VI-VIII w. – Istniała otwarta osada wiejska, usytuowana na łęgu w pobliżu Żegliny, naprzeciwko Olendrów Dużych. W toku badań archeologicznych odkryto tu ślady budowli mieszkalnych, paleniska i jamy na odpadki.
XI w. – W połowie XI w. na zachodnim skraju szerokiej doliny Warty, najprawdopodobniej za panowania Kazimierza Odnowiciela, na obszarze ok. 4 ha wzniesiono osadę otwartą typu targowego.
Za czasów Bolesława Szczodrego w miejscu tym zbudowano obronny drewniany gród kasztelański. U jego stóp w wiekach XI – XIII rozwijało się podgrodzie.
XII wiek
1136 – Pierwsza pewna wzmianka o mieście zawarta jest w bulli gnieźnieńskiej papieża Innocentego II, wystawionej w Pizie 7 lipca 1136 r. na prośbę Jakuba ze Żnina – arcybiskupa gnieźnieńskiego. Potwierdza ona istnienie osady, w której odbywały się sądy, składano daniny, funkcjonowały też karczmy i komora celna. Sieradz spełniał wówczas funkcję grodu kasztelańskiego.
1154 – Arabski geograf Abu Abd Allah Muhamed al Idrisi, w tzw. „Księdze Rogera” zalicza Sieradz do „sławnych stolic i silnych centrów” na równi z Krakowem, Gnieznem i Wrocławiem. Sieradz był wówczas największym ośrodkiem miejskim na drodze z Krakowa do Gniezna.
1113, 1233, 1262, 1271 – odbywały się w Sieradzu synody duchowieństwa polskiego, co także dowodzi, iż już przed prawną lokacją Sieradz był dużym ośrodkiem osadniczym. Synod z 1233 r. pod przewodnictwem arcybiskupa Pełki groził ekskomuniką za znieważanie cmentarzy.
XIII wiek
1233 – Sieradz został po raz pierwszy stolicą księstwa, lecz już w następnym roku terytorium to włączono do Księstwa Łęczyckiego.
1245-1479 – odbyło się w Sieradzu kilkanaście zjazdów rycerstwa, na których zapadały ważne decyzje państwowe. Sześciu z nich przewodniczyli królowie.
1247-1255 – Lokacja Sieradza na prawie magdeburskim. Dokument lokacyjny zaginął. Według dokumentu z 1298 r. wiadomo jednak, że prawa te nadał miastu Kazimierz I Konradowic, który objął Sieradzkie w 1247 r. W 1255 r. dwaj mieszczanie sieradzcy Marcin i Wilkin otrzymali pozwolenie na lokację Warty. Przyjmuje się więc, że prawa miejskie nadano Sieradzowi przed 1255 r. Lokacja polegała na przyznaniu specjalnych przywilejów istniejącej już osadzie wokół kościoła Wszystkich Świętych i miała na celu przyspieszenie odbudowy po najeździe tatarskim. Teren nadany miastu obejmował 150 łanów flamandzkich (ok. 3000 ha). Od południa przylegał do Monic i wsi Jeziory, od zach. graniczył z polami wsi Charłupia Wielka i Rakowice. W tym kierunku wytyczono z czasem drogę zwaną Błotną, od której odchodziła duża droga charłupska, wzmiankowana w 1451 r. Od północy grunty miejskie graniczyły ze wsią Dzwigorzew (Dzigorzew). Wokół miasta rozciągały się miejskie pola uprawne, a w rejonie strumienia Krasawa oprócz pól także miejskie ogrody. Od strony Warty, na terenach podmokłych, jak teraz tak i przed wiekami, użytkowane wspólne pastwiska.
1262-1263 – W wyniku ugody zawartej pomiędzy Kazimierzem Konradowicem a Leszkiem Czarnym powstało księstwo sieradzkie, którego pierwszym władcą był w latach 1262-1288 Leszek Czarny. Nowe księstwo obejmowało kasztelanie: rozpierską, sieradzką, spicymierską oraz część wolborskiej – po lewej stronie Wolbórki.
1287-1288 – W czasie trzeciego najazdu Tatarzy pod wodzą Nogaja docierają pod Kraków, a luźne oddziały pod Sieradz.
1288 – Po śmierci Leszka Czarnego Sieradzkie przejmuje (od 1288 do 1320 r.) jego przyrodni brat Władysław Łokietek. Ziemia ta wraz z Kujawami brzeskim i Łęczyckim, staje się bazą wyjściową do zjednoczenia Polski.
1290 – Jak świadczy „Codex diplomaticus Poloniae”, Władysław Łokietek odbudował w Sieradzu zamek na miejscu dawnego, który doszczętnie spłonął.
1291 – Pierwsza wzmianka o istnieniu szkoły w Sieradzu.
1292 – 28 września tego roku Władysław Łokietek, oblegany w zamku sieradzkim przez Czechów, zmuszony został do kapitulacji i dostał się do niewoli. W dniu 9 października zawarto układ na bardzo ciężkich dla Polaków warunkach.
XIV wiek
1300 – 1306 – Po pokonaniu Władysława Łokietka Sieradz objęli w posiadanie Czesi.
1331 – W roku tym miał miejsce najazd Krzyżaków na ziemie polskie. 12 września Krzyżacy wyruszyli z ziemi chełmińskiej w kierunku ziem łęczyckiej i sieradzkiej oraz Uniejowa. 20 września napadli na Sieradz niszcząc miasto, rabując także klasztor wraz z kościołem Dominikanów.
XIV w., II połowa – W wyniku reformy administracyjnej kraju powstało województwo sieradzkie. Obejmujące późniejsze powiaty: sieradzki, szadkowski, radomszczański, piotrkowski, a od ok. 1420 r. ziemię wieluńską z powiatami wieluńskim i ostrzeszowskim.
1358 – W dniu 16 lutego Maciej Borkowic złożył przysięgę wierności królowi Kazimierzowi Wielkiemu, co położyło kres Konfederacji. W rocie przysięgi po raz pierwszy użyte zostało sformułowanie Rzeczpospolita (łac. Respublica).
1373 – Najwcześniejszy zapis dotyczący burmistrza.
1377 – Najwcześniejszy zapis dotyczący rajców miejskich. (Najstarsza księga sieradzkiej ławy miejskiej pochodzi z lal 1432-1457, a rady z lat 1465-1539).
1383 – W dniu 26 lutego na zjeździe w Sieradzu szlachta Królestwa zapewniła poselstwo węgierskie, iż córka króla Ludwika – Jadwiga zostanie królową Polski. W dniu 16 czerwca tegoż roku stronnicy następcy tronu z rodu Piastów, zgromadzeni w kościele Dominikanów, okrzyknęli i nieoficjalnie koronowali na króla Polski (poprzez podniesienie na tarczy) księcia z rodu Piastów mazowieckich – Siemowita IV, który następnie jednak zrzekł się praw do tronu.
1388 – Do Sieradza po raz pierwszy przybył król Władysław Jagiełło i podpisał tu przywilej lokacyjny miastu Widawie. Bywał w Sieradzu jeszcze w latach: 1402, 1414, 1418, 1420, 1422 i na Sejmie w 1432 r.
XIV w. – W czasie badań archeologicznych na rynku w 1962 r. natrafiono na warstwę skór datowanych na XIV w. Pod tą skórą były rury wodociągowe. Pierwsza wzmianka pisana o wodociągu w Sieradzu pochodzi z 1541 r.
Od końca XIV w. aż do rozbiorów, Sieradz był siedzibą sądów szlacheckich: ziemskiego i grodzkiego[1].
XV wiek
1415 – Wśród XV-wiecznych wydarzeń, w których sieradzanie brali udział nie można pominąć bitwy pod Grunwaldem. Jan Długosz w swych „Rocznikach czyli Kronikach sławnego Królestwa Polskiego” pisze, iż pomiędzy 51 polskimi oraz 40 litewskimi chorągwiami znajdowały się dwie sieradzkie. „Ósma, ziemi sieradzkiej, miała znak, w którego jednej połowie znajdowało się pół białego orła na czerwonym polu, a w drugiej połowie pół ognistego lwa na białym polu.” I dodaje dalej: „Trzydziesta, wojewody sieradzkiego Jakuba z Koniecpola, miała jako godło białą podkowę z opuszczoną w dół przednią częścią, opatrzoną krzyżem, na czerwonym polu. Król Władysław Jagiełło nadał Sieradzanom przywilej używania do pieczęci czerwonego laku (stosowanego tylko przez królów i książąt) za odbicie z rąk Krzyżaków wielkiej chorągwi Królestwa w bitwie pod Grunwaldem.
1429 – Odnotowano w Sieradzu pojawienie się miecznika Piotra, a w 1430 r. – pierwszego tarczownika (szczytnika).
Władysław Jagiełło, król polski, nadaje kaplicy pod wezwaniem św. Trójcy na zamku sieradzkim 20 grzywien z cła sieradzkiego jako uposażenie kapelanów, 1430, Archiwum Główne Akt Dawnych
1432 – Na zjeździe w Sieradzu szlachta Królestwa podjęła zobowiązanie, że po śmierci króla Władysława Jagiełły następcą wybrany zostanie jego syn – Władysław III, późniejszy Warneńczyk.
1436 – Zjazd szlachty zgromadzonej w Sieradzu zatwierdził pokój z Krzyżakami, zawarty w poprzednim roku w Brześciu Kujawskim.
1445 – Gdy nadeszła do kraju wieść o śmierci króla Władysława III w 1444 r. w bitwie pod Warną, zjazd szlachty odbyty w Sieradzu wiosną zaprosił młodszego syna Władysława Jagiełły – Kazimierza Jagiellończyka do objęcia tronu po poległym bracie.
1447 – Sieradz „w perzynę obrócony przy powszechnym pożarze”. Wśród zawodów rzemieślniczych pojawił się zawód złotnika i nożownika.
1450 – Król Kazimierz Jagiellończyk nadaje 27 marca w Sieradzu przywilej, „Mocą którego przywileje dawne przez Sieradz zagubione zatwierdza, jarmarki dwa co rok (na Świętą Trójcę i na Wszystkich Świętych), po tygodniu trwać mające stanowi, targi co poniedziałek zachowuje, miastu prawo pobierania mostowego, składowego od soli zapewnia, i takowe przy pastwiskach zwykłych, przy borach i krzakach według dawności zostawuje”. Utworzenie składu soli wielickich okazało się bardzo korzystne dla miasta. Powstaje cech solników.
1459 – Na wojnę trzynastoletnią, toczącą się podczas panowania Kazimierza Jagiellończyka, Sieradz wystawił 25 zbrojnych.
1476 – W roku tym odnotowano istnienie w Sieradzu cechu kowali, skupiającego również ślusarzy.
XVI wiek
1509 – Król Zygmunt I ze względu na „niespodziewany i gwałtowny pożar do nędzy przyprowadzający” uwalnia mieszczan sieradzkich na 10 lat od wszelkich czynszów, opłat, podwód i ceł, „wyjąwszy tylko nowe cło od wołów, skór i innych rzeczy za granicę wywożonych”.
1521 – Założona została na nowo szkoła przy kościele farnym, do której powołano nauczycieli z Akademii Krakowskiej. Arcybiskup Jakub Uchański darował na jej rzecz dziesięciny stołu z Wielkiej i Małej Zapusty.
1542 – Pierwsza wiadomość o klęsce „morowego powietrza”, które nawiedzało miasto także w 1555, 1571 i 1581 r. (Pod pojęcie moru podciągano przede wszystkim wszelkiego rodzaju dury, ospę i dżumy, także cholerę i kiłę.
1558 – Król Zygmunt August nadaje miastu przywilej wybierania trzech kandydatów na stanowisko burmistrza i czterech radnych. Starosta wyznaczał spośród przedstawionych kandydatów burmistrza i dwóch radnych. Władze miasta składały przysięgę na wierność królowi. Kadencja burmistrza, radnych i prokuratora trwała jeden rok, po czym rozliczali się oni przed następcami z działalności ogólnej i finansowej.
1564 – Prowincjał dominikański o. Feliks Gozdawa z Sieradza poszerza istniejącą przy konwencie sieradzkim bibliotekę, której początki sięgają zapewne XIII w., ponieważ już wtedy istniała tu szkoła konwentualna.
1569 – W dniu 31 marca w Lublinie król Zygmunt August nadaje miastu przywilej, na mocy którego m.in. zakazano w Sieradzu nabywania domów i osiedlania się Żydom. Potwierdza też prawo składu soli i kamieni młyńskich, ustala opłaty od każdego z przekupniów i oznacza dla mieszczan sieradzkich nie dalsze podwody jak do miast: Szczercowa, Grabowa, Warty i Szadku.
1570 – Ze względu na konieczność utrzymywania przepraw na Warcie i dbania o stan traktów, prowadzących z Moraw do Torunia, z Moskwy do Wrocławia i z Wielkopolski do Krakowa, król zezwolił mieszczanom sieradzkim na pobieranie mostowego „od każdego konia, krowy, innej trzody i zaprzęgów winem lub piwem wrocławskim wyładowanych”. Z tego roku pochodzi też zapis o czterech płatnerzach w Sieradzu.
1581 – Król Stefan Batory nakazał starostom sieradzkim, „aby się w jurysdykcję miejską nie mieszali”. W dniu 9 sierpnia „zapala się miasto, ogień trawi całą ul. Grodzką, płoną 33 domy, łaźnia i młyn wójtowski”. Był to już drugi pożar w tym roku. Król Stefan Batory zwalnia miasto od podatków na 4 lata.
1587 – Na św. Franciszka powziął wiec miejski uchwalę przeciw pożarom następującej treści: „... porządek w niesieniu pomocy zachowany być ma: że z bractw literackiego, krawców, kupców i garbarzy – wszyscy z toporami być obowiązani, z bractw propinatorów, garncarzy, piekarzy, szewców i tkaczy, wszyscy z naczyniami do noszenia wody być mają. Z bractw kowali, rzeźników wszyscy haki przyniosą, zaś z bractw solników i kapeluszników wszyscy z drabinami przybędą” (według T. Olejnik, Towarzystwa ochotniczych straży pożarnych w Królestwie Polskim, W-wa 1996 r. str. 19). Było to faktyczne powołanie do życia pierwszej straży ogniowej.
XVI w. – W Sieradzu istniało 12 cechów, m.in. kuśnierzy, kowali, ślusarzy, sukienników, krawców, płócienników... W połowie XVI w. odliczono w mieście 22 rzemieślników zawodów metalowych, w tym zbrojeniowych, na ogólną liczbę 162 rzemieślników, a ich cech został potwierdzony przez Zygmunta Augusta w 1555 r.
XVII wiek
Kamienica z XVI lub XVII w., obecnie mieszcząca Muzeum Okręgowe
1604 – Miasto nawiedza „morowe powietrze” – „tak, że księgi jurysdykcyjne do pobliskiej Męki wywieziono, gdzie do 8 kwietnia 1605 r. wszelkie czynności załatwiano”. Wydano wyrok „na gardło na 10 osób, w czem 9 kobiet, za rozprzedawanie i używanie rzeczy po zmarłych na dżumę”. Zaraza wracała w latach: 1624, 1630, 1633, 1653, 1654. W tym ostatnim roku zmarło w Sieradzu ok. 2000 osób. Zaraza, która zaatakowała miasto w 1704 r. trwała aż 3 lata. W następstwie dżumy i innych chorób zakaźnych w latach 1709-1711 ludność Sieradza spadła do 350 mieszkańców. Pisze się o tym czasie jako latach grozy.
1633 – Proboszcz sieradzki od tego roku „mógł prezentować do Kollegium Kaliskiego uczniów z Sieradza”.
1655 – Miasto i zamek w dniu 3 listopada bez walki poddały się Szwedom. Część szlachty pod wodzą miecznika sieradzkiego Stefana Zamoyskiego i Piotra Czamieckiego zasiliła załogę Częstochowy.
1656 – 5 maja Sieradzanie pod dowództwem swego wojewody Jana Koniecpolskiego odebrali miasto i zamek Szwedom. Po tej wojnie w mieście pozostały jedynie 132 domy i 800 mieszkańców.
XVII w. – W Sieradzu osiedliło się sporo katolików szkockich, którzy z powodu prześladowań religijnych przybyli do Polski.
Po pożarach w 1657 i 1667 r. pozostało w Sieradzu tylko 112 domów.
W latach 1681-1711 kolejne cztery groźne pożary dopełniły wcześniejszych zniszczeń wojennych.
XVIII wiek
III wojna północna
W czasie tej wojny miasto uległo znacznemu zubożeniu w wyniku nieustannie nakładanych kontrybucji i zniszczeniom przez rabunki dokonywane przez wojska szwedzkie, saskie, rosyjskie i różne oddziały polskie. W Sieradzu stacjonowały kolejno:[3]
na przełomie 1701 i 1702 chorągiew pancerna starosty winnickiego Kazimierza Leszczyńskiego.
w styczniu 1704 oddziały z dywizji generała Carla Gustafa Rehnskiolda, w sierpniu piesza chorągiew wojewody ruskiego Jana Stanisława Jabłonowskiego, a od początku grudnia do kwietnia 1705 szwedzkie oddziały generała Niklasa Stromberga.
od 2 maja 1706 do lipca ponownie oddziały z dywizji generała Carla Gustafa Rehnskiolda, a w sierpniu kolejne oddziały szwedzkie z taborami, udające się w kierunku Saksonii. Korpus osłonowy Karola XII pod dowództwem generałaArvida Axela Mardefelta. W październiku dywizja z taborami wojewody kijowskiego Józefa Potockiego ciągnąca w stronę Kalisza aby złączyć się z generałem Mardefeltem. Kilka dni potem przez miasto przeszedł August II Mocny z armią Saską i spieszące mu na pomoc wojska rosyjskie, Kozacy i Kałmucy. Wszystkie te oddziały starły się 29 października w bitwie pod Kaliszem.
W grudniu 1706 chorągiew pancerna KasztelanakamieńskiegoJózefa Stanisława Potockiego, w styczniu 1707 ludzie spod komendy chorążego nadwornego koronnego Adama Śmigielskiego. Następnie podjazd jazdy rosyjskiej i kozackiej. Po świętach wielkanocnych kilka chorągwi jazdy pułkownika Prażmowskiego a zaraz potem ponownie Rosjanie z Kozakami. Następnie deputaci chorągwi pancernej podczaszegotrembowelskiego Stefana Błędkowskiego. We wrześniu do miasta weszły wojska marszałka trybunału koronnego i starosty rawskiego Jana Grudzińskiego. W listopadzie oddziały wojewody kijowskiego Józefa Potockiego a w grudniu kolejna jego chorągiew. Pod koniec roku regiment generała Andrzeja Skórzewskiego.
W 1709 oddziały z regimentu pieszego generała Michała Brandta, deputaci z chorągwi Adama Szaniawskiego, chorągwie kasztelanakijowskiego Feliksa Czermińskiego, a w październiku i listopadzie dwa podjazdy wojsk rosyjskich.
1752 – Król August III nadał burmistrzowi Sieradza Mikołajowi Wiśniewskiemu „za wierność i cnotę” urząd sekretarza królewskiego.
1780 – W mieście działa Komisja Dobrego Porządku. W 10 lat później w Sieradzu powstaje Komisja Cywilno – Wojskowa dla powiatów sieradzkiego i szadkowskiego. Instytucje te przyczyniają się do częściowego uporządkowania miasta i odbudowy ratusza.
1785 – Rozporządzeniem króla Stanisława Augusta z 12 kwietnia 1785 r. miasta Królestwa, w tym Sieradz, miały wysyłać po jednym uczniu do Akademii Krakowskiej na wydział lekarski.
1789 – Udział delegacji sieradzkiej z prezydentem Franciszkiem Mazurem w Czarnej Procesji w Warszawie. Podpis Mazura i wójta Andrzeja Zwolińskiego figuruje pod Aktem Zjednoczenia Miast.
1791-1792 – Sieradz otrzymał prawa miasta wydziałowego, w którym miały się odbywać zjazdy przedstawicielskie innych miast. 10 sierpnia odbył się sejmik delegatów z 16 miast wolnych województwa sieradzkiego, na którym wybrano plenipotentem na sejm Walentego Kochelskiego, prezydenta miasta Wielunia.
W dniu 3 października na zjeździe szlachty woj. sieradzkiego odbytym w Sieradzu 172 obywateli na czele z Maciejem Rolą Zbijewskim, kasztelanem konarskim sieradzkim oraz podkomorzym Tomaszem Błeszczyńskim uczyniło akces do Konstytucji 3 Maja.
14 lutego następnego roku na sejmiku, który się odbył w kościele dominikańskim pod przewodnictwem marszałka Stefana Kolumny Walewskiego, szlachta sieradzka powtarzała rotę przysięgi „w głos w przybytku boskim [...], iż poświęca życie i majątki, obstawiając przy Konstytucji 3 Maja”.
1793 – 7 kwietnia miasto wraz z 265 innymi miastami i miasteczkami zach. i środkowej Rzeczypospolitej zajmują Prusacy z korpusu gen. Moellendorfa. W związku z rozbiorem Sieradz przestał być stolica województwa, otrzymując status miasta powiatowego. Rejestruje się duży napływ Żydów do miasta.
1794 – W nocy 24 sierpnia, na wieść o wkroczeniu w granice województwa brygady gen. Antoniego Madalińskiego, sieradzanie uderzają na Prusaków i po walce, w której ginie 4 żołnierzy pruskich i płonie ratusz, biorą w niewolę cały oddział, składający się z 42 żołnierzy, 3 podoficerów i kapitana. Jednak po kilku dniach miasto zostaje zdobyte i obrabowane przez oddział pruskiego wojska pod dowództwem mjra Bonina Kloche.
XIX wiek
1800 – Wielki pożar miasta, po którym władze pruskie zakazały budowania drewnianych domów w centrum.
1806 – 13 września zakończono formowanie 5 pułku strzelców konnych, który wziął udział w kampanii napoleońskiej.
13 listopada – powołano komisję celem przygotowania materialnego zaplecza dla powstania przeciwko Prusakom. Usunięto urzędników pruskich, powołano straż bezpieczeństwa. Następnie sformowano pod dowództwem mjra Pawła Biernackiegobrygadękawalerii narodowej i umundurowano ją w dawne barwy województwa sieradzkiego.
1807 – Po utworzeniu Księstwa Warszawskiego Sieradz został miastem powiatowym i obwodowym w departamencie kaliskim.
Detal kamienicy z XIX w. przy ul. Warszawskiej (2012)
1813 – Sieradz pod okupacją wojsk rosyjskich.
1816 – Sieradz miastem obwodowym województwa kaliskiego w Królestwie Polskim.
1820 – Według opisu miasta burmistrza Budziszewskiego, Sieradz posiada w tym czasie: „2 folwarki (Zapustę Wielką i Zapustę Małą z karczmą), rolę zwaną „Literatura”, łąkę „Rezerwów”, plac „Nawale”. Jest w mieście fabryka sukna o 5 majstrach, farbiarnia oraz folusz do 1816 r., browar i 2 gorzelnie. Domów murowanych jest 38, drewnianych 241. Jest wielki magazyn zbożowy, lazaret wojskowy i szpital. Cztery ulice są brukowane, rynek i trzy ulice niebrukowane. Ludność jest: 1557 katolików, 306 żydów, 202 luteran, 3 Greków. Ogółem 2068 osób”.
1821 – Na przełomie maja i czerwca Sieradz odwiedził Julian Ursyn Niemcewicz. Wraz z Antonim Paparoną Pstrokońskim był na zamku, „który kilka już tylko sterczących ścian zachował”.
1823 – Uporządkowanie zabudowy miasta według planu geometry W. Ziółkowskiego. M.in. zaplanowano wówczas zupełnie nowy układ wjazdu do miasta (dawna rogatka – dzisiejsze rondo).
1830 – W dniu 10 grudnia powstał w mieście Komitet Obywatelski, którego zadaniem było „czuwanie nad skutecznością i sprężystością wykonywania wszystkich poleceń rządowych” przez władze wykonawcze. Jednocześnie utworzono Gwardię Ruchową – rezerwę armii powstańczej. W początkach 1831 r. zorganizowano 16 pułkpiechoty liniowej oraz szwadronjazdy sieradzkiej, który wszedł w skład 2 pułku jazdy kaliskiej. Na mocy reskryptu Wysokiej Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 17 września 1829 r. w budynku klasztornym w Sieradzu została założona Szkoła Powiatowa. Kasata szkoły nastąpiła 4.IX.1868 r.
1831 – 17 czerwca odbył się w mieście ostatni sejmik, który wybrał na posła Alojzego Poraja Bienackiego – późniejszego ministra rządu powstańczego.
1834 - Otwarcie urzędu pocztowego na obecnej ulicy Kościuszki. (Budynek Biura Wystaw Artystycznych). Znajdowały się tam izby dla gości, jadłodajnia, stajnie dla koni i zajazd dla dyliżansów.
1852 – Wybucha ostatnia groźna epidemia cholery, z powodu której w Sieradzu zmarło 500 osób.
- Otwarcie pierwszego w mieście Szpitala imienia Świętego Józefa. Dysponował on 30 łóżkami[4].
1856 – Pierwsza księgarnię wraz z biblioteką i wypożyczalnią zakłada Wilhelm Rubinsztein, którego potomkowie prowadzili tę firmę do 1939 r.
1860 – Sieradz liczył 5162 mieszkańców, pomijając wojsko i więźniów.
1861 – 25 marca na rynku sieradzkim antyrosyjską manifestację zorganizowali mieszczanie: Niewiński. Biskupski, Krasznicki (pisarz pocztowy) i Kłosowski (syn pisarza sieradzkiego magazynu solnego). Rozpowszechniano chorągiewki z polskim Białym Orłem.
1863 – 17 stycznia przybył z Warszawy Józef Oxiński i przystąpił do organizowania oddziału powstańczego. W mieście był silny garnizon rosyjski. Więziono i sądzono powstańców oraz wykonywano wyroki śmierci. Władze carskie w obawie przed atakiem powstańczym na miasto uznały je za zamknięte i otoczyły szczelnym kordonem posterunków wojskowych.
1873 – Otworzono w Sieradzu prywatną 4-klasową szkołę męską. Powstała z inicjatywy dr. Józefa Stanisławskiego i Franciszka Dębickiego.
1876 – Powołano sieradzkie Towarzystwo Ochotniczej Straży Ogniowej. Jest to najstarsze towarzystwo pożarnicze w województwie. Powstaje browar parowy i słodownia.
1883 – 7 października z inicjatywy dr J. Stanisławskiego otworzono w Sieradzu „Wystawę starożytności”. Był to pierwszy przegląd zabytków ziemi sieradzkiej.
1888 – Utworzono 4-klasową szkołę działającą do 1901 r.
1896-1909 – Istniała spółka pod nazwą „Sklep Rolniczy” – pierwsza organizacja zrzeszająca rolników.
1897 – Według kryterium wyznaniowego w Sieradzu było 80,6% Polaków, 11,4% Żydów, 7,4% Niemców i 0,2% Rosjan.
XX wiek
Rynek około 1910–1914
1902 – Oddano do użytku linię kolejową z Łodzi do Kalisza przez Sieradz. Most kolejowy przez Wartę zbudowano w ciągu 6 miesięcy. Utworzono Sieradzkie Towarzystwo Muzyczne.
1903 – Otworzono Szkołę Filologiczną Czesława Bagieńskiego: 4-klasowe progimnazjum męskie działające do 1907 r.
1911 – Powstało w Sieradzu Towarzystwo Szkoły Średniej.
1911-1914 – Istnieje 4-klasowa Szkoła Handlowa Ludwika Domagały.
I wojna światowa
1914 - 2 sierpnia oddziały rosyjskie opuszczają miasto.
9 sierpnia wkroczenie wojsk niemieckich (około godziny 18.). Komendant oddziału przyszedł do magistratu i zażądał od władz municypalnych bezzwłocznego oddania miasta, co natychmiast uczyniono. Niemcy zajęli stację kolejową i wszystkie gmachy państwowe.
6 października Landrat Hahn z Krotoszyna został zarządcą dla powiatów kaliskiego i sieradzkiego w Królestwie Polskim pod rządem niemieckim.
2 listopada w związku z kontrofensywą Rosjan na ulicach Sieradza pojawił się (około godz. 6 rano) oddział 60 Kozaków, którzy zajęli miasto.
16 listopada w wyniku natarcia wyprzedzającego spodziewane uderzenie Rosjan w „Bitwie pod Łodzią” wojska niemieckie ponownie opanowały Sieradz i pozostały w nim do końca wojny.
1915 – Zbudowano w Sieradzu elektrownię (wnętrza domów oświetlano od 1916 r.). Mieściła się ona przy obecnej ul. Żwirki i Wigury (róg Kościuszki), a od 1927 r. przy ul. Pułaskiego. Była to elektrownia o napędzie parowym. Czesław Bagieński otwiera 5-klasowe Gimnazjum Koedukacyjne. Z inicjatywy ks. A. Brzezińskiego powstaje Chrześcijańskie Towarzystwo Zawodowe „Dźwignia” z siedzibą w budynkach klasztornych, prowadzące ożywioną działalność gospodarczą i społeczno-kulturalną.
1918 – W dniu 11 listopada o godz. 18.00 przed frontem 300-osobowego oddziału POW i Straży Narodowej na rynku odbyło się przekazanie broni i oddanie władzy przez Niemców. Następnego dnia wieczorem w walce ze 150-osobowym oddziałem niemieckim padło 5 peowiaków, a 15 było rannych.
Lata między wojnami
1918-1939 – Sieradz był miastem powiatowym w województwie łódzkim. W dniu 1 września 1939 r. liczył 11,867 mieszkańców, z których 1/4 stanowili Żydzi. Przemysł w mieście reprezentowały 4 młyny, gorzelnia, rektyfikacja spirytusu, browar i kilka drobnych zakładów produkcyjnych. Ludność utrzymywała się głównie z rzemiosła i rolnictwa. Istniały trzy szkoły powszechne i gimnazjumPolskiej Macierzy Szkolnej. Działalność kulturalna prowadziło Towarzystwo Muzyczne „Lutnia” i sekcje kulturalne przy kilku organizacjach społecznych, zawodowych i młodzieżowych.
1919 – W dniu 7 kwietnia odbyło się pierwsze posiedzenie Rady Miejskiej w wolnym państwie. Powstaje Związek Strzelecki, 5 stycznia ukazał się pierwszy numer tygodnika „Ziemia Sieradzka” ks. A. Brzezińskiego.
1920 – 12 lipca w atmosferze patriotycznego uniesienia wyruszyła na wojnę z bolszewikami grupa sieradzkich harcerzy z I sieradzkiej drużyny im- ks. Józefa Poniatowskiego. W uroczystym pożegnaniu towarzyszył im sztandar powstańczy z 1863 r. W bitwie pod Radzyminem zginął m.in. Stefan Cierplikowski – komendant sieradzkiej drużyny harcerskiej.
1921 r. Powstaje Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”. Pierwszym prezesem został dr Marek Zaleski. Gniazdo sieradzkie „Sokoła” zapisało się bardzo pozytywnie w dziejach miasta, przyczyniając się do rozwoju sportu, a także życia społecznego i kulturalnego jego mieszkańców. (Tow. „Sokół” po raz pierwszy powstało w Sieradzu w 1907 r., lecz zostało zdelegalizowane).
1921 – Zawiązanie Komitetu Budowy Gimnazjum.
Pałac Danielewiczów przed zniszczeniem przez Niemców w 1945
1926 – Oddano do użytku nowy budynek szkoły przy ulicy Żwirki i Wigury.
1935 – W dniach 9 i 10 czerwca odbył się w Sieradzu II Kongres Eucharystyczny Diecezji Włocławskiej.
19 października przybyły do Sieradza na stały pobyt pierwsze oddziały 31 pułku Strzelców Kaniowskich.
II wojna światowa
Tablica upamiętniająca ofiary pierwszej publicznej egzekucji dokonanej przez Niemców w Sieradzu w 1939
1939–1945 – Sieradz został włączony do Rzeszy (Warthegau) pod nazwą Schieratz. Polityka nazistowskiej administracji przyniosła fizyczną eksterminację całej ludności żydowskiej oraz dużej części polskiej inteligencji, masowe egzekucje, wysiedlenia oraz zamknięcie kościołów i szkół.
W listopadzie 1939 – powstaje Inspektorat Służby Zwycięstwa Polsce (późniejsze ZWZ i AK). Tworzą się także Bataliony Chłopskie. Ze względu na specyfikę okupacyjną Sieradzkiego głównymi formami walki były: sabotaż, samoobrona oraz działalność wywiadowcza.
1 marca 1940 utworzenie getta w Sieradzu w obrębie ulic: Sukienniczej, Wodnej, Szewskiej i Żabiej.
15 marca 1940 – miała miejsce wielka powódź: zatopienie niżej położonych dzielnic, zerwanie mostów.
24 sierpnia - 29 sierpnia 1942 - likwidacja getta w Sieradzu. Żydów wywieziono do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem, gdzie ich zagazowano w samochodach.
20 stycznia 1945 – około godziny piętnastej nad miastem pojawiła się eskadra 12 radzieckich iłów szturmowych[5], które zaczęły bombardować Sieradz. Straciło życie ok. 100 ludzi, ok. 200 zostało rannych[6].
Istnieją dwie wersje powodów bombardowania.
W godzinach rannych rejon Sieradza rozpoznawał klucz Jaków z 2 Korpusu Lotnictwa Myśliwskiego generała majora Aleksieja Błagowieszczańskiego. Samoloty te zostały zaatakowane przez 6 myśliwców niemieckich. Jeden z samolotów radzieckich został zestrzelony, a pilot wyskoczył ze spadochronem.
Przed południem szturmowce z 2 Korpusu Lotnictwa Szturmowego generała majora Sidora Slusariewa bombardowały okolice dworca kolejowego. W drodze powrotnej jeden ze szturmowców został zestrzelony przez obronę przeciwlotniczą mostu kolejowego, a pilot wyskoczył ze spadochronem.
Pilot został ostrzelany przez Niemców z ziemi, a po wylądowaniu zabity bagnetami. W odwecie za śmierć pilota Rosjanie zbombardowali miasto, które w międzyczasie wojska niemieckie zdążyły już opuścić.
W dniach 21-23 stycznia doszło do zaciętych walk, gdzie Niemcy bronili się zaciekle na odcinku Brodnia-Sieradz. Szczególnie ciężkie walki trwały w widłach rzek Warty i Pichny[8].
21 stycznia wojska 33 Armii Czerwonej wraz z 9 Korpusem Pancernym wchodzące w skład I Frontu Białoruskiego zdobyły Woźniki i Mękę[7].
23 stycznia oddziały radzieckie wkroczyły do wolnego już od Niemców miasta.
31 stycznia 1945 – odbyła się pierwsza sesja Miejskiej Rady Narodowej z udziałem oficerów Armii Czerwonej.
1948 – W dniu 4 września w budynkach przy ul. 23 Stycznia ruszyła drukarnia, nawiązując do osiągnięć ks. Aleksandra Brzezińskiego w okresie przedwojennym.
1947 – jesienią uczeń gimnazjum w Sieradzu Włodzimierz Tur zorganizował Związek Młodzieży Patriotycznej, który w 1948 r. zmienił nazwę na „Katyń”. Organizacja dzieliła się na trzy wydziały: wywiadu, propagandy i archiwalny. Wydawano gazetkę „Głos Podziemia”, drukowano ulotki. Aresztowania nastąpiły w 1950 r. W maju 1951 r. odbył się w Sieradzu proces. Orzekł Wojskowy Sąd z Łodzi. Członków organizacji sądzono w grupach po 5-6 osób. Zasądzono wyroki od kilku do kilkunastu lat więzienia.
1953 – Zakończenie rozpoczętej w 1950 roku budowy nowego Szpitala. Do zachodniej ściany istniejącego szpitala dobudowano dwupiętrowy budynek, z wysokim poddaszem i sutereną.
1954 – Włączono do miasta część obszaru gromady Mnichów.
1957 – Włączono do miasta wieś Zapusta Mała.
W dniu 22 lipca oddano oficjalnie do eksploatacji nowo zbudowane Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego „Sira”.
1965 - 1 stycznia – Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1964 r. włączono do miasta 1,28 km². z gromady Monice i terenów podmiejskich wsi Jeziory, Kłocko.
1976 – 2 maja uruchomienie 3 stałych i 3 dodatkowych (w okresie szczytu) linii autobusowych komunikacji miejskiej[9] obsługiwanych przez 12 autobusów.
Przystąpienie do budowy centrum handlowo-usługowego przy al. Pokoju.
1977 – Rozpoczęcie budowy osiedla „Piastowskie” i pierwszego „wieżowca” w Sieradzu.
1979 – Rozpoczęcie budowy gmachu dla Urzędu Wojewódzkiego, ukończonego w 1986 r.
1979 - 1 grudnia - Mocą ustawy rządowej z 8 XI 1979 roku do miasta włączono następujące tereny: pozostała część wsi Monice, wieś Woźniki, większa część wsi Zapusta Wielka; wieś Męka wraz z przysiółkami Męka Jamy, Męka Księża, Mokre Wojsławskie i Woźniki Kolonia; część obszaru wsi Jeziory, Kłocko, Dzigorzew, Herby, Mecka Wola, Wola Dzierlińska i Smardzew. Liczba ludności zwiększyła się o około 6 tysięcy osób, a obszar miasta wzrósł z 16,73 km² do 51,22 km².
1983 – Oddanie do użytku wiaduktu przy starym cmentarzu sieradzkim w dniu 21 lipca.
1996 – Rozpoczęła nadawanie stacja radiowa Nasze Radio 104,7 FM
1999 – Sieradz znowu został miastem powiatowym w województwie łódzkim. Powierzchnia powiatu wynosi 1490,9 km², posiada 125,7 tys. mieszkańców. W skład powiatu sieradzkiego wchodzi: m. Sieradz, m. i gm. Warta, m. i gm. Złoczew, m. i gm. Błaszki oraz gminy: Sieradz, Brąszewice, Brzeźnio, Burzenin, Goszczanów, Klonowa i Wróblew.
1999 – Otwarto oddział Partner Tech Sieradz Sp. z o.o.
2000 – Otwarto fabrykę betonu komórkowego Ytong w Sieradzu
XXI wiek
2002 – 4 lipca - Prezydentem Sieradza zostaje Maciej Spławski
