Antymonian megluminy

Antymonian megluminy

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) antymonian 1-deoksy-1-metyloamino-D-glucytolu Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. meglumini stibias inne antymonian N-metyloglukaminy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C7H18NO8Sb
Masa molowa	365,98 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	133-51-7
PubChem	64953
DrugBank	DB13732
SMILES CNCC(C(C(C(CO)O)O)O)O.O[Sb](=O)=O
InChI InChI=1S/C7H17NO5.H2O.2O.Sb/c1-8-2-4(10)6(12)7(13)5(11)3-9;;;;/h4-13H,2-3H2,1H3;1H2;;;/q;;;;+1/p-1/t4-,5+,6+,7+;;;;/m0..../s1 InChIKey XOGYVDXPYVPAAQ-SESJOKTNSA-M
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Klasyfikacja medyczna
ATC	P01CB01
Stosowanie w ciąży	kategoria ?[1]
Farmakokinetyka Okres półtrwania 2 h[1]
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania dożylna, domięśniowa, podskórna

Antymonian megluminy (łac. meglumini stibias) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, związek antymonu pięciowartościowego, lek stosowany w leczeniu leiszmaniozy.

Mechanizm działania

Mechanizm działania antymonianu megluminy nie jest poznany^[2]. Nie zostało również wyjaśnione czy antymonian megluminy jest prolekiem, czy też aktywną postacią leku^[2].

Zastosowanie

Antymonian megluminy jest stosowany w leczeniu^[1]:

• leiszmaniozy trzewnej (kala-azar, czarna febra, gorączka dum-dum)
• leiszmaniozy skórnej
• leiszmaniozy skórno-śluzówkowej

Antymonian megluminy znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) (2015)^[3].

Antymonian megluminy nie jest dopuszczony do obrotu w Polsce (2018)^[4].

Działania niepożądane

Antymonian megluminy może powodować następujące działania niepożądane: ból głowy, złe samopoczucie, duszność, wysypka, złuszczające zapalenie skóry, obrzęk twarzy, ból brzucha, nudności, wymioty, brak apetytu^[1]. Antymonian megluminy wydłuża odstęp QT oraz może powodować odwrócenie załamków T^[1].

Przypisy