Woody Harrelson

Woody Harrelson

Woody Harrelson (2019)
Imię i nazwisko	Woodrow Tracy Harrelson
Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1961 Midland
Zawód	aktor, producent filmowy
Współmałżonek	Nancy Simon (1985–1986; rozwód) Laura Louie (od 2008)
Lata aktywności	od 1985
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Woodrow Tracy Harrelson^[1][2][3] (ur. 23 lipca 1961 w Midland) – amerykański aktor i producent filmowy, laureat nagrody Emmy.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Midland w Teksasie jako syn Diane Lou (z domu Oswald), sekretarza prawnego, i Charlesa Voyde’a Harrelsona(inne języki), zawodowego zabójcy^[a][4][5][6]. W 1964 jego rodzice rozwiedli się. W 1973, wraz z matką i z dwoma braćmi – Jordanem i Brettem – przeniósł się do Lebanon w stanie Ohio^[5].

Ukończył Lebanon High School, następnie studiował literaturę angielską oraz sztukę teatralną w Hanover College^[7] w stanie Indiana.

Kariera

Był statystą w komedii Harper Valley P.T.A. (1978)^[8] z Barbarą Eden. Po uzyskaniu dyplomu w 1983 udał się do Nowego Jorku, aby rozpocząć karierę aktorską. Otrzymał pracę w nowojorskim teatrze jako dubler w sztuce Neila Simona Biloxi Blues. Później wystąpił w roli dobrodusznego, ale tępego barmana Woody’ego Boyda w sitcomie NBC Zdrówko (Cheers, 1985–1993), za którą w 1989 odebrał nagrody Emmy. W kinie debiutował jako zawodnik drużyny futbolu amerykańskiego w komedii sportowej Michaela Ritchiego Dzikie koty (Wildcats, 1986) z Goldie Hawn i Wesleyem Snipesem, z którym potem wystąpił w komediodramacie sportowym Biali nie potrafią skakać (White Men Can't Jump, 1992) i komedii sensacyjnej Pociąg z forsą (Money Train, 1996)^[9].

Grał na scenie w Brooklyn Laundry (1991) w reżyserii Jamesa L. Brooksa z Glenn Close i Laurą Dern, dramacie Najdalej od Słońca (Furthest From the Sun, 1993), który sam napisał i wyreżyserował w Los Angeles, a także w The Zoo Story Edwarda Albee, produkcji off-broadwayowskiej Chłopaki z sąsiedztwa (The Boys Next Door), Biloxi Blues w San Francisco oraz 2 na 2 (2 on 2), który również napisał^[10].

Za rolę młodego męża w melodramacie Adriana Lyne’a Niemoralna propozycja (Indecent Proposal, 1993) u boku Roberta Redforda i Demi Moore otrzymał Złotą Malinę dla najgorszego aktora drugoplanowego. Uznanie przyniosła mu kreacja Mickeya Knoxa, psychopatycznego mordercy przemierzającego wraz z ukochaną (Juliette Lewis) amerykańskie Południe i stającego się bohaterem telewizyjnych newsów w dramacie kryminalnym Olivera Stone’a Urodzeni mordercy (Natural Born Killers, 1994) według scenariusza Quentina Tarantino. Film wzbudził burzę medialną, a reżysera oskarżano o gloryfikację morderstwa^[11][12]. Harrelson odrzucał te zarzuty, twierdząc, że „nie wydaje mu się, by jakakolwiek zdrowa przy zmysłach osoba po obejrzeniu dwugodzinnego filmu mogła postanowić zostać seryjnym zabójcą”. Głosy sprzeciwu i bojkoty przyczyniły się wyłącznie do wzrostu popularności filmu i odtwórcy głównej roli^[13].

Na ekranie często grywał postacie niedocenianych i lekceważonych bohaterów. Za rolę wydawcy pornograficznych czasopism Larry’ego Flynta w biograficznym filmie Miloša Formana Skandalista Larry Flynt (The People vs. Larry Flynt, 1996) zdobył nominację do Złotego Globu i Oscara 1997 dla najlepszego aktora pierwszoplanowego. W kolejnych latach pojawiał się przede wszystkim na drugim planie, m.in. w dramacie wojennym Terrence’a Malicka Cienka czerwona linia (The Thin Red Line, 1998) czy komedii o specyficznym reality show Ed TV (1999) Rona Howarda z Matthew McConaugheyem.

W 2003, po czteroletniej przerwie, powrócił do aktorstwa epizodem transwestyty w komedii Petera Segala Dwóch gniewnych ludzi (Anger Management) u boku Adama Sandlera i Jacka Nicholsona. Kolejny film, w którym wziął udział – To nie jest kraj dla starych ludzi (No Country for Old Men, 2007) braci Coen zdobył cztery Oscary, w tym dla najlepszego filmu, a Harrelson zaczął otrzymywać coraz więcej ciekawych ról, w komedii Zombieland (2009) czy filmie katastroficznym Rolanda Emmericha 2012 (2009). W roku 2010 został nominowany do Oscara za najlepszą rolę drugoplanową jako kapitan Anthony „Tony” Stone w melodramacie wojennym W imieniu armii (The Messenger, 2009). W policyjnym dramacie Brudny glina (Rampart, 2011) stworzył postać skorumpowanego policjanta.

W latach 2012–2016 w serii Igrzyska śmierci (The Hunger Games) wcielał się w postać mentora głównej bohaterki (Jennifer Lawrence) – Haymitcha Abernathy’ego. Za rolę detektywa Martina Harta w pierwszym sezonie serialu HBO Detektyw (True Detective, 2014) u boku Matthew McConaugheya był nominowany do Złotego Globu i nagrody Emmy^[14]. W 2017 wystąpił w filmie Trzy billboardy za Ebbing, Missouri za co otrzymał nominację do Oscara w kategorii „najlepszy aktor drugoplanowy”. W 2018 pojawił się w spin-offie serii Gwiezdne wojny w reżyserii Rona Howarda Han Solo: Gwiezdne wojny – historie gdzie zagrał rolę gangstera, Becketta – mentora głównego bohatera.

Życie prywatne

W 1985 poślubił Nancy Simon, córkę dramaturga Neila Simona. Po roku małżeństwa wzięli rozwód. W 2008 ożenił się z Laurą Louie, z którą ma trzy córki, Deni, Zoe i Makani^[15].

Swoje poglądy określa jako anarchistyczne^[16]. Jest weganinem.

Filmografia

Filmy fabularne

• 1978: Harper Valley P.T.A. jako Statysta (niewymieniony w czołówce)
• 1986: Dzikie koty (Wildcats) jako Krushinski
• 1987: Bay Coven jako Slater
• 1987: Paul Reiser Out on a Whim
• 1988: Instynkt mordercy (Killer Instinct) jako Charlie Long
• 1988: Mickey’s 60th Birthday jako Woody Boyd
• 1989: Kenny Rogers Classic Weekend
• 1990: Chłodny odcień błękitu (Cool Blue) jako Dustin
• 1990: Mother Goose Rock 'n' Rhyme jako Owca Lou
• 1991: Doktor Hollywood (Doc Hollywood) jako Hank Gordon
• 1991: Historia z Los Angeles (L.A. Story) jako szef Harrisa (niewymieniony w czołówce)
• 1991: Ted and Venus jako Bezdomny weteran z Wietnamu
• 1992: Biali nie potrafią skakać (White Men Can't Jump) jako Billy Hoyle
• 1993: Niemoralna propozycja (Indecent Proposal) jako David Murphy
• 1994: Potyczki z Jeannie (I'll Do Anything) jako Ground Zero Hero
• 1994: Rodeo w Nowym Jorku (The Cowboy Way) jako Pepper
• 1994: Urodzeni mordercy (Natural Born Killers) jako Mickey Knox
• 1995: Pociąg z forsą (Money Train) jako Charlie
• 1996: Kręglogłowi (Kingpin) jako Roy Munson
• 1996: Skandalista Larry Flynt (The People vs. Larry Flynt) jako Larry Flynt
• 1996: Dogonić słońce (The Sunchaser) jako dr Michael Reynolds
• 1997: Aleja snajperów (Welcome to Sarajevo) jako Flynn
• 1997: Fakty i akty (Wag the Dog) jako sierżant William Schumann
• 1998: Cienka czerwona linia (The Thin Red Line) jako sierżant Keck
• 1998: Palmetto jako Harry Barber
• 1998: Kraina Hi-Lo (The Hi-Lo Country) jako Big Boy Matson
• 1999: Ed TV jako Ray Pekurny
• 1999: Kumpel do bicia (Play It to The Bone) jako Vince Boudreau
• 2003: Dwóch gniewnych ludzi (Anger Management) jako Galaxia
• 2003: Kasjerzy czy kasiarze? (Scorched) jako Jason 'Woods' Valley
• 2004: Po zachodzie słońca (After the Sunset) jako Stan Lloyd
• 2004: Ona mnie nienawidzi (She Hate Me) jako Leland Powell
• 2005: Ciało za milion (The Big White) jako Raymond Barnell
• 2005: The Prize Winner of Defiance, Ohio jako Leo „Kelly” Ryan
• 2005: Daleka północ (North Country) jako Bill White
• 2006: Przez ciemne zwierciadło (A Scanner Darkly) jako Ernie Luckman
• 2006: Ostatnia audycja (A Prairie Home Companion) jako Dusty
• 2006: Uwolnić słonia (Free Jimmy) jako Roy Arnie (głos)
• 2007: Facet do towarzystwa (The Walker) jako Carter Page III
• 2007: To nie jest kraj dla starych ludzi (No Country for Old Men) jako Carson Wells
• 2007: Bitwa w Seattle jako Dale
• 2007: The Grand jako Jednooki Jack Faro
• 2008: Kolej transsyberyjska (Transsiberian) jako Roy
• 2008: Sen na jawie (Sleepwalking) jako Randall
• 2008: Semi-Pro: Drużyna marzeń? (Semi-Pro) jako Monix
• 2008: Siedem dusz (Seven Pounds) jako Ezra Turner
• 2008: Hotelowa miłość (Management) jako Jango
• 2008: Surfer, Dude jako Jack Mayweather
• 2009: W imieniu armii (The Messenger) jako kapitan Anthony „Tony” Stone
• 2009: Zombieland jako Tallahassee
• 2009: Defendor jako Arthur / Defendor
• 2009: 2012 jako Charlie Frost
• 2010: Bunraku jako Barman
• 2011: Brudny glina jako Dave Brown
• 2012: Igrzyska śmierci jako Haymitch Abernathy
• 2012: 7 psychopatów jako Charlie Costello
• 2013: Igrzyska śmierci: W pierścieniu ognia jako Haymitch Abernathy
• 2013: Iluzja jako Merritt McKinney
• 2014: Igrzyska śmierci: Kosogłos. Część 1 jako Haymitch Abernathy
• 2015: Igrzyska śmierci: Kosogłos. Część 2 jako Haymitch Abernathy
• 2016: Iluzja 2 jako Meritt McKinney/Chase McKinney
• 2016: Gorzka siedemnastka (The Edge of Seventeen) jako Max Bruner
• 2017: Lost in London jako on sam
• 2017: Trzy billboardy za Ebbing, Missouri jako szeryf Bill Willoughby
• 2017: Wilson jako Wilson
• 2017: Wojna o planetę małp jako Pułkownik
• 2018: Han Solo: Gwiezdne wojny – historie jako Tobias Beckett
• 2018: Venom jako Cletus Kasady
• 2019: The Highwaymen jako Maney Gault
• 2019: Midway jako Chester Nimitz
• 2021: Venom 2: Carnage jako Cletus Kasady / Carnage
• 2022: Człowiek z Toronto (The Man from Toronto) jako Człowiek z Toronto

Seriale telewizyjne

• 1985–1993: Zdrówko (Cheers) jako Woodrow 'Woody' Tiberius Boyd
• 1989: Dear John jako Richard
• 1990: Disneyland jako Woody Boyd
• 1994: Simpsonowie (The Simpsons) jako Woody Boyd (głos)
• 1996: Spin City jako Tommy Dugan
• 1998: Ellen jako Henry
• 1999: Frasier jako Woody Boyd
• 2001: Will i Grace (Will & Grace) jako Nathan
• 2013: Detektyw (True Detective) jako Martin Hart

Nagrody

• Nagroda Emmy Najlepszy aktor drugoplanowy w serialu komediowym: 1989 Zdrówko
• Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepsza obsada filmowa: 2008 To nie jest kraj dla starych ludzi
• Złota Malina Najgorszy aktor drugoplanowy: 1993 Niemoralna propozycja

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Woody Harrelson w bazie IMDb (ang.)
• Woody Harrelson w bazie Filmweb
• Woody Harrelson w bazie Notable Names Database (ang.)