zawsze kwadratem[f], a mianowicie elementu b     ( b = b , {\displaystyle b\ \ (-b=b,} bo 1 = 1 ) . {\displaystyle -1=1).} Można jednak wskazać trójmian kwadratowy, który nie ma pierwiastków w K , {\displaystyle K,} co wyjaśnia założenie o charakterystyce w powyższym twierdzeniu.

Oczywiście do sprawdzenia krotności pierwiastków wciąż można (jak zawsze) posłużyć się wyróżnikiem. Wielomian p , {\displaystyle p,} jak wyżej, ma jeden pierwiastek dwukrotny wtedy i tylko wtedy, gdy b = 0. {\displaystyle b=0.} W przypadku ciała skończonego pierwiastek dwukrotny jest elementem tego ciała.

Wielomiany w R [ x ] {\displaystyle \mathbb {R} [x]}

W tym podrozdziale stale obowiązuje założenie, że wielomian f {\displaystyle f} jest nad ciałem liczb rzeczywistych, czyli f R [ x ] . {\displaystyle f\in \mathbb {R} [x].} Domknięciem algebraicznym ciała R {\displaystyle \mathbb {R} } jest ciało liczb zespolonych C , {\displaystyle \mathbb {C} ,} więc każdy wielomian ma wszystkie pierwiastki w C . {\displaystyle \mathbb {C} .} Wielomianami nierozkładalnymi w R {\displaystyle \mathbb {R} } mogą być jedynie wielomiany 1 i 2 stopnia, więc każdy wielomian f {\displaystyle f} dodatniego stopnia rozkłada się w R {\displaystyle \mathbb {R} } na iloczyn wielomianów nierozkładalnych co najwyżej 2 stopnia. Jeżeli pewien czynnik w rozkładzie ma stopień 2, to jego dwa pierwiastki w ciele C {\displaystyle \mathbb {C} } są wzajemnie sprzężonymi liczbami zespolonymi, oczywiście nie rzeczywistymi. Zatem wszystkie pierwiastki nie rzeczywiste wielomianu, o ile takie istnieją, występują w parach sprzężonych. W przypadku gdy pierwiastek pary ma krotność większą niż 1, to także sprzężony z nim w parze ma tę samą krotność, więc można mówić o krotności całej pary pierwiastków.

Z wartości wyróżnika wielomianu można uzyskać pewną informację jakościową o pierwiastkach, tzn. o liczbie pierwiastków rzeczywistych, liczbie par zespolonych, ich krotnościach, bez obliczania tych pierwiastków. Jednak informacja otrzymana z samej wartości wyróżnika jest tym bardziej niekompletna, im większy jest stopień wielomianu. Do dokładnego rozpoznania potrzebne są inne metody.

Niech ν ( f ) {\displaystyle \nu (f)} oznacza liczbę par nie rzeczywistych pierwiastków sprzężonych wielomianu f {\displaystyle f} z uwzględnieniem krotności par. Zachodzi ogólne twierdzenie dla wielomianów dowolnego stopnia dodatniego.

Jeżeli D ( f ) > 0 , {\displaystyle D(f)>0,} to ν ( f ) {\displaystyle \nu (f)} jest liczbą parzystą (dopuszczalne 0), a jeżeli D ( f ) < 0 , {\displaystyle D(f)<0,} to ν ( f ) {\displaystyle \nu (f)} jest liczbą nieparzystą.

Założenia tego twierdzenia wykluczają pierwiastki wielokrotne.

Poniżej przedstawione są wnioski dla szczególnych przypadków niskich stopni. Stopień 2, omówiony już w poprzednim podrozdziale, został także włączony dla kompletności.

  Stopień 2

  • D ( f ) > 0 {\displaystyle D(f)>0}   –   2 różne pierwiastki rzeczywiste
  • D ( f ) = 0 {\displaystyle D(f)=0}   –   1 pierwiastek rzeczywisty dwukrotny
  • D ( f ) < 0 {\displaystyle D(f)<0}   –   1 para pierwiastków zespolonych sprzężonych

  Stopień 3

  • D ( f ) > 0 {\displaystyle D(f)>0}   –   3 różne pierwiastki rzeczywiste
  • D ( f ) = 0 {\displaystyle D(f)=0}   –   2 różne pierwiastki rzeczywiste w tym jeden dwukrotny lub 1 pierwiastek rzeczywisty trzykrotny
  • D ( f ) < 0 {\displaystyle D(f)<0}   –   1 pierwiastek rzeczywisty i 1 para pierwiastków zespolonych sprzężonych

  Stopień 4

  • D ( f ) > 0 {\displaystyle D(f)>0}   –   4 różne pierwiastki rzeczywiste lub 2 pary pierwiastków zespolonych sprzężonych
  • D ( f ) = 0 {\displaystyle D(f)=0}   –   3 różne pierwiastki rzeczywiste w tym 1 dwukrotny lub 2 różne pierwiastki rzeczywiste oba dwukrotne lub
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\,{}} 2 różne pierwiastki rzeczywiste w tym 1 trzykrotny lub 1 pierwiastek rzeczywisty czterokrotny lub
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\,{}} 1 pierwiastek rzeczywisty dwukrotny i 1 para pierwiastków nie rzeczywistych sprzężonych
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\;{}} lub 1 para dwukrotna pierwiastków nie rzeczywistych sprzężonych
  • D ( f ) < 0 {\displaystyle D(f)<0}   –   2 różne pierwiastki rzeczywiste i 1 para pierwiastków zespolonych sprzężonych

  Stopień 5

  • D ( f ) > 0 {\displaystyle D(f)>0}   –   5 różnych pierwiastków rzeczywistych lub 1 pierwiastek rzeczywisty i 2 pary pierwiastków zespolonych
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;{}} sprzężonych
  • D ( f ) = 0 {\displaystyle D(f)=0}   –   6 przypadków z pierwiastkami tylko rzeczywistymi lub 2 różne pierwiastki rzeczywiste w tym 1 dwukrotny i
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\,{}} 1 para pierwiastków nie rzeczywistych sprzężonych lub 1 pierwiastek rzeczywisty trzykrotny i 1 para
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\;{}} pierwiastków nie rzeczywistych sprzężonych lub 1 pierwiastek rzeczywisty i 1 para dwukrotna
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\;{}} pierwiastków nie rzeczywistych sprzężonych
  • D ( f ) < 0 {\displaystyle D(f)<0}   –   3 różne pierwiastki rzeczywiste i 1 para pierwiastków zespolonych sprzężonych

Zastosowania, przykłady rachunkowe

We wzorach na wyróżniki, a także w innych wzorach, występują współczynniki całkowite. Oznaczają one sumę odpowiedniej liczby jedynek ciała K , {\displaystyle K,} tzn. m = 1 + + 1 {\displaystyle m=1+\dots +1} ( m {\displaystyle m} jedynek). Jeżeli χ ( K ) 0 , {\displaystyle \chi (K)\neq 0,} to pewne sumy jedynek zerują się. Gdy χ ( K ) = 3 , {\displaystyle \chi (K)=3,} to 8 = ( 1 + 1 + 1 ) + ( 1 + 1 + 1 ) + 1 + 1 = 0 + 0 + 2 = 2. {\displaystyle 8=(1+1+1)+(1+1+1)+1+1=0+0+2=2.} Dlatego te współczynniki trzeba redukować modulo χ ( K ) . {\displaystyle \chi (K).} Na przykład wyróżnik Δ 3 ( a , b , c , d ) {\displaystyle \Delta _{3}(a,b,c,d)} upraszcza się w tym przypadku następująco: 27 a 2 d 2 + 18 a b c d 4 a c 3 4 b 3 d + b 2 c 2 = 1 a c 3 1 b 3 d + b 2 c 2 = a c 3 b 3 d + b 2 c 2 {\displaystyle -27a^{2}d^{2}+18abcd-4ac^{3}-4b^{3}d+b^{2}c^{2}=-1ac^{3}-1b^{3}d+b^{2}c^{2}=-ac^{3}-b^{3}d+b^{2}c^{2}} i podobnie w innych przypadkach.

Przykład 1

Niech f ( x ) = x 5 6 x + 3 , f R [ x ] . {\displaystyle f(x)=x^{5}-6x+3,\quad f\in \mathbb {R} [x].} Zbadajmy jakiego rodzaju są pierwiastki tego wielomianu. Można posłużyć się pełnym wyróżnikiem zamieszczonym w tabeli powyżej, ale wygodniej skorzystać z gotowego wzoru.

Δ 5 ( a , 0 , 0 , 0 , b , c ) = ( 1 ) ( 5 4 ) / 2 ( ( 4 ) 4 a 3 b 5 + 5 5 a 4 c 4 ) = 5 5 a 4 c 4 + 4 4 a 3 b 5 , {\displaystyle \Delta _{5}(a,0,0,0,b,c)=(-1)^{(5\cdot 4)/2}\left((-4)^{4}a^{3}b^{5}+5^{5}a^{4}c^{4}\right)=5^{5}a^{4}c^{4}+4^{4}a^{3}b^{5},} więc

D ( f ) = Δ 5 ( 1 , 0 , 0 , 0 , 6 , 3 ) = 5 5 3 4 + 4 4 ( 6 ) 5 = 3125 81 256 7776 = 253125 1990656 = 1737531 < 0. {\displaystyle {\begin{aligned}D(f)&=\Delta _{5}(1,0,0,0,-6,3)=5^{5}3^{4}+4^{4}(-6)^{5}=3125\cdot 81-256\cdot 7776=253125-1990656\\&=-1737531<0.\end{aligned}}}

Stąd wnioskujemy, że wielomian f {\displaystyle f} ma trzy różne pierwiastki rzeczywiste i jedną parę pierwiastków zespolonych sprzężonych. Ten wynik można otrzymać także innymi sposobami, ale zastosowanie wyróżnika jest najszybsze.

Przykład 2

Wypiszmy wszystkie wielomiany 2 stopnia nad ciałem F 2 . {\displaystyle \mathrm {F} _{2}.} Każdy niezerowy wielomian w F 2 [ x ] {\displaystyle \mathrm {F} _{2}[x]} jest moniczny, więc są one postaci x 2 + b x + c , {\displaystyle x^{2}+bx+c,} gdzie b {\displaystyle b} i c {\displaystyle c} mogą przybierać wartości 0 lub 1. Są więc 4 takie wielomiany.

f 1 = x 2 , f 2 = x 2 + 1 , f 3 = x 2 + x , f 4 = x 2 + x + 1. {\displaystyle f_{1}=x^{2},\quad f_{2}=x^{2}+1,\quad f_{3}=x^{2}+x,\quad f_{4}=x^{2}+x+1.}

Δ 2 ( a , b , c ) = b 2 = b . {\displaystyle \Delta _{2}(a,b,c)=b^{2}=b.} Ostatnia równość wynika stąd, że b 2 = b {\displaystyle b^{2}=b} dla każdego b F 2 . {\displaystyle b\in \mathrm {F} _{2}.}

Zatem D ( f 1 ) = D ( f 2 ) = 0 {\displaystyle D(f_{1})=D(f_{2})=0} i D ( f 3 ) = D ( f 4 ) = 1. {\displaystyle D(f_{3})=D(f_{4})=1.}

Istotnie, f 1 = ( x 0 ) 2 {\displaystyle f_{1}=(x-0)^{2}} ma pierwiastek dwukrotny 0 , {\displaystyle 0,}

( x 1 ) 2 = x 2 2 x + 1 = x 2 + 1 {\displaystyle (x-1)^{2}=x^{2}-2x+1=x^{2}+1} (bo 2 = 0 {\displaystyle 2=0} ), więc f 2 {\displaystyle f_{2}} ma pierwiastek dwukrotny 1. {\displaystyle 1.}

Natomiast ( x 0 ) ( x 1 ) = x 2 x = x 2 + x = f 3 , {\displaystyle (x-0)(x-1)=x^{2}-x=x^{2}+x=f_{3},} więc f 3 {\displaystyle f_{3}} ma dwa różne pierwiastki 0 {\displaystyle 0} i 1. {\displaystyle 1.}

Przez bezpośrednie podstawienie przekonujemy się, że wielomian f 4 {\displaystyle f_{4}} nie ma pierwiastków w F 2 . {\displaystyle \mathrm {F} _{2}.} Aby sprawdzić, że w swoim ciele rozkładu (jest nim F 4 = F 2 2 {\displaystyle \mathrm {F} _{4}=\mathrm {F} _{2^{2}}} ) ma dwa różne pierwiastki, obliczmy pochodną f 4 = 2 x + 1 = 1. {\displaystyle f_{4}'=2x+1=1.} Wielomian f 4 {\displaystyle f_{4}} nie ma wspólnego pierwiastka ze swą pochodną (bo ona w ogóle nie ma pierwiastków), więc nie ma pierwiastka dwukrotnego w F 4 . {\displaystyle \mathrm {F} _{4}.}

Ten przykład jest ilustracją uniwersalności wyróżnika. Metody stosowane w przypadku charakterystyki 2 mają własną specyfikę i różnią się znacznie od metod dla innych charakterystyk, ale wyróżnik jest na to niewrażliwy i daje zawsze właściwe wyniki niezależnie od charakterystyki ciała.

Następny przykład dotyczy ciała F 9 , {\displaystyle \mathrm {F} _{9},} więc przydatne mogą być najbardziej podstawowe wiadomości o tym ciele przedstawione poniżej[6]. Są one wystarczające, by snadnie wykonywać rachunki arytmetyczne w F 9 . {\displaystyle \mathrm {F} _{9}.} Ciało F 9 {\displaystyle \mathrm {F} _{9}} zawiera ciało proste F 3 = Z / 3 Z {\displaystyle \mathrm {F} _{3}=\mathbb {Z} /3\mathbb {Z} } i jest jego rozszerzeniem 2 stopnia. Może być otrzymane przez dołączenie pierwiastka monicznego wielomianu nierozkładalnego 2 stopnia z F 3 [ x ] . {\displaystyle \mathrm {F} _{3}[x].} Wybierzmy wielomian x 2 + 1 {\displaystyle x^{2}+1} (nierozkładalny, bo nie ma pierwiastka w F 3 {\displaystyle \mathrm {F} _{3}} ). Jego pierwiastek α {\displaystyle \alpha } spełnia więc równanie α 2 = 1. {\displaystyle \alpha ^{2}=-1.} Nazwijmy go raczej i {\displaystyle i} – przecież dołączyliśmy pierwiastek z 1. {\displaystyle -1.} Każdy element ciała F 9 = F 3 ( i ) , {\displaystyle \mathrm {F} _{9}=\mathrm {F} _{3}(i),} jako przestrzeni liniowej nad F 3 {\displaystyle \mathrm {F} _{3}} wymiaru 2 z bazą { 1 , i } , {\displaystyle \{1,i\},} ma jednoznaczne przedstawienie w postaci a + b i , {\displaystyle a+bi,} gdzie a , b F 3 . {\displaystyle a,b\in \mathrm {F} _{3}.} Te elementy dodajemy i mnożymy w zwykły sposób, z tym tylko, że i 2 {\displaystyle i^{2}} zastępujemy wszędzie przez 1. {\displaystyle -1.} Jest to bardzo podobne do działań na liczbach zespolonych, z tą różnicą, że działania arytmetyczne na współczynnikach a {\displaystyle a} i b {\displaystyle b} odbywają się według zasad obowiązujących w małym ciele F 3 . {\displaystyle \mathrm {F} _{3}.} Jego elementami są 0 , 1 {\displaystyle 0,1} i 2 , {\displaystyle 2,} ale wygodnie jest stosować w zapisie 0 , 1 {\displaystyle 0,1} i 1 , {\displaystyle -1,} bo 2 = 1. {\displaystyle 2=-1.}

Znajdźmy dla przykładu element odwrotny do 1 + i . {\displaystyle 1+i.}

1 1 + i = 1 1 + i 1 i 1 i = 1 i 1 i 2 = 1 i 2 = 1 i 1 = 1 ( 1 i ) = 1 + i . {\displaystyle {\frac {1}{1+i}}={\frac {1}{1+i}}\cdot {\frac {1-i}{1-i}}={\frac {1-i}{1-i^{2}}}={\frac {1-i}{2}}={\frac {1-i}{-1}}=-1(1-i)=-1+i.}

Przykład 3

Sprawdźmy, czy wielomian i x 2 + i x + 1 + i F 9 [ x ] {\displaystyle ix^{2}+ix+1+i\in \mathrm {F} _{9}[x]} ma pierwiastki w F 9 {\displaystyle \mathrm {F} _{9}} i jeśli tak, to obliczmy je.

W grupie multyplikatywnej F 9 {\displaystyle \mathrm {F} _{9}^{*}} są 4 kwadraty, więc wypiszmy je, podnosząc do kwadratu elementy każdej z 4 par elementów wzajemnie przeciwnych[g]

1 2 = ( 1 ) 2 = 1 {\displaystyle 1^{2}=(-1)^{2}=1}
i 2 = ( i ) 2 = 1 {\displaystyle i^{2}=(-i)^{2}=-1}
( 1 + i ) 2 = ( 1 i ) 2 = 1 + 2 i 1 = 2 i = i {\displaystyle (1+i)^{2}=(-1-i)^{2}=1+2i-1=2i=-i}
( 1 i ) 2 = ( 1 + i ) 2 = 1 2 i 1 = 2 i = i . {\displaystyle (1-i)^{2}=(-1+i)^{2}=1-2i-1=-2i=i.}

Zatem kwadratami są prawe strony tych równości: 1 , 1 , i , i , {\displaystyle 1,-1,i,-i,} a w całym F 9 {\displaystyle \mathrm {F} _{9}} jeszcze 0. {\displaystyle 0.}

To umożliwia już zastosowanie wzorów na pierwiastki.

Δ = Δ 2 ( a , b , c ) = b 2 4 a c = b 2 a c , {\displaystyle \Delta =\Delta _{2}(a,b,c)=b^{2}-4ac=b^{2}-ac,}
x 1 , 2 = b ± Δ 2 a = b ± Δ a = b ± Δ a = b ± Δ a . {\displaystyle x_{1,2}={\frac {-b\pm {\sqrt {\Delta }}}{2a}}={\frac {-b\pm {\sqrt {\Delta }}}{-a}}=-{\frac {-b\pm {\sqrt {\Delta }}}{a}}={\frac {b\pm {\sqrt {\Delta }}}{a}}.}

Otrzymane wzory na wyróżnik i pierwiastki

Δ = b 2 a c , x 1 , 2 = b ± Δ a {\displaystyle \Delta =b^{2}-ac,\qquad x_{1,2}={\frac {b\pm {\sqrt {\Delta }}}{a}}}

stosują się w każdym ciele o charakterystyce 3 (także nieskończonym).

Dla danego wielomianu mamy Δ = i 2 i ( 1 + i ) = 1 i + 1 = i , {\displaystyle \Delta =i^{2}-i(1+i)=-1-i+1=-i,} skąd wnioskujemy, że ma on pierwiastki w F 9 , {\displaystyle \mathrm {F} _{9},} bo i {\displaystyle -i} jest kwadratem. Jako pierwiastek arytmetyczny z wyróżnika weźmy dowolny z pary, np. 1 + i . {\displaystyle 1+i.}

x 1 = i + 1 + i i = 1 + 2 i i = i ( 1 i ) = 1 i , x 2 = i 1 i i = 1 i = i {\displaystyle x_{1}={\frac {i+1+i}{i}}={\frac {1+2i}{i}}=-i(1-i)=-1-i,\quad x_{2}={\frac {i-1-i}{i}}={\frac {-1}{i}}=i}

i otrzymujemy rozkład wielomianu: i ( x i ) ( x + 1 + i ) . {\displaystyle i(x-i)(x+1+i).}

Ten przykład przedstawia jedno z zastosowań wyróżnika. Droga do rozwiązania równania kwadratowego wiedzie poprzez obliczenie odpowiedniego wyróżnika i znalezienie jego pierwiastka arytmetycznego.

Przykład 4

Wypiszmy dla wygody rachunków wzór na wyróżnik trójmianu D ( a x n + b x m + c ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 a ( n m 1 ) c ( m 1 ) ( n n 1 a m 1 c n 1 m 1 + s m m 1 b n 1 ) d , {\displaystyle D(ax^{n}+bx^{m}+c)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}a^{(n-m-1)}c^{(m-1)}\left(n^{n_{1}}a^{m_{1}}c^{n_{1}-m_{1}}+sm^{m_{1}}b^{n_{1}}\right)^{d},}
gdzie d = ( n , m ) , n = n 1 d , m = m 1 d , s = ( 1 ) n 1 + 1 ( n m ) n 1 m 1 , {\displaystyle d=(n,m),\quad n=n_{1}d,\quad m=m_{1}d,\quad s=(-1)^{n_{1}+1}(n-m)^{n_{1}-m_{1}},} i obliczmy wyróżnik trójmianu a x 6 + b x 3 + c . {\displaystyle ax^{6}+bx^{3}+c.}

Mamy tutaj n = 6 , m = 3 , d = ( 6 , 3 ) = 3 , n 1 = 2 , m 1 = 1 , s = ( 6 3 ) 2 1 = 3 , {\displaystyle n=6,\quad m=3,\quad d=(6,3)=3,\quad n_{1}=2,\quad m_{1}=1,\quad s=-(6-3)^{2-1}=-3,} więc

D ( a x 6 + b x 3 + c ) = a 2 c 2 ( 6 2 a c 3 3 1 b 2 ) 3 = a 2 c 2 ( 6 2 a c 3 2 b 2 ) 3 = 3 6 a 2 c 2 ( 4 a c b 2 ) 3 = 729 a 2 c 2 ( 64 a 3 c 3 48 a 2 b 2 c 2 + 12 a b 4 c b 6 ) = 46656 a 5 c 5 + 34992 a 4 b 2 c 4 8748 a 3 b 4 c 3 + 729 a 2 b 6 c 2 . {\displaystyle {\begin{aligned}&D(ax^{6}+bx^{3}+c)=-a^{2}c^{2}{\big (}6^{2}ac-3\cdot 3^{1}b^{2}{\big )}^{3}=-a^{2}c^{2}{\big (}6^{2}ac-3^{2}b^{2}{\big )}^{3}=-3^{6}a^{2}c^{2}{\big (}4ac-b^{2}{\big )}^{3}\\&=-729a^{2}c^{2}{\big (}64a^{3}c^{3}-48a^{2}b^{2}c^{2}+12ab^{4}c-b^{6}{\big )}\\&=-46656a^{5}c^{5}+34992a^{4}b^{2}c^{4}-8748a^{3}b^{4}c^{3}+729a^{2}b^{6}c^{2}.\end{aligned}}}

Możemy też skorzystać z pełnego wyróżnika w tabeli z wyróżnikiem wielomianu 6 stopnia. Dostosujmy oznaczenia współczynników danego wielomianu do oznaczeń w tabeli (nie odwrotnie!). D ( a x 6 + d x 3 + g ) = Δ 6 ( a , 0 , 0 , d , 0 , 0 , g ) . {\displaystyle D(ax^{6}+dx^{3}+g)=\Delta _{6}(a,0,0,d,0,0,g).}

Po odrzuceniu składników, w których występuje współczynnik b , c , e {\displaystyle b,c,e} lub f , {\displaystyle f,} pozostają tylko 4 składniki o numerach porządkowych 1, 5, 37 i 107, a wynik jest identyczny.

Zobacz też

Zobacz hasło wyróżnik w Wikisłowniku

Uwagi

  1. Jeżeli spełniony jest warunek p = 0 , {\displaystyle p'=0,} to p {\displaystyle p} ma rzeczywiście pierwiastki wielokrotne, co wynika z następującego twierdzenia. Jeżeli K {\displaystyle K} jest ciałem, p K [ x ] ,   p 0 {\displaystyle p\in K[x],\ p\neq 0} i α {\displaystyle \alpha } jest pierwiastkiem wielomianu p {\displaystyle p} (w jego ciele rozkładu), to α {\displaystyle \alpha } jest pierwiastkiem wielokrotnym wtedy i tylko wtedy, gdy jest pierwiastkiem pochodnej p . {\displaystyle p'.} Dowód: Niech k 2 {\displaystyle k\geqslant 2} będzie krotnością pierwiastka α . {\displaystyle \alpha .} Wtedy p = ( x α ) 2 h {\displaystyle p=(x-\alpha )^{2}h} dla pewnego wielomianu h . {\displaystyle h.} Obliczmy pochodną p = 2 ( x α ) h + ( x α ) 2 h . {\displaystyle p'=2(x-\alpha )h+(x-\alpha )^{2}h'.} Stąd p ( α ) = 0. {\displaystyle p'(\alpha )=0.} Na odwrót, ponieważ p ( α ) = 0 , {\displaystyle p(\alpha )=0,} to p = ( x α ) h {\displaystyle p=(x-\alpha )h} dla pewnego wielomianu h . {\displaystyle h.} Pochodną jest p = h + ( x α ) h . {\displaystyle p'=h+(x-\alpha )h'.} Tym razem p ( α ) = 0 {\displaystyle p'(\alpha )=0} z założenia, więc h ( α ) = 0 , {\displaystyle h(\alpha )=0,} skąd h = ( x α ) h 1 {\displaystyle h=(x-\alpha )h_{1}} dla pewnego wielomianu h 1 . {\displaystyle h_{1}.} Wstawiając to do wyrażenia na p , {\displaystyle p,} dostajemy p = ( x α ) 2 h 1 . {\displaystyle p=(x-\alpha )^{2}h_{1}.} Ale p 0 , {\displaystyle p\neq 0,} więc h 1 0 , {\displaystyle h_{1}\neq 0,} skąd wynika, że deg ( p ) 2 {\displaystyle \deg(p)\geqslant 2} i pierwiastek α {\displaystyle \alpha } ma w wielomianie p {\displaystyle p} krotność k 2 , {\displaystyle k\geqslant 2,} więc jest wielokrotny. Z tego twierdzenia wynika, że gdy wielomian dodatniego stopnia ma zerową pochodną, to każdy jego pierwiastek jest wielokrotny, bo jest pierwiastkiem wielomianu zerowego (nawet każdy element każdego rozszerzenia ciała K {\displaystyle K} jest pierwiastkiem wielomianu zerowego, z definicji pierwiastka, lecz nie ma on żadnej krotności w wielomianie zerowym).
  2. Wprawdzie pierwszy wzór na liście jest szczególnym przypadkiem ogólnego wzoru dla trójmianu, lecz można go znaleźć niezależnie, korzystając z rekursyjnej definicji macierzy A n {\displaystyle A_{n}} (patrz rozdz. „Obliczanie wyróżnika”). Plan dowodu:
    Musimy znać postać macierzy A n {\displaystyle A_{n}} dla danego wielomianu, by obliczyć jej wyznacznik. Temu celowi służą trzy pierwsze kroki dowodu.   Krok 1. Dowodzimy indukcyjnie, że macierz A n {\displaystyle A_{n}} wielomianu a 0 x n {\displaystyle a_{0}x^{n}} dla n 1 {\displaystyle n\geqslant 1} ma taką postać, że element w 1 kolumnie i 1 wierszu jest równy n , {\displaystyle n,} a pozostałe są zerami.   Krok 2. Przechodzimy rekursyjnie od znanej już macierzy A n 1 {\displaystyle A_{n-1}} wielomianu a 0 x n 1 {\displaystyle a_{0}x^{n-1}} do macierzy A n {\displaystyle A_{n}} wielomianu a 0 x n + a n {\displaystyle a_{0}x^{n}+a_{n}} dla n 2. {\displaystyle n\geqslant 2.} Tutaj nie stosujemy już indukcji, lecz tylko jedno równanie rekursji dla dowolnego, ale ustalonego n . {\displaystyle n.} Macierz ma postać jak niżej (z lewej). W pozycjach nie wypełnionych są zera.
    A n = [ n 0 n a 0 a n     0 n a 0 a n ] , A n = [ n ( n 1 ) a n 1 ( 1 n ) a 0 a n 1 n a 0 a n     ( 1 n ) a 0 a n 1     ( n 1 ) a n 1 n a 0 a n ( n 1 ) a n 1 2 ] {\displaystyle A_{n}=\left[{\begin{smallmatrix}n&&&0\\&&&-na_{0}a_{n}\\&&\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot }}&\\0&-na_{0}a_{n}&&\end{smallmatrix}}\right],\qquad A_{n}=\left[{\begin{smallmatrix}n\qquad &&&&(n-1)a_{n-1}\\&&&(1-n)a_{0}a_{n-1}&-na_{0}a_{n}\\&&\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot }}&&\\&(1-n)a_{0}a_{n-1}&&\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot }}\qquad &\\(n-1)a_{n-1}&-na_{0}a_{n}&&&(n-1)a_{n-1}^{2}\end{smallmatrix}}\right]}
      Krok 3. Znając już macierz A n 1 {\displaystyle A_{n-1}} wielomianu a 0 x n 1 + a n 1 , {\displaystyle a_{0}x^{n-1}+a_{n-1},} znajdujemy z równania rekursji (podobnie jak w drugim kroku) macierz A n {\displaystyle A_{n}} wielomianu a 0 x n + a n 1 x + a n {\displaystyle a_{0}x^{n}+a_{n-1}x+a_{n}} dla n 3. {\displaystyle n\geqslant 3.} Ma ona postać jak wyżej (z prawej). Na antydiagonali są wyrazy ( 1 n ) a 0 a n 1 {\displaystyle (1-n)a_{0}a_{n-1}} z wyjątkiem jej końców o wyrazach ( n 1 ) a n 1 , {\displaystyle (n-1)a_{n-1},} a na pierwszej poddiagonali antydiagonali są tylko wyrazy n a 0 a n . {\displaystyle -na_{0}a_{n}.}   Krok 4. Przed obliczeniem wyznacznika wygodnie jest zmienić oznaczenia a 0 , a n 1 , a n {\displaystyle a_{0},a_{n-1},a_{n}} na a , b , c {\displaystyle a,b,c} odpowiednio, gdyż rachunki są wtedy czytelniejsze. Obliczenie wyznacznika nie sprawia trudności, a wynikiem jest szukany wyróżnik dla n 3. {\displaystyle n\geqslant 3.}   Krok 5. Sprawdzamy bezpośrednio, że wzór pozostaje w mocy dla n = 2. {\displaystyle n=2.}
  3. Zapis ( n , m ) {\displaystyle (n,m)} jest bardzo często stosowanym skróconym oznaczeniem dla N W D ( n , m ) . {\displaystyle \mathrm {NWD} (n,m).} W tej konwencji zamiast N W W ( n , m ) {\displaystyle \mathrm {NWW} (n,m)} pisze się [ n , m ] . {\displaystyle [n,m].}
  4. Ta zależność może być również otrzymana ze wzoru na wyróżnik iloczynu (patrz rozdz. „Własności”). Δ n ( a 0 , , a n 1 , 0 ) = D ( a 0 x n + + a n 1 x ) = D ( ( a 0 x n 1 + + a n 1 ) x ) {\displaystyle \Delta _{n}(a_{0},\dots ,a_{n-1},0)=D(a_{0}x^{n}+\dots +a_{n-1}x)=D{\big (}(a_{0}x^{n-1}+\dots +a_{n-1})x{\big )}} = D ( a 0 x n 1 + + a n 1 ) D ( x ) R 2 ( a 0 x n 1 + + a n 1 , x ) . {\displaystyle =D(a_{0}x^{n-1}+\dots +a_{n-1})D(x)R^{2}(a_{0}x^{n-1}+\dots +a_{n-1},x).} Rugownik obliczymy jako wyznacznik macierzy Sylvestera (stopnia n {\displaystyle n} ). Ma ona w ostatniej kolumnie same zera z wyjątkiem pierwszego elementu równego a n 1 . {\displaystyle a_{n-1}.} Rozwinięcie wyznacznika względem ostatniej kolumny prowadzi od razu do R ( a 0 x n 1 + + a n 1 , x ) = ( 1 ) n 1 a n 1 . {\displaystyle R(a_{0}x^{n-1}+\dots +a_{n-1},x)=(-1)^{n-1}a_{n-1}.} Zatem Δ n ( a 0 , , a n 1 , 0 ) = a n 1 2 D ( a 0 x n 1 + + a n 1 ) = a n 1 2 Δ n 1 ( a 0 , , a n 1 ) . {\displaystyle \Delta _{n}(a_{0},\dots ,a_{n-1},0)=a_{n-1}^{2}D(a_{0}x^{n-1}+\dots +a_{n-1})=a_{n-1}^{2}\Delta _{n-1}(a_{0},\dots ,a_{n-1}).}
  5. W pierścieniu wielomianów nad ciałem pojęcia „wielomian nieprzywiedlny” i „wielomian nierozkładalny” są tożsame. Różnica pojawia się w pierścieniu wielomianów nad taką dziedziną całkowitości, która nie jest ciałem. Wtedy każdy wielomian nierozkładalny jest nieprzywiedlny, ale niekoniecznie na odwrót. Wielomian nieprzywiedlny może być rozkładalny. W pierścieniu wielomianów nad ciałem jest jeszcze jedno pojęcie równoważne dwóm poprzednim: „wielomian pierwszy”. W dziedzinie całkowitości element pierwszy jest nierozkładalny, ale niekoniecznie na odwrót. Jeżeli pierścień jest dziedziną z jednoznacznością rozkładu (więc z definicji dziedziną całkowitości), to także każdy element nierozkładalny jest pierwszy. Pierścień wielomianów nad ciałem jest dziedziną z jednoznacznością rozkładu, skąd już wynika równoważność ostatniego pojęcia z dwoma poprzednimi. Powyższe uwagi stosują się zarówno do wielomianów jednej zmiennej, jak też wielu zmiennych – bez zmiany argumentacji. Można więc używać dowolnego z tych trzech synonimów według potrzeb lub uznania, o ile rozważane są wielomiany nad ciałami. Każdy wybór jest poprawny. W polskiej literaturze najczęściej używany jest drugi, rzadziej pierwszy, a najmniej spotykany jest trzeci, choć i to się zdarza.
  6. Jeżeli ciało o charakterystyce 2 jest skończone, to nawet każdy element jest kwadratem dokładnie jednego elementu tego ciała. Innymi słowy każdy element ma jeden pierwiastek 2 stopnia.
  7. Niech F q {\displaystyle \mathrm {F} _{q}} będzie ciałem skończonym o charakterystyce różnej od 2. Jeżeli pewien element α {\displaystyle \alpha } w grupie mutyplikatywnej F q {\displaystyle \mathrm {F} _{q}^{*}} tego ciała jest kwadratem elementu β F q , {\displaystyle \beta \in \mathrm {F} _{q}^{*},} czyli β 2 = α , {\displaystyle \beta ^{2}=\alpha ,} to także ( β ) 2 = α . {\displaystyle (-\beta )^{2}=\alpha .} Ponieważ χ ( F q ) 2 {\displaystyle \chi (\mathrm {F} _{q})\neq 2} i β 0 , {\displaystyle \beta \neq 0,} to β β . {\displaystyle \beta \neq -\beta .} Stąd wynika, że jeżeli α F q {\displaystyle \alpha \in \mathrm {F} _{q}^{*}} jest kwadratem, to ma dokładnie dwa pierwiastki drugiego stopnia, gdyż równanie x 2 α = 0 {\displaystyle x^{2}-\alpha =0} nie może mieć więcej niż dwa rozwiązania. Pierwiastki tworzą parę elementów wzajemnie przeciwnych. Kwadraty w F q {\displaystyle \mathrm {F} _{q}^{*}} stanowią więc dokładnie połowę elementów tej grupy, bo jest ich tyle, ile jest par elementów wzajemnie przeciwnych, czyli ( q 1 ) / 2. {\displaystyle (q-1)/2.}

Przypisy

  1. wyróżnik równania, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-09-09] .
  2. Vinberg 2003 ↓, s. 124.
  3. Prasolov 2004 ↓, s. 26.
  4. Richard G.R.G. Swan Richard G.R.G., Factorization of Polynomials over Finite Fields, „Pacific Journal of Mathematics”, 12, 1962, s. 1099–1106  (ang.).
  5. Fine, Gaglione i Rosenberger 2014 ↓, s. 401–402.
  6. Koblitz 1995 ↓, s. 57.

Bibliografia

  • Ernest BorisovichE.B. Vinberg Ernest BorisovichE.B., A Course in Algebra, AlexanderA. Retakh (tłum.), tom 56, Providence, Rhode Islands: American Mathematical Society, 2003 (Graduate Studies in Mathematics), ISBN 0-8218-3318-9, ISSN 1065-7339  (ang.).
  • Victor Vasilevich Prasolov: Polynomials. T. 11. Berlin, Heidelberg: Springer-Verlag, 2004, seria: Algorithms and Computation in Mathematics. DOI: 10.1007/978-3-642-03980-5. ISBN 978-3-540-40714-0. LCCN 2009935697. ISSN 1431-1550. (ang.).
  • Benjamin Fine, Anthony M. Gaglione, Gerhard Rosenberger: Introduction to Abstract Algebra: From Rings, Numbers, Groups, and Fields to Polynomials and Galois Theory. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2014. ISBN 978-1-4214-1176-7. LCCN 2013937859. (ang.).
  • Neal Koblitz: Wykład z teorii liczb i kryptografii. z ang. tłumaczył prof. Wojciech Guzicki, UW. Wyd. 2 ang.,1 pol. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1995. ISBN 83-204-1836-4.

Linki zewnętrzne

  • MichałM. Miśkiewicz MichałM., Po co nam ∆?, [w:] pismo „Delta”, deltami.edu.pl, czerwiec 2022, ISSN 0137-3005 [dostęp 2023-12-10]  (pol.).
  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Polynomial Discriminant, [w:] MathWorld, Wolfram Research [dostęp 2020-12-13]  (ang.).
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Discriminant (ang.), Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org, [dostęp 2023-04-26].
  • p
  • d
  • e
typy
według
stopnia
inne
powiązane pojęcia
algorytmy
twierdzenia algebraiczne
o wielomianach
rzeczywistych dowolnych
zespolonych dowolnych
innych typów
równania algebraiczne
krzywe tworzące wykresy
twierdzenia analityczne
uogólnienia
powiązane działy
matematyki
arytmetyka
algebra
geometria
analiza
uczeni

Encyklopedia internetowa: