Francesco Coccopalmerio

Francesco Coccopalmerio
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Francesco Coccopalmerio (2018)
Herb duchownego Iustus ut palma florebit
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma
Kraj działania

Włochy
Watykan

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1938
San Giuliano Milanese

Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych
Okres sprawowania

2007–2018

Biskup pomocniczy Mediolanu
Okres sprawowania

1993–2007

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

28 czerwca 1962

Nominacja biskupia

8 kwietnia 1993

Sakra biskupia

22 maja 1993

Kreacja kardynalska

18 lutego 2012
Benedykt XVI

Kościół tytularny

św. Józefa Cieśli

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

22 maja 1993

Miejscowość

Mediolan

Miejsce

Dom de Milan

Konsekrator

Carlo Maria Martini

Współkonsekratorzy

Attilio Nicora
Giovanni Giudici

Współkonsekrowani biskupi
Carlo Maria Redaelli 5 czerwca 2004
Luigi Stucchi 5 czerwca 2004
Franco Giulio Brambilla 23 września 2007
Mario Delpini 23 września 2007
Léon Kalenga Badikebele 1 maja] 2008
Frans Daneels 1 maja 2008
Juan Ignacio Arrieta Ochoa de Chinchetru 1 maja 2008
Bernard Hebda 1 grudnia 2009
Marco Salvi 31 marca 2019

Francesco Coccopalmerio (ur. 6 marca 1938 w San Giuliano Milanese) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor obojga praw, biskup pomocniczy Mediolanu w latach 1993–2007, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych w latach 2007–2018, kardynał od 2012 (najpierw w stopniu diakona, w 2022 promowany do stopnia prezbitera).

Życiorys

Po ukończeniu seminarium duchownego w Mediolanie 28 czerwca 1962 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kardynała Giovanniego Battisty Montini ówczesnego arcybiskupa Mediolanu, późniejszego papieża Pawła VI. Po święceniach został wykładowcą niższego seminarium w Masnago, zaś rok później rozpoczął studia w Rzymie. Po powrocie do Mediolanu został pracownikiem adwokatury diecezjalnej oraz wykładowcą na Wydziale Teologicznym Północnych Włoch. W latach 1980–1994 archidiecezjalny adwokat generalny, zaś w latach 1985–1993 prowkariusz generalny.

8 kwietnia 1993 został mianowany przez Jana Pawła II biskupem pomocniczym archidiecezji mediolańskiej oraz biskupem tytularnym diecezji Coeliana. Sakry biskupiej 22 maja 1993 udzielił mu arcybiskup Mediolanu – kard. Carlo Maria Martini. Po sakrze został wikariuszem biskupim ds. kultury i katolickich centrów kulturalnych.

15 lutego 2007 Benedykt XVI mianował przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych[1] – urzędu zajmującego się interpretacją prawa kanonicznego. 6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska[2], której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012[3].

22 grudnia 2012 mianowany przez Benedykta XVI członkiem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. Z funkcji przewodniczącego dykasterii ds. tekstów prawnych ustąpił 7 kwietnia 2018, o czym poinformował biuletyn watykański[4].

4 marca 2022 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice[5][6].

Przypisy

  1. RINUNCIA DEL PRESIDENTE DEL PONTIFICIO CONSIGLIO PER I TESTI LEGISLATIVI E NOMINA DEL NUOVO PRESIDENTE. press.vatican.va, 2007-02-15. [dostęp 2020-09-27]. (wł.).
  2. ANNUNCIO DI CONCISTORO PER LA CREAZIONE DI NUOVI CARDINALI. press.vatican.va, 2012-01-06. [dostęp 2020-09-27]. (wł.).
  3. Nowi Kardynałowie Kościoła. radiomaryja.pl, 2012-02-18. [dostęp 2020-09-27].
  4. Rinuncia del Presidente del Pontificio Consiglio per i Testi Legislativi e nomina del nuovo Presidente. press.vatican.va, 2018-04-07. [dostęp 2020-09-27]. (wł.).
  5. Watykan: Kościół ma dziewięciu nowych kardynałów-prezbiterów. pch24.pl. [dostęp 2022-03-04].
  6. Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune cause di Canonizzazione, 04.03.2022. press.vatican.va. [dostęp 2022-03-04].

Linki zewnętrzne

  • Nota biograficzna na stronie Stolicy Apostolskiej
  • Francesco Coccopalmerio w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2012-06-29] (ang.)
  • Francesco Coccopalmerio [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-01-28]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
Kardynał
biskup
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
prezbiter
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
diakon
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Powiązane
byli
kardynałowie

Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat

Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000028828687
  • VIAF: 265128748
  • LCCN: n85061484
  • GND: 1025859049
  • SUDOC: 147148375
  • SBN: CFIV035547
  • NKC: xx0217195
  • BNE: XX5473138
  • NTA: 095788360
  • PLWABN: 9810562377705606
  • NUKAT: n2013203806
  • CONOR: 297283427
  • WorldCat: lccn-n85061484