Formuła 1 Sezon 1968

Sezon 1968 Mistrzostw Świata Formuły 1

Inauguracja

1 stycznia

Zakończenie

3 listopada

Liczba wyścigów

Mistrzowie

Kierowcy

Graham Hill

Konstruktorzy

Lotus

Poprzedni sezon

Następny sezon

Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 1968 Formuły 1 był 19. sezonem organizowanych przez FIA wyścigów. Rozpoczął się 1 stycznia 1968, i zakończył 3 listopada po dwunastu wyścigach.

Lotus 49 z silnikiem DFV dominował w sezonie 1968 zdobywając oba mistrzowskie tytuły.

Przegląd sezonu

Rnd	Wyścig	Data	Miejsce	Zwycięzca	Konstruktor
1	Grand Prix RPA	1 stycznia	Kyalami	Jim Clark	Lotus-Ford
2	Grand Prix Hiszpanii	12 maja	Jarama	Graham Hill	Lotus-Ford
3	Grand Prix Monako	26 maja	Monako	Graham Hill	Lotus-Ford
4	Grand Prix Belgii	9 czerwca	Spa-Francorchamps	Bruce McLaren	McLaren-Ford
5	Grand Prix Holandii	23 czerwca	Zandvoort	Jackie Stewart	Matra-Ford
6	Grand Prix Francji	7 lipca	Rouen-Les-Essarts	Jacky Ickx	Ferrari
7	Grand Prix Wielkiej Brytanii	20 lipca	Brands Hatch	Jo Siffert	Lotus-Ford
8	Grand Prix Niemiec	4 sierpnia	Nürburgring	Jackie Stewart	Matra-Ford
9	Grand Prix Włoch	8 września	Monza	Denny Hulme	McLaren-Ford
10	Grand Prix Kanady	22 września	Mont-Tremblant	Denny Hulme	McLaren-Ford
11	Grand Prix USA	6 października	Watkins Glen	Jackie Stewart	Matra-Ford
12	Grand Prix Meksyku	3 listopada	Hermanos Rodríguez	Graham Hill	Lotus-Ford

1968 Klasyfikacja końcowa konstruktorów

Miejsce	Konstruktor	Pojazd	Silnik	Punktów	Zwycięstw	Podium	PP
1	Lotus-Ford	49 49B	Ford Cosworth DFV	75	5	9	5
2	McLaren-Ford	M7A	Ford Cosworth DFV	56	3	6
3	Matra-Ford	MS7 MS9 MS10	Ford Cosworth DFV	45	3	5
4	Ferrari	312	Ferrari 242C	37	1	5	4
5	BRM	P115 P126 P133 P138	BRM P142	28		4
6	Cooper-BRM	T86B	BRM P142	20		2
7	Honda	RA300 RA301	Honda RA273E Honda RA301E	14		2	1
8	Brabham-Repco	BT24 BT26	Repco 740 Repco 860	12		2	2
9	Matra	MS11	Matra MS68	8		1
10	McLaren-BRM	M5A	BRM P142	3
11	LDS-Repco	Mk3B	Repco 620
12	Eagle-Weslake	T1G	Gurney-Weslake 58
13	Cooper-Maserati	T81B	Maserati Tipo 10/F1
14	Cooper-Climax	T79	Climax FPF
15	Brabham-Climax	BT11	Climax FPF
16	Lola-BMW	T102	BMW M12/3

1968 Klasyfikacja końcowa kierowców

Pos.	Kierowca	RPA	ESP	MON	BEL	HOL	FRA	GBR	GER	ITA	KAN	USA	MEX	Pts.
1	Graham Hill	2	1	1	NS	9	NS	NS	2	NS	4	2	1	48
2	Jackie Stewart	NS			4	1	3	6	1	NS	6	1	7	36
3	Denny Hulme	5	2	5	NS	NS	5	4	7	1	1	NS	NS	33
4	Jacky Ickx	NS	NS		3	4	1	3	4	3			NS	27
5	Bruce McLaren		NS	NS	1	NS	8	7	13	NS	2	6	2	22
6	Pedro Rodríguez	NS	NS	NS	2	3	NC	NS	6	NS	3	NS	4	18
7	Jo Siffert	7	NS	NS	7	NS	11	1	NS	NS	NS	5	6	12
8	John Surtees	8	NS	NS	NS	NS	2	5	NS	NS	NS	3	NS	12
9	Jean-Pierre Beltoise	6	5	NS	8	2	9	NS	NS	5	NS	NS	NS	11
10	Chris Amon	4	NS		NS	6	10	2	NS	NS	NS	NS	NS	10
11	Jim Clark	1												9
12	Jochen Rindt	3	NS	NS	NS	NS	NS	NS	3	NS	NS	NS	NS	8
13	Richard Attwood			2	NS	7	7	NS	14					6
14	Johnny Servoz-Gavin			NS			NS			2	NS		NS	6
15	Jackie Oliver			NS	5	NC		NS	11	NS	NS	NW	3	6
16	Ludovico Scarfiotti	NS	4	4										6
17	Lucien Bianchi			3	6	NS			NS		NC	NS	NS	5
18	Vic Elford						4	NS	NS	NS	5	NS	8	5
19	Brian Redman	NS	3		NS									4
20	Piers Courage		NS	NS	NS	NS	6	8	8	4	NS	NS	NS	4
21	Dan Gurney	NS		NS		NS		NS	9	NS	NS	4	NS	3
22	Jo Bonnier	NS		DK	NS	8		NS		6	NS	NS	5	3
23	Jack Brabham	NS	NW	NS	NS	NS	NS	NS	5	NS	NS	NS	10	2
24	Silvio Moser			DK		5		NC		DK				2
25	Henri Pescarolo										NS	NW	9	0
26	John Love	9												0
27	Hubert Hahne								10					0
28	Kurt Ahrens Jr.								12					0
–	Jackie Pretorius	NC												0
–	Derek Bell									NS		NS		0
–	Mario Andretti									NW		NS		0
–	Bobby Unser									NW		NS
–	Andrea de Adamich	NS												0
–	Dave Charlton	NS												0
–	Mike Spence	NS												0
–	Basil van Rooyen	NS												0
–	Sam Tingle	NS												0
–	Robin Widdows							NS						0
–	David Hobbs									NS				0
–	Bill Brack										NS			0
–	Moisés Solana												NS	0
–	Frank Gardner												DK	0
Pos.	Kierowca	RPA	ESP	MON	BEL	HOL	FRA	GBR	GER	ITA	KAN	USA	MEX	Pts.

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Miejsce	Kierowca	Kraj	Punktów	Zwycięstw	Podium	PP
1	Graham Hill	Wielka Brytania	48	3	6	2
2	Jackie Stewart	Wielka Brytania	36	3	4
3	Denny Hulme	Nowa Zelandia	33	2	3
4	Jacky Ickx	Belgia	27	1	4	1
5	Bruce McLaren	Nowa Zelandia	22	1	3
6	Pedro Rodríguez	Meksyk	18		3
7	Jo Siffert	Szwajcaria	12	1	1	1
8	John Surtees	Wielka Brytania	12		2	1
9	Jean-Pierre Beltoise	Francja	11		1
10	Chris Amon	Nowa Zelandia	10		1	3
11	Jim Clark	Wielka Brytania	9	1	1	1
12	Jochen Rindt	Austria	8		2	2
13	Richard Attwood	Wielka Brytania	6		1
14	Johnny Servoz-Gavin	Francja	6		1
15	Jackie Oliver	Wielka Brytania	6		1
16	Ludovico Scarfiotti	Włochy	6
17	Lucien Bianchi	Belgia	5		1
18	Vic Elford	Wielka Brytania	5
19	Brian Redman	Wielka Brytania	4		1
20	Piers Courage	Wielka Brytania	4
21	Dan Gurney	USA	3
22	Jo Bonnier	Szwecja	3
23	Jack Brabham	Australia	2
24	Silvio Moser	Szwajcaria	2
25	Henri Pescarolo	Francja
26	John Love	Rodezja
27	Hubert Hahne	Niemcy
28	Kurt Ahrens Jr.	Niemcy
–	Jackie Pretorius	RPA
–	Derek Bell	Wielka Brytania
–	Mario Andretti	USA				1
–	Bobby Unser	USA
–	Andrea de Adamich	Włochy
–	Dave Charlton	RPA
–	Mike Spence	Wielka Brytania
–	Basil van Rooyen	RPA
–	Sam Tingle	Rodezja
–	Robin Widdows	Wielka Brytania
–	David Hobbs	Wielka Brytania
–	Bill Brack	Kanada
–	Moisés Solana	Meksyk
–	Frank Gardner	Australia