Droga wojewódzka nr 136

Początek drogi

Wałdowice^[1]
52°34′56″N 15°11′26″E/52,582120 15,190590

Koniec drogi

Wędrzyn^[1]
52°26′38″N 15°11′36″E/52,443780 15,193380

Długość

18,114^[2] km

Województwa

lubuskie

Zdjęcie

Droga wojewódzka 136 w Lubniewicach

Przebieg trasy

Legenda
w użyciu
	projekt, budowa, konieczność modernizacji
		węzeł drogowy typu WA
		węzeł drogowy typu WB
		skrzyżowanie
		rondo
		przejście graniczne punkt poboru opłat (PPO)
		stacja poboru opłat (SPO)
		most / wiadukt / estakada
		prom
		rzeka – brak przeprawy
		przejazd kolejowo-drogowy
		tunel
		parking z bufetem
		stacja paliw
		restauracja
		hotel / motel lub inne miejsce noclegowe
		drogowy odcinek lotniskowy
		roboty budowlane
		zakaz ruchu

Krzeszyce, Kostrzyn n. O.

, Küstriner Vorland

, Berlin

Gorzów Wielkopolski

(0)

Wałdowice 22
52°34′55,6″N 15°11′26,1″E/52,582120 15,190590

(9)

Lubniewice
52°30′57,1″N 15°15′00,6″E/52,515850 15,250180

most w Lubniewicach
52°30′55,9″N 15°14′57,0″E/52,515520 15,249160

Lubniewice
52°30′43,9″N 15°14′39,2″E/52,512190 15,244210

Lubniewice
52°30′32,0″N 15°14′23,6″E/52,508900 15,239900

Glisno
52°28′35,3″N 15°13′47,1″E/52,476470 15,229740

przejazd kolejowy przez linię 364 Wierzbno – Rzepin w Wędrzynie
52°26′53,4″N 15°11′57,1″E/52,448160 15,199200

dworzec kolejowy Wędrzyn
52°26′54,0″N 15°11′53,4″E/52,448340 15,198180

(18)

Wędrzyn 137
52°26′37,6″N 15°11′36,2″E/52,443780 15,193380

137

Sulęcin 138, Długoszyn 138, Ośno Lubuskie 134, Słubice 29

137

Międzyrzecz S3, Trzciel 92

Droga wojewódzka nr 136 (DW136) – droga wojewódzka w województwie lubuskim o długości 18,114^[2] km. Arteria łączy drogę krajową nr 22 we wsi Wałdowice z drogą wojewódzką nr 137 w miejscowości Wędrzyn.

Historia numeracji

Na przestrzeni lat trasa posiadała różne oznaczenia i kategorie/klasyfikacje:

Numer

Kategoria

Przebieg

Lata obowiązywania

Źródło

Uwagi

Trasa do 1945 roku znajdowała się poza terytorium Polski. Brak danych dotyczących kategorii oraz numeracji w latach 1945–1952.

droga równoważna z drogą główną

Königswalde (Lubniewice) – Gleißen (Glisno) – Wandern (Wędrzyn)

lata 30. – 1945

Der Große Conti-Atlas für Kraftfahrer, wyd. 18, Hannover: Kartographischer Verlag der Continental Caoutchouc-Compagnie G.m.b.H., 1938 (niem.).

• kategoria na podstawie materiału źródłowego (niem. Straßen, den Hauptstraßen gleichwertig) ; brak w nim odcinka Wałdowice – Lubniewice oraz fragmentu odc. Glisko – Wędrzyn
• nieznana numeracja

• droga drugorzędna: do 1985
• droga krajowa: od 1 X 1985^[3]

Wałdowice – Lubniewice – Glisno – Wędrzyn

1952–1986

Lista źródeł

Centralny Urząd Geodezji i Kartografii, Mapa samochodowa Polski, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1956 .
Atlas samochodowy Polski, Druk rozpoczęto w kwietniu 1958 r. — ukończono w czerwcu 1958 r., Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, s. 65 .
Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1962 .
Atlas samochodowy Polski 1:500 000. Wyd. IV. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1965, s. 65.
Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. dziesiąte, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1971 .
Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. jedenaste, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1972 .
Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. trzecie, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1975 .
Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. V. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1979, s. 66. ISBN 83-7000-017-7.
Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. VI. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1980, s. 66.
Mapa samochodowa Polski 1:1 500 000, Załącznik do informatora samochodowo-motocyklowego – rocznik XXVIII, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1983 .
Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. IX. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1984, s. 66.
Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. IX. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1985, s. 66.

• kategoria według materiałów źródłowych
• nieznana numeracja

136

• droga krajowa: 1 X 1985–31 XII 1998
• droga wojewódzka: od 1 I 1999

Wałdowice – Lubniewice – Wędrzyn

od 14 II 1986

Lista źródeł

Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych. (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16)
Polska: atlas samochodowy 1:300 000. Wyd. pierwsze. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1992. ISBN 83-7000-080-0.
Polska: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. 1, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1996–1997, ISBN 83-904373-2-5 .
Polska: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. II Zmienione i poprawione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1997–1998, ISBN 83-904373-3-3 .
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich. (Dz.U. z 1998 r. nr 160, poz. 1071)
Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. V Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1999–2000, ISBN 83-904373-7-6 .
POLSKA Atlas drogowy 1:200 000. Mapy Ścienne Beata Piętka, 2000.
Polska: autoatlas 1:300 000, Autoatlas opracowano dla potrzeb Polskiego Koncernu Naftowego ORLEN Spółka Akcyjna, Warszawa: ABW Sp. z o.o., 2001, ISBN 83-915542-0-1 .
Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. IX Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2002–2003, ISBN 83-904373-7-6 .
Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. XII Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2004–2005, ISBN 83-904373-7-6 .
Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. XIV Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2005–2006, ISBN 83-904373-7-6 .
Polska 2009: atlas samochodowy 1:500 000. Wybrane fragmenty w skali 1:200 000. Wyd. XV. Carta Blanca Sp. z o.o., Grupa Wydawnicza PWN, 2009, s. 13, 23. ISBN 978-83-61444-30-5.
Polska 2016: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. XXVII, Dom Wydawniczy PWN, 2016, ISBN 978-83-7705-942-5 .
Atlas samochodowy Polski 1:200 000 dla profesjonalistów. Wyd. IX. Warszawa: Dom Wydawniczy PWN, 2017. ISBN 978-83-7705-978-4.
Polska 2020/2021: mapa samochodowa 1:700 000, Warszawa: Grupa PWN, 2020, ISBN 978-83-65808-36-3 .

zobacz informacje dla ruchu ciężkiego

Dopuszczalny nacisk na oś

Od 13 marca 2021 roku na drodze dozwolony jest ruch pojazdów o nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 tony^[4], z wyjątkiem określonych odcinków^[5] oznaczonych znakiem zakazu B-19.

Do 13 marca 2021 r.

Wcześniej droga wojewódzka nr 136 była objęta ograniczeniami dopuszczalnego nacisku pojedynczej osi:

Znak	Dopuszczalny nacisk	Lata obowiązywania	Odcinek
136^[a] 136	do 10 ton	lata 90. (?) – II połowa lat 2000.	cała droga
	do 8 ton^[7]	II połowa lat 2000. – 2021	cała droga

Miejscowości leżące przy trasie

Uwagi

↑ Wygląd znaku obowiązywał do końca 2000 roku^[6]

Przypisy

↑ ^a ^b Zarządzenie nr 31 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie nadania numerów drogom wojewódzkim. [dostęp 2022-07-22].
↑ ^a ^b Wykaz dróg wojewódzkich w administracji Zarządu Dróg Wojewódzkich w Zielonej Górze [XLS] [online], 1 kwietnia 2022 [dostęp 2022-07-22] (pol.).
↑ Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. (Dz.U. z 1985 r. nr 14, poz. 60)
↑ Ustawa z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 54)
↑

Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędo-
wej do 11,5 t, z uwzględnieniem art. 41a ust. 1 oraz z wyjątkiem określonym w art. 41b ust. 1.

2. Dopuszcza się wprowadzenie albo ustanowienie zakazu ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t:

1) po określonej drodze publicznej lub jej odcinku,
2) w strefie obejmującej co najmniej dwie drogi publiczne lub ich odcinki
– zwanego dalej „zakazem”.
(...)

4. Wprowadzenie albo ustanowienie zakazu jest dopuszczalne na drogach publicznych lub ich odcinkach, których parametry techniczne lub stan techniczny konstrukcji nawierzchni jezdni nie są dostosowane do ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t (...)

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 czerwca 2021 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)
↑

Rozdział 8
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 113 (...)
2. Do dnia 31 grudnia 2000 r.:
(...)
2) dopuszcza się stosowanie znaków E-15a i E-15b o tle barwy czerwonej i napisie barwy białej do oznakowania dróg, których zarządcą jest organ samorządu terytorialnego.

Rozporządzenie Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. (Dz.U. z 1999 r. nr 58, poz. 622)
↑

Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz:

1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t,
2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t
– mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.

3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)