Antoine Pinay
|
Data i miejsce urodzenia | 30 grudnia 1891 Saint-Symphorien-sur-Coise, Francja |
Data i miejsce śmierci | 13 grudnia 1994 Saint-Chamond, Francja |
140. Premier Republiki Francuskiej |
Okres | od 6 marca 1952 do 8 stycznia 1953 |
Poprzednik | Edgar Faure |
Następca | René Mayer |
Minister spraw zagranicznych Francji |
Okres | od 23 lutego 1955 do 1 lutego 1956 |
Poprzednik | Edgar Faure |
Następca | Christian Pineau |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
| Cytaty w Wikicytatach | |
| Zobacz kolekcję cytatów z Antoine'a Pinaya w Wikicytatach |
Antoine Pinay (ur. 30 grudnia 1891 w Saint-Symphorien-sur-Coise, zm. 13 grudnia 1994 w Saint-Chamond) – polityk francuski.
Życiorys
Pochodził z niezamożnej rodziny. Urodził się w Saint-Symphorien-sur-Coise w departamencie Rodan. Z racji braku pieniędzy nie miał nawet matury. Przed wojną prowadził działalność biznesową. W 1936 roku po raz pierwszy wybrany deputowanym, a w roku 1929 został merem Saint-Chamond, który to urząd pełnił aż do roku 1977.
W 1940 roku głosował za przyznaniem pełni władzy marszałkowi Philippe Pétainowi, po czym wszedł w skład reżymowej namiastki parlamentu w Vichy, zachowując funkcję mera.
Po wyzwoleniu pomyślnie przeszedł mimo to proces oczyszczania kadr z kolaborantów (na jego korzyść przemawiał fakt, iż udzielał pewnej pomocy osobom prześladowanym przez gestapo). Odzyskał mandat w Zgromadzeniu Narodowym.
W roku 1952 niespodziewanie stanął na czele prawicowego rządu, który utrzymał się 10 miesięcy. Zyskał wtedy sporą popularność. Jednym z jego młodych współpracowników w owym czasie był Valéry Giscard d'Estaing. Jego gabinet upadł z końcem 1952. W roku 1958 wszedł, jako minister finansów, w skład rządu generała Charles’a de Gaulle’a. Jednakże po jakimś czasie odszedł z rządu przechodząc do opozycji.
Podczas wyborów prezydenckich w roku 1969, mimo dość podeszłego wieku (77 lat), był wymieniany jako kandydat na następcę generała. Prezydent Giscard d'Estaing po objęciu urzędu w roku 1974 mianował go na krótko koordynatorem polityki gospodarczej.
U schyłku życia z racji doświadczenia i pragmatyzmu nazywany był „mędrcem z Saint-Chamond”. Żył najdłużej ze wszystkich premierów Francji i premierów europejskich.
Pierwszy rząd René Plevena (1950–1951)
Trzeci rząd Henriego Queuille (1951)
Drugi rząd René Plevena (1951–1952)
W dniu powstania | |
---|
Późniejsi członkowie rządu | - Roger Duchet
- Camille Laurens
|
---|
Pierwszy rząd Edgara Faure (1952)
Rząd Antoine’a Pinaya (1952–1953)
W dniu powstania | |
---|
Późniejsi członkowie rządu | |
---|
Drugi rząd Edgara Faure (1955–1956)
W dniu powstania | |
---|
Późniejsi członkowie rządu | |
---|
Trzeci rząd Charles’a de Gaulle’a (1958–1959)
W dniu powstania | |
---|
Późniejsi członkowie rządu | |
---|
Rząd Michela Debré (1959–1962)
W dniu powstania | |
---|
Późniejsi członkowie rządu | |
---|
XVIII wiek | |
---|
XIX wiek | - Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1807–1811)
- Hugues Bernard Maret (1811–1813)
- Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1813–1814)
- Antoine René Charles Mathurin, hrabia de Laforest (1814)
- Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1814–1815)
- Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1815)
- Louis, baron Bignon (1815)
- Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1815)
- Armand Emmanuel du Plessis, książę de Richelieu (1815)
- Jean-Joseph-Paul-Augustin, markiz Dessolles (1815–1818)
- Étienne Denis, baron Pasquier (1818–1819)
- Mathieu de Montmorency (1819–1821)
- François-René de Chateaubriand (1821–1822)
- Ange Hyacinthe Maxence, baron de Damas (1822–1824)
- Auguste de La Ferronays (1824–1828)
- Anne Pierre Adrien, książę de Montmorency-Laval (1828–1829)
- Joseph-Marie de Portalis (1829)
- Jules Auguste Armand Marie, książę de Polignac (1829)
- Victor Louis Victurnien (1829–1830)
- Louis, baron Bignon (1830)
- Jean-Baptiste Jourdan (1830)
- Louis, hrabia Molé (1830)
- Nicolas Joseph Maison (1830)
- Horace François Bastien, hrabia Sébastiani (1830–1832)
- Victor, duc de Broglie (1832–1834)
- Henri Gauthier, comte de Rigny (1834)
- Charles Joseph, comte Bresson (1834)
- Henri Gauthier, comte de Rigny (1834–1835)
- Victor, duc de Broglie (1835–1836)
- Adolphe Thiers (1836)
- Louis, comte Molé (1836–1839)
- Napoléon Auguste Lannes, duc de Montebello (1839)
- Nicolas Jean de Dieu Soult, duc de Dalmatie (1839–1840)
- Adolphe Thiers (1840)
- François Guizot (1840–1848)
- Alphonse de Lamartine (1848)
- Jules Bastide (1848)
- Marie Alphonse Bedeau (1848)
- Jules Bastide (1848)
- Édouard Drouyn de Lhuys (1848–1849)
- Alexis de Tocqueville (1849)
- Alphonse de Rayneval (1849)
- Jean-Ernest Ducos, vicomte de La Hitte (1849–1851)
- Édouard Drouyn de Lhuys (1851)
- Anatole, baron Brénier de Renaudière (1851)
- Jules Baroche (1851)
- Louis Félix Étienne, marquis de Turgot (1851–1852)
- Édouard Drouyn de Lhuys (1852–1855)
- Aleksander Colonna-Walewski (1855–1860)
- Jules Baroche (1860)
- Édouard Thouvenel (1860–1862)
- Édouard Drouyn de Lhuys (1862–1866)
- Charles, marquis de La Valette (1866)
- Lionel, marquis de Moustier (1866–1868)
- Charles, marquis de La Valette (1868–1869)
- Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1869–1870)
- Napoléon, comte Daru (1870)
- Émile Ollivier (1870)
- Agenor, duc de Gramont (1870)
- Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1870)
- Charles, comte de Rémusat (1871–1873)
- Albert, duc de Broglie (1873)
- Louis Decazes, duc de Glucksberg (1873–1877)
- Gaston-Robert, marquis de Banneville (1877)
- William Henry Waddington (1877–1879)
- Charles de Freycinet (1879–1880)
- Jules Barthélemy-Saint-Hilaire (1880–1881)
- Léon Gambetta (1881–1882)
- Charles de Freycinet (1882)
- Charles Duclerc (1882–1883)
- Armand Fallières (1883)
- Paul-Armand Challemel-Lacour (1883)
- Jules Ferry (1883–1885)
- Charles de Freycinet (1885–1886)
- Émile Flourens (1886–1888)
- René Goblet (1888–1889)
- Eugène Spuller (1889–1890)
- Alexandre Ribot (1890–1893)
- Jules Develle (1893)
- Jean Casimir-Perier (1893–1894)
- Gabriel Hanotaux (1894–1895)
- Marcellin Berthelot (1895–1896)
- Léon Bourgeois (1896)
- Gabriel Hanotaux (1896–1898)
- Théophile Delcassé (1898–1905)
|
---|
XX wiek | |
---|
XXI wiek | |
---|