Giancarlo Fisichella

Giancarlo Fisichella

Giancarlo Fisichella w 2009 roku na Monza
Państwo	Włochy
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1973 Rzym
Sezon 2011
Seria	Formuła 1 (kierowca testowy)
Zespół	Scuderia Ferrari
Sukcesy
1994: Włoska Formuła 3 (mistrz) 2014: 24h Le Mans (zwycięzca w klasie LMGTE Pro)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Giancarlo Fisichella (ur. 14 stycznia 1973 w Rzymie) – włoski kierowca wyścigowy. Sezon 2009 Mistrzostw Świata Formuły 1 rozpoczął w barwach zespołu Force India, a od Grand Prix Włoch przeszedł do Ferrari, gdzie zastąpił Lukę Badoera. Obecnie pełni rolę rezerwowego kierowcy włoskiej stajni.

Kariera

Karting i niższe serie

Jak większość obecnych kierowców Formuły 1, Fisichella rozpoczął swoją przygodę z wyścigami w kartingu. W 1992 ścigał się we Włoskiej Formule 3 dla stajni RC Motorport. W 1993 r. zdobył tytuł wicemistrza, a w 1994 r. tytuł mistrza tej serii, wygrywając w Monako i Makau. Jeździł dla zespołu Alfa Romeo w międzynarodowej serii samochodów turystycznych.

Debiut w Formule 1 (1996–1997)

Swój debiut w Formule 1 zawdzięcza stajni Minardi, która zatrudniła go na pół sezonu 1996. Później został zastąpiony przez Giovanniego Lavaggiego, ponieważ podpisał kontrakt na jazdę w zespole Benetton.

Od sezonu 1997 został zatrudniony jako kierowca stajni Jordan, z opcją na kolejny sezon w Benettonie. Podczas Grand Prix Kanady stanął po raz pierwszy na podium.

Starty w Benettonie (1998-2001)

W sądzie toczył się spór o to, który zespół ma prawo do Włocha. Ponieważ Giancarlo podczas sezonu 1997 podpisał kontrakt z Jordanem na następny sezon, wiedząc, że obowiązuje go umowa zawarta z Benettonem rok wcześniej. Sąd ustalił, że ważniejsza jest wcześniejsza umowa, więc Fisichella musiał zmienić barwy. Jak się później okazało, lepiej by wyszło, gdyby został u Eddiego Jordana. W sezonie 1998 zdobył swoje pierwsze pole position jeżdżąc dla Benettona. Jeździł tam przez następne trzy sezony, ale gdy stajnia została zamieniona na Renault, nie znalazł w niej zatrudnienia. Ówczesny konstruktor zespołu z 2001 roku Mike Gascoyne stwierdził, że należy wymienić obydwu kierowców, nie wierząc w siły Fisichelli oraz jego partnera przyszłego mistrza świata Jensona Buttona.

Powrót do Jordana (2002−2003)

W sezonie 2002 powrócił do stajni Jordan, a w następnym roku wygrał w sprzyjających okolicznościach Grand Prix Brazylii. Wyścig został przerwany z powodu licznych kraks, gdy Giancarlo był na prowadzeniu, ale zgodnie z zasadami FIA, gdy wyścig jest przerywany, zwycięstwo przypada kierowcy, który znajdował się na prowadzeniu dwa okrążenia wcześniej. W tej sytuacji zwycięzcą został Kimi Räikkönen, który prowadził na 52. okrążeniu. Kilka dni później Jordan zdołał dostarczyć dowodów, że Fisichella rozpoczął już 55. okrążenie i dwa okrążenia wcześniej był już na prowadzeniu. Było to pierwsze zwycięstwo Giancarla Fisichelli w karierze.

Starty w Sauberze (2004)

W sezonie 2004 startował dla zespołu Sauber, co miało mu pomóc w zdobyciu posady w zespole Ferrari. Cały sezon jeździł równo i bez problemów pokonywał swojego partnera, Felipe Massę. Ostatecznie został sklasyfikowany na 11 pozycji z 22 punktami.

Starty w Renault (2005–2007)

Dobra postawa w poprzednim sezonie przyczyniła się do tego, że dawny pracodawca, Flavio Briatore postanowił zatrudnić go w przemianowanym na Renault zespole Benetton.

Szczęśliwie wygrał GP Australii, ale później systematycznie był pokonywany przez swojego partnera, Fernando Alonso. Największą porażką Giancarlo w tym sezonie było oddanie zwycięstwa Räikkönenowi, na ostatnim okrążeniu GP Japonii. Sezon ukończył na piątym miejscu.

Barwy zespołu Renault reprezentował również w dwóch kolejnych sezonach. W sezonie 2006, startując ponownie u boku Fernando Alonso odniósł jedno zwycięstwo (GP Malezji). W sezonie 2007, po odejściu Alonso do McLarena, jego partnerem został Heikki Kovalainen.

Przejście do Force India (2008–2009)

Fisichella nie znalazł dla siebie zatrudnienia w Renault po sezonie 2007. Po tygodniach spekulacji zajął ostatnie wolne miejsce w stawce, jako kierowca zespołu Force India. Ze względu na słabe osiągi bolidu Włochowi nie udało się zdobyć żadnych punktu, a w kwalifikacjach tylko raz udało mu się przedostać do Q2 podczas swojego domowego Grand Prix Włoch. Sezon ukończył na 19. miejscu przed kolegą z zespołu Adrianem Sutilem.

W sezonie 2009 ponownie jeździł w indyjskim teamie. Pojawiały się spekulacje, w których twierdzono, iż Giancarlo może zostać zastąpiony przez któregoś z kierowców testowych zespołu McLaren-Mercedes, bądź ich protegowanego, Paula di Resty, w związku z zawarciem umowy pomiędzy Force India a zespołem z Woking. Plotki nasiliły się po tym, gdy Pedro de la Rosa podczas testów zasiadał w jednym z bolidów hinduskiego zespołu. Wszystko zostało jednak zdementowane po tym, jak właściciel ekipy, Vijay Mallya, oficjalnie potwierdził, że kierowcami zespołu będą Włoch i Niemiec. Początek sezonu również okazał się bezpunktowy. Wszystko zmieniło się jednak podczas Grand Prix Belgii, gdzie zdobył pole position i zakończył wyścig na drugiej pozycji, zdobywając tym samym pierwsze w historii punkty, zarazem podium, dla zespołu Force India^[1]. Prawdopodobnie mógłby nawet zwyciężyć, gdyby nie neutralizacja spowodowana wypadkami oraz system KERS w bolidzie Fina Kimiego Räikkönena, który tym samym wykorzystał go na długiej prostej.

Przejście do Ferrari (2009)

Po kilkudniowych spekulacjach Ferrari ogłosiło 3 września 2009 roku, że Giancarlo Fisichella zajmie miejsce słabo spisującego się Luki Badoera, który to z kolei zastąpił kontuzjowanego Felipe Massę) w ich zespole. Fisichella stanowisko to obejmował do końca sezonu 2009. W barwach nowego zespołu nie udało mu się zdobyć ani jednego punktu, co wyjaśnił Stefano Domenicali twierdząc, iż Ferrari F60 jest zbyt trudne do prowadzenia, a Giancarlo przed debiutem w tym zespole na Grand Prix Włoch 2009 nigdy nie przejechał ani kilometra F60. Obecnie pełni funkcję kierowcy rezerwowego i testowego włoskiego zespołu.

Dołączenie do Le Mans Series

1 lutego 2010 roku kierowca poinformował, że dołączył do Le Mans Series po tym, jak nie udało mu się znaleźć miejsca w stawce Formuły 1. Cały sezon spędzi w kategorii LMGT2 prowadząc Ferrari F430 GT^[2].

Fisichella Motor Sport International

W 2006 r. połączył siły z Coloni Motorsport i wystawiał bolidy w GP2 pod nazwą FMS International. Rok wcześniej podobna współpraca w Włoskiej Formule 3000 przyniosła tytuł Luki Filippiego. Zespół Coloni zerwał wszystkie powiązania z Fisichella wraz z końcem sezonu 2009.

Starty w Formule 1

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																			Pkt.	Msc.
1996																							0	NS
	Team Minardi	Minardi M195B	Ford EDM 3.0 V8	NU			13	NU	NU	NU	8	NU	11
1997																							20	8
	Benson & Hedges Jordan Peugeot	Jordan 197	Peugeot A14 3.0 V10	NU	8	NU	4	6	9	3	9	7	11†	NU	2	4	4	NU	7	11
1998																							16	9
	Mild Seven Benetton Playlife	Benetton B198	Playlife GC37-01 3.0 V10	NU	6	7	NU	NU	2	2	9	5	NU	7	8	NU	8	6	8
1999																							13	9
	Mild Seven Benetton Playlife	Benetton B199	Playlife FB01 3.0 V10	4	NU	5	5	9	2	NU	7	12†	NU	NU	11	NU	NU	11	14†
2000																							18	6
	Mild Seven Benetton Playlife	Benetton B200	Playlife FB02 3.0 V10	5	2	11	7	9	5	3	3	9	NU	NU	NU	NU	11	NU	14	9
2001																							8	11
	Mild Seven Benetton Renault	Benetton B201	Reanult RS21 3.0 V10	13	NU	6	NU	14	NU	NU	NU	11	11	13	4	NU	3	10	8	17†
2002																							7	11
	DHL Jordan Honda	Jordan EJ12	Honda RA002E 3.0 V10	NU	13	NU	NU	NU	5	5	5	NU	7	NZ	NU	6	NU	8	7	NU
2003																							12	12
	Benson & Hedges Jordan Ford	Jordan EJ13	Ford RS1 3.0 V10	12†	NU	1	15†	NU	NU	10	NU	12	NU	NU	13†	NU	10	7	NU
2004																							22	11
	Sauber Petronas	Sauber C23	Petronas 04A 3.0 V10	10	11	11	9	7	NU	6	4	9†	12	6	9	8	5	8	7	8	9
2005																							58	5
	Mild Seven Renault F1 Team	Renault R25	Renault RS25 3.0 V10	1	NU	NU	NU	5	12	6	NU		6	4	4	9	4	3	NU	5	2	4
2006																							72	4
	Mild Seven Renault F1 Team	Renault R26	Renault RS26 2.4 V8	NU	1	5	8	6	3	6	4	4	3	6	6	NU	6	4	3	3	6
2007																							21	8
	ING Renault F1 Team	Renault R27	Renault RS27 2.4 V8	5	6	8	9	4	DK	9	6	8	10	12	9	12	NU	5	11	NU
2008																							0	19
	Force India F1 Team	Force India VJM01	Ferrari 056 2.4 V8	NU	12	12	10	NU	NU	NU	18	NU	16	15	14	17	NU	14	NU	17	18
2009																							8	15
	Force India F1 Team	Force India VJM02	Mercedes FO 108W 2.4 V8	11	18†	14	15	14	9	NU	10	11	14	12	2
	Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari F60	Ferrari 056 2.4 V8													9	13	12	10	16

Przypisy

• p
• d
• e

Scuderia Ferrari

Sezon 2024

Kierowcy

Kierowcy wyścigowi 16. Charles Leclerc 55. Carlos Sainz Kierowcy rezerwowi i testowi Oliver Bearman Antonio Giovinazzi Robert Shwartzman Akademia Kierowców Ferrari Oliver Bearman Dino Beganovic Rafael Câmara Laura Camps Torras Giovanni de Salvo Arthur Leclerc Brendon Leigh David Tonizza Maya Weug James Wharton Mistrzowie świata F1 Alberto Ascari (1952, 1953) Juan Manuel Fangio (1956) Mike Hawthorn (1958) Phil Hill (1961) John Surtees (1964) Niki Lauda (1975, 1977) Jody Scheckter (1979) Michael Schumacher (2000, 2001, 2002, 2003, 2004) Kimi Räikkönen (2007) Zwycięzcy wyścigu F1 José Froilán González Alberto Ascari Piero Taruffi Mike Hawthorn Giuseppe Farina Maurice Trintignant Juan Manuel Fangio Luigi Musso Peter Collins Tony Brooks Phil Hill Wolfgang von Trips Giancarlo Baghetti John Surtees Lorenzo Bandini Ludovico Scarfiotti Jacky Ickx Clay Regazzoni Mario Andretti Niki Lauda Carlos Reutemann Gilles Villeneuve Jody Scheckter Didier Pironi Patrick Tambay René Arnoux Michele Alboreto Gerhard Berger Nigel Mansell Alain Prost Jean Alesi Michael Schumacher Eddie Irvine Rubens Barrichello Felipe Massa Kimi Räikkönen Fernando Alonso Sebastian Vettel Charles Leclerc Carlos Sainz

Sztab

Założyciel Enzo Ferrari Prezesi i dyrektorzy Benedetto Vigna (dyrektor generalny) Diego Ioverno (dyrektor wyścigowy i kierownik obszaru toru) Enrico Cardile (dyrektor techniczny – podwozie) Enrico Gualtieri (dyrektor techniczny – jednostka napędowa) Fabio Montecchi (koncepcja pojazdu i projekt podwozia) Enrico Racca (szef łańcucha dostaw i produkcji) Szef zespołu Federico Giberti (1950–1951) Nello Ugolini (1952–1955) Eraldo Sculati (1956) Mino Amorotti (1957) Romolo Tavoni (1958–1961) Eugenio Dragoni (1962–1966) Franco Lini (1967) Franco Gozzi (1968–1970) Peter Schetty (1971–1972) Alessandro Colombo (1973) Luca Cordero di Montezemolo (1974–1975) Daniele Audetto (1976) Roberto Nosetto (1977) Marco Piccinini (1978–1988) Cesare Fiorio (1989–1991) Claudio Lombardi (1991) Sante Ghedini (1992–1993) Jean Todt (1993–2007) Stefano Domenicali (2008–2014) Marco Mattiacci (2014) Maurizio Arrivabene (2015–2018) Mattia Binotto (2019–2022) Frédéric Vasseur (2023–nadal)

Mistrzostwa świata konstruktorów F1: 1961, 1964, 1975, 1976, 1977, 1979, 1982, 1983, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2007, 2008