Í

Í í

Í, í – litera alfabetu łacińskiego, modyfikacja litery i, polegająca na dodaniu do niej akcentu ostrego (akutu). Zwykle oznacza długą samogłoskę i ([iː]) lub też samogłoskę i ([i]) w sylabie akcentowanej, ale może mieć też inne wartości fonetyczne.

  • W języku czeskim i słowackim litery Í / í oznaczają [iː], od polskiego i różniące się tylko tym, że jest wymawiane dłużej (w obu tych językach do dziś występuje tzw. iloczas, czyli opozycja samogłosek krótkich i długich). W czeskim i w słowackim zanikła wcześniejsza różnica między Í / í z jednej strony a Ý / ý z drugiej i są one obecnie wymawiane jednakowo[1][2] (litery te, podobnie jak y oraz i, rozróżniane są ze względów etymologiczno-historycznych).
  • Litery Í / í występują również w języku węgierskim, gdzie także oznaczają długie [iː][3].
  • W języku hiszpańskim głoska zapisywana literą í nie różni się w wymowie od i ([i]), a oznacza jedynie, że sylaba, w której występuje, jest akcentowana. Akcent jest też zapisywany dla odróżnienia znaczeń tak samo zapisywanych wyrazów, np. si – jeśli, – tak[4].
  • W języku islandzkim Í / í (tak samo jak Ý / ý) czyta się jako [i][5].
  • W języku farerskim literę tę czyta się jako [ʊi] (tak samo czyta się też ý)[6].

Przypisy

  1. James Naughton: Czech: An Essential Grammar. Abingdon: Routledge, 2005, s. 3. ISBN 978-0-415-28784-5. (ang.).
  2. Jozef Mistrík: A Grammar of Contemporary Slovak. Bratislava: Slovenské pedagogické nakladateľstvo, 1988, s. 12. (ang.).
  3. Daniel Abondolo: Hungarian. W: Bernard Comrie (red.): The World's Major Languages. New York: Routledge, 2009, s. 484–485. ISBN 978-0-415-35339-7. (ang.).
  4. Peter T. Bradley, Ian Mackenzie: Spanish: An Essential Grammar. London: Routledge, 2004, s. 8. ISBN 978-0-415-28642-8. (ang.).
  5. Kristján Árnason: The Phonology of Icelandic and Faroese. New York: Oxford University Press, 2011, s. 57–58. ISBN 978-0-19-922931-4. (ang.).
  6. Kristján Árnason: The Phonology of Icelandic and Faroese. New York: Oxford University Press, 2011, s. 23, 68. ISBN 978-0-19-922931-4. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Podstawowe litery*
Inne litery
Nieużywane
współcześnie litery
  • Ꞛ ꞛ
  • Ꜳ ꜳ
  • Ꜳ́ ꜳ́
  • Ꜳ̋ ꜳ̋
  • Ꜳ̇ ꜳ̇
  • Ꜳ̈ ꜳ̈
  • Ꜳ̣ ꜳ̣
  • Æ̆ æ̆
  • Æ̇ æ̇
  • Ǣ́ ǣ́
  • Ǣ̆ ǣ̆
  • Æ̨ æ̨
  • Ǽ̨ ǽ̨
  • Æ̣ æ̣
  • Ꜵ ꜵ
  • Ꜵ́ ꜵ́
  • Ꜵ̋ ꜵ̋
  • Ꜵ̣ ꜵ̣
  • Ꜷ ꜷ
  • Ꜷ́ ꜷ́
  • Ꜷ̣ ꜷ̣
  • Ꜹ ꜹ
  • Ꜹ́ ꜹ́
  • Ꜹ̋ ꜹ̋
  • Ꜻ ꜻ
  • Ꜹ̨ ꜹ̨
  • Ꜹ̣ ꜹ̣
  • Ꜽ ꜽ
  • Ꜽ̇ ꜽ̇
  • Ꜽ̣ ꜽ̣
  • Ƃ ƃ
  • Ↄ ↄ
  • Ꜿ ꜿ
  • Ꝣ ꝣ
  • Ꝯ ꝯ
  • Ƌ ƌ
  • Ꝺ ꝺ
  • Ꝺ́ ꝺ́
  • Ꝺ̇ ꝺ̇
  • Ꞝ ꞝ
  • Ⅎ ⅎ
  • Ꝼ ꝼ
  • Ꝼ́ ꝼ́
  • Ꝼ̇ ꝼ̇
  • Ꝼ̣ ꝼ̣
  • Ᵹ ᵹ
  • Ꝿ ꝿ
  • Ƣ ƣ
  • Ⱶ ⱶ
  • Ƕ ƕ
  • Ʞ ʞ
  • Ꝇ ꝇ
  • Ꞁ ꞁ
  • Ỻ ỻ
  • Œ̄̆ œ̄̆
  • Ꝏ ꝏ
  • Ꝏ́ ꝏ́
  • Ꝏ̋ ꝏ̋
  • Ꝏ̈ ꝏ̈
  • Ꝏ̣ ꝏ̣
  • Ɔ̨ ɔ̨
  • Ʀ ʀ
  • Ʀ̣ ʀ̣
  • Ꝛ ꝛ
  • Ꝛ́ ꝛ́
  • Ꝛ̣ ꝛ̣
  • Ꝝ ꝝ
  • Ꞃ ꞃ
  • ſ
  • ſ́
  • Ꞅ ꞅ
  • Ꝭ ꝭ
  • Ꞇ ꞇ
  • Ʇ ʇ
  • Ꜩ ꜩ
  • Ꝥ ꝥ
  • Ꝧ ꝧ
  • Þ̣ þ̣
  • Ꝫ ꝫ
  • Ꞟ ꞟ
  • Ỽ ỽ
  • Ꝡ ꝡ
  • Ꝡ̋ ꝡ̋
  • Ꝡ̈ ꝡ̈
  • Ƿ ƿ
  • Ꝩ ꝩ
  • Ꝩ́ ꝩ́
  • Ꝩ̇ ꝩ̇
  • Ꝩ̣ ꝩ̣
  • Ɯ ɯ
  • Ỿ ỿ
  • Ȝ ȝ
  • Ꜫ ꜫ
  • Ꜭ ꜭ
  • Ꜯ ꜯ
  • Ƨ ƨ
  • Ƽ ƽ
  • Ƅ ƅ
Dwuznaki
Trójznaki
Tetragrafy
Pentagrafy
Heksagrafy
Heptagrafy
  • Schtsch schtsch
Inne symbole
  • ɐ
  • ʙ
  • ɢ
  • ʛ
  • ʜ
  • ʟ
  • ɴ
  • ɶ
  • ʀ
  • ʁ
  • ʏ
  • ɒ
  • ɒ
  • ɕ
  • ʗ
  • ȡ
  • ƍ
  • ȸ
  • ʣ
  • ʥ
  • ʤ
  • ɘ
  • Ɜ ɜ
  • Ꞝ ꞝ
  • ɞ
  • ɟ
  • ɸ
  • ȷ
  • ɭ
  • ȴ
  • ȵ
  • ɳ
  • ɔ
  • ꬿ
  • ɷ
  • ᴖ̈
  • ᴗ̈
  • ʠ
  • ȹ
  • ɼ
  • ɾ
  • ɿ
  • ʅ
  • ʂ
  • ʆ
  • ƪ
  • ƫ
  • ȶ
  • ʨ
  • ƾ
  • ʦ
  • ʧ
  • ʮ
  • ʯ
  • ᵿ
  • ɤ
  • ʍ
  • ʎ
  • ʑ
  • ʐ
  • ʓ
  • ƺ
  • ʖ
  • Ɂ ʔ ɂ
  • ʕ
  • ǀ
  • ǁ
  • ǂ
  • ǃ
  • ʘ
  • ʻ
  • ˀ
  • * Artykuły poświęcone wariantom diakrytyzowanym dostępne z poziomu artykułu litery podstawowej