Formuła 1 Sezon 1966

Sezon 1966 Mistrzostw Świata Formuły 1

Jack Brabham w 1966 roku

Inauguracja

22 maja

Zakończenie

23 października

Liczba wyścigów

Mistrzowie

Kierowcy

Jack Brabham

Konstruktorzy

Brabham

Poprzedni sezon

Następny sezon

Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 1966 Formuły 1 był 17. sezonem organizowanych przez FIA wyścigów. Rozpoczął się 22 maja 1966, i zakończył 23 października po dziewięciu wyścigach.

Film Grand Prix jest fikcyjną wersją rozgrywanych w 1966 roku wyścigów, zawiera on zarówno reżyserowane sceny jak i zdjęcia z prawdziwych wyścigów.

Podsumowanie sezonu

Sezon ten był pierwszym w którym maksymalna dopuszczona pojemność silnika wynosiła 3 litry (dwa razy więcej niż w latach poprzednich). Ferrari wydawało się być tak dobrze przygotowane jak w 1961 roku, ale John Surtees postanowił przejść do Coopera po sporze w Le Mans. Jack Brabham wywalczył trzecie w karierze mistrzostwo, tym razem bolidem własnej konstrukcji. BRM i Lotus przez większość sezonu używali 2-u litrowych silników. Silnik H16 zrobiony przez BRM nie spełniał oczekiwań, chociaż Jim Clark wygrał Grand Prix USA w swoim Lotusie napędzanym właśnie tym silnikiem. Według przepisów wprowadzonych w 1966 roku zawodnik który nie przejechał 90% trasy wyścigu nie otrzymywał punktów nawet jeżeli został sklasyfikowany w pierwszej szóstce.

Przegląd sezonu

Rnd	Wyścig	Data	Miejsce	Zwycięzca	Konstruktor
1	Grand Prix Monako	22 maja	Monako	Jackie Stewart	BRM
2	Grand Prix Belgii	12 czerwca	Spa-Francorchamps	John Surtees	Ferrari
3	Grand Prix Francji	3 lipca	Reims-Gueux	Jack Brabham	Brabham-Repco
4	Grand Prix Wielkiej Brytanii	16 lipca	Brands Hatch	Jack Brabham	Brabham-Repco
5	Grand Prix Holandii	24 lipca	Zandvoort	Jack Brabham	Brabham-Repco
6	Grand Prix Niemiec	7 sierpnia	Nürburgring	Jack Brabham	Brabham-Repco
7	Grand Prix Włoch	4 września	Monza	Ludovico Scarfiotti	Ferrari
8	Grand Prix USA	2 października	Watkins Glen	Jim Clark	Lotus-BRM
9	Grand Prix Meksyku	23 października	Hermanos Rodríguez	John Surtees	Cooper-Maserati

1966 Klasyfikacja końcowa konstruktorów

Miejsce	Konstruktor	Punktów
1	Brabham-Repco	42 (49)
2	Ferrari	31 (32)
3	Cooper-Maserati	30 (35)
4	BRM	22
5	Lotus-BRM	13
6	Lotus-Climax	8
7	Eagle-Climax	4
8	Honda	3
9	McLaren-Ford	2
10	Brabham-Climax	1
11	McLaren-Serenissima	1
12	Brabham-BRM	1
13	Eagle-Weslake	0
14	Shannon-Climax	0
15	Cooper-Ferrari	0

1966 Klasyfikacja końcowa kierowców

Pos.	Kierowca	MON	BEL	FRA	GBR	NED	GER	ITA	USA	MEX	Pts.
1	Jack Brabham	NS	4	1	1	1	1	NS	NS	2	42 (45)
2	John Surtees	NS	1	NS	NS	NS	2	NS	3	1	28
3	Jochen Rindt	NS	2	4	5	NS	3	4	2	NS	22 (24)
4	Denny Hulme	NS	NS	3	2	NS	NS	3	NS	3	18
5	Graham Hill	3	NS	NS	3	2	4	NS	NS	NS	17
6	Jim Clark	NS	NS	NW	4	3	NS	NS	1	NS	16
7	Jackie Stewart	1	NS		NS	4	5	NS	NS	NS	14
8	Mike Parkes			2		NS	NS	2			12
9	Lorenzo Bandini	2	3	NC		6	6	NS	NS		12
10	Ludovico Scarfiotti						NS	1			9
11	Richie Ginther	NS	5					NS	NC	4	5
12	Dan Gurney		NC	5	NS	NS	7	NS	NS	5	4
13	Mike Spence	NS	NS	NS	NS	5	NS	5	NS	NW	4
14	Bob Bondurant	4	NS		9		NS	7	DSQ	NS	3
15	Jo Siffert	NS	NS	NS	NC	NS		NS	4	NS	3
16	Bruce McLaren	NS	NW		6	NW			5	NS	3
17	Peter Arundell		NW	NS	NS	NS	8	8	6	7	1
18	Jo Bonnier	NC	NS	NC	NS	7	NS	NS	NC	6	1
19	Bob Anderson	NS		7	NC	NS	NS	6			1
20	John Taylor			6	8	8	NS				1
21	Chris Irwin				7						0
22	Ronnie Bucknum								NS	8	0
23	Chris Amon			8				DK			0
24	Guy Ligier	NC	NC	NC	10	9	NW				0
25	Geki							9			0
26	Chris Lawrence				11		NS				0
–	Giancarlo Baghetti							NC			0
–	Pedro Rodríguez			NS					NS	NS	0
–	Innes Ireland								NS	NS	0
–	Trevor Taylor				NS						0
–	Moisés Solana									NS	0
–	Phil Hill							DK			0
Pos.	Kierowca	MON	BEL	FRA	GBR	HOL	GER	ITA	USA	MEX	Pts.

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Miejsce	Kierowca	Kraj	Punktów	Zwycięstw	Podium	PP
1	Jack Brabham	Australia	42 (45)	4	5	3
2	John Surtees	UK	28	2	4	2
3	Jochen Rindt	Austria	22 (24)		3
4	Denny Hulme	Nowa Zelandia	18		4
5	Graham Hill	UK	17		3
6	Jim Clark	UK	16	1	2	2
7	Jackie Stewart	UK	14	1	1
8	Mike Parkes	UK	12		2	1
9	Lorenzo Bandini	Włochy	12		2	1
10	Ludovico Scarfiotti	Włochy	9	1	1
11	Richie Ginther	USA	5
12	Dan Gurney	USA	4
13	Mike Spence	UK	4
14	Bob Bondurant	USA	3
15	Jo Siffert	Szwajcaria	3
16	Bruce McLaren	Nowa Zelandia	3
17	Peter Arundell	UK	1
18	Jo Bonnier	Szwecja	1
19	Bob Anderson	UK	1
20	John Taylor	UK	1
21	Chris Irwin	UK
22	Ronnie Bucknum	USA
23	Chris Amon	Nowa Zelandia
24	Guy Ligier	Francja
25	Geki	Włochy
26	Chris Lawrence	UK
–	Giancarlo Baghetti	Włochy
–	Pedro Rodríguez	Meksyk
–	Innes Ireland	UK
–	Trevor Taylor	UK
–	Moisés Solana	Meksyk
–	Phil Hill	USA

Wyniki wyścigów nie zaliczonych do mistrzostw

Nazwa Wyścigu	Tor	Data	Zwycięzca	Konstruktor
Grand Prix RPA	Prince George	1 stycznia	Mike Spence	Lotus-Climax
Grand Prix Syrakuz	Syrakuzy	1 kwietnia	John Surtees	Ferrari
BRDC International Trophy	Silverstone	14 maja	Jack Brabham	Brabham-Repco
International Gold Cup	Oulton Park	17 września	Jack Brabham	Brabham-Repco