James Coburn

James Coburn
Ilustracja
James Coburn w scenie z filmu Szarada Stanleya Donena (1963)
Imię i nazwisko

James Harrison Coburn Jr.

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1928
Laurel

Data i miejsce śmierci

18 listopada 2002
Beverly Hills

Zawód

aktor

Współmałżonek

Beverly Kelly (1959–1979), Paula Murad (1993–2002)

Lata aktywności

1957–2002

Multimedia w Wikimedia Commons

James Harrison Coburn III[1][2] (ur. 31 sierpnia 1928 w Laurel, zm. 18 listopada 2002 w Los Angeles) – amerykański aktor, który podczas 45-letniej kariery wystąpił w ponad 70 filmach i 100 serialach telewizyjnych[3]; zębaty uśmiech i chuda budowa ciała uczyniły go idealnym twardzielem w wielu głównych i drugoplanowych rolach w westernach i filmach akcji, w tym Siedmiu wspaniałych (1960), Wielka ucieczka (1963), Szarada (1963), Garść dynamitu (1971) czy Pat Garrett i Billy Kid (1973)[4]. Za rolę antagonisty agresywnego alkoholika Glena Whitehouse’a, który pozostawił swojego syna i inne dzieci z trwałą traumą, w dramacie kryminalnym Paula Schradera Prywatne piekło (1997) otrzymał Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego[5].

1 kwietnia 1994 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7051 Hollywood Boulevard[6][7].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Laurel w stanie Nebraska jako syn Mylet Signy (z domu Johnson) i Jamesa Harrisona Coburna II[8]. Pochodzenie jego ojca było szkockoirlandzkie, a matka była imigrantką ze Szwecji[9]. Ojciec Coburna miał firmę garażową, która została zniszczona przez wielki kryzys[9]. Wkrótce wraz z rodzicami przeprowadził się do Compton[10] w Kalifornii, gdzie uczęszczał do Compton Junior College. W 1950 wstąpił do United States Army, w której służył jako kierowca ciężarówki; od czasu do czasu był także DJ–em wojskowej stacji radiowej[11] w Teksasie. Stacjonował jako żołnierz w Moguncji w Niemczech, gdzie znalazł swoje powołanie jako narrator kilku filmów szkoleniowych[10].

Kariera

Po powrocie do Stanów Zjednoczonych przeniósł się do Los Angeles i zapisał się na zajęcia teatralne w Los Angeles City College. Brał udział w kilku szkolnych produkcjach i ostatecznie zadebiutował na deskach La Jolla Playhouse w przedstawieniu Billy Budd, na podstawie powieści Hermana Melville’a, z Vincentem Price’em. Po kilku latach spędzonych w Los Angeles przeniósł się do Nowego Jorku i studiował sztukę aktorską w konserwatorium Stelli Adler[12]. Po powrocie do Los Angeles zdobył rolę w produkcji telewizyjnej Studio One Sidneya Lumeta. Na dużym ekranie zadebiutował w roli Whita w westernie Budda Boettichera Samotny jeździec (Ride Lonesome, 1959) u boku Randolpha Scotta i Pernella Robertsa. Pojawił się też w reklamach i serialach NBC: Bonanza (1959; 1961–1962), Klondike (1960–1961) i Acapulco (1961) jako detektyw Gregg Miles[13].

Został zatrudniony dzięki interwencji swojego przyjaciela, Roberta Vaughna, w westernie Johna Sturgesa Siedmiu wspaniałych (The Magnificent Seven, 1960), gdzie zagrał postać małomównego rewolwerowca Britta, perfekcyjnie posługującego się nożem[9]. W dramacie wojennym Dona Siegela Piekło jest dla bohaterów (Hell Is for Heroes, 1962) ze Steve’em McQueenem wystąpił jako kapral Frank Herpshaw, mechanik, który potrafi naprawić wszystko[14]. W filmie wojennym Wielka ucieczka (The Great Escape, 1963) zagrał Australijczyka[4]. Był narratorem filmu J. Lee Thompsona Królowie słońca (Kings of the Sun, 1963)[4]. Największy sukces kasowy przyniosły mu dwa filmy o superagencie Dereku Flincie – Flint nasz człowiek (Our Man Flint, 1966) w reż. Daniela Manna i Nie ma jak Flint (In Like Flint, 1967), humorystycznej wariacji na temat Bonda[9]. Jednak odmówił kontynuacji serii[9].

Życie prywatne

Był dwukrotnie żonaty. 14 listopada 1959 zawarł związek małżeński z Beverly Kelly[15]. Mieli córkę Lisę (ur. 1957) i syna Jamesa Harrisona Coburna IV (ur. 22 maja 1961). Para rozwiodła się 12 kwietnia 1979, po 20 latach małżeństwa. 22 października 1993 w Wersalu we Francji poślubił aktorkę Paulę Murad Coburn; pozostali małżeństwem aż do śmierci Coburna w 2002[15]. Para założyła organizację charytatywną, James and Paula Coburn Foundation[16].

Zmarł nagle 18 listopada 2002 na zawał serca w swoim domu w dzielnicy Beverly Hills w Los Angeles[17]. Miał 74 lata.

Filmografia

James Coburn w serialu The Californians (1959)
  • Samotny jeździec (1959) jako Whit
  • Siedmiu wspaniałych (1960) jako Britt
  • Piekło jest dla bohaterów (1962) jako kapral Frank Herpshaw
  • Wielka ucieczka (1963) jako Louis Sedgwick „The Manufacturer”
  • Szarada (1963) jako Tex Panthollow
  • Królowie słońca (1963) – narrator
  • Amerykanizacja Emily (1964) jako porucznik komandor Bus Cummings
  • Nieodżałowani (1965) jako oficer graniczny
  • Orkan na Jamajce (1965) jako Zac
  • Major Dundee (1965) jako Samuel T. Potts
  • Co robiłeś na wojnie, tatku? (1966) jako porucznik Christian
  • Flint – nasz człowiek (1966) jako Derek Flint
  • Nie ma jak Flint (1967) jako Derek Flint
  • Candy (1968) jako dr Krankheit
  • Przyrodni bracia (1970) jako Jeb
  • Garść dynamitu (1971) jako John Mallory
  • Terapia Careya (1972) jako dr Peter Carey
  • Prawo do życia, prawo do śmierci (1972; znany także pod tytułem – Jeden powód by żyć i umrzeć) jako płk Pembroke
  • Ostatnie słowo Sheili (1973) jako Clinton
  • Pat Garrett i Billy Kid (1973) jako szeryf Pat Garrett
  • Z zaciśniętymi zębami (1975) jako Luke Matthews
  • Ciężkie czasy (1975) jako Speed
  • Bitwa o Midway (1976) jako kpt. Vinton Maddox
  • Pojedynek po latach (1976) jako Zach Provo
  • Żelazny Krzyż (1977) jako sierżant Rolf Steiner
  • Wielka wyprawa muppetów (1979) jako właściciel kawiarni El Sleezo
  • Siła ognia (1979) jako Jerry Fanon
  • Kula z Baltimore (1980) jako Nick Casey
  • Nieoczekiwany romans (1980) jako Walter
  • Ryzykowna gra (1981) jako Serrano
  • Wzór piękności (1981) jako John Reston
  • Dzień Martina (1984) jako porucznik Lardner
  • Sięgnij po broń (1984) jako Sam Starret
  • Młode strzelby II (1990) jako John Chisum
  • Hudson Hawk (1991) jako George Kaplan
  • Gracz (1992) jako on sam
  • Zakonnica w przebraniu 2: Powrót do habitu (1993) jako pan Crisp
  • Śmiertelna pułapka (1993) jako Mike Donan/Lou Donan
  • Maverick (1994) jako komandor Duvall
  • Egzekutor (1996) jako Arthur Beller
  • Gruby i chudszy (1996) jako Harlan Hartley
  • Szkielety (1997) jako Frank Jove
  • Klucze do miasta (1997) jako Hramon Shaw
  • Prywatne piekło (1998) jako Glen Whitehouse
  • Godzina zemsty (1999) jako Fairfax
  • Arka Noego (1999) jako handlarz
  • Gra w słowa (2001) jako Tobias Allcott
  • Potwory i spółka (2001) – Henry J. Waternoose (głos)
  • Śnieżne psy (2002) jako James „Thunder Jack” Johnson

Nagrody

Zobacz też

Przypisy

  1. James Coburn Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  2. Personalidade: James Coburn (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-06-26]. (port.).
  3. James Coburn Biography. AllMovie. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
  4. a b c James Coburn. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
  5. James Coburn Awards. AllMovie. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  6. James Coburn. Walk of Fame. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
  7. Louis Sagahún: Hollywood Star Walk: James Coburn. „Los Angeles Times”, 2002-11-19. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
  8. James Coburn What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
  9. a b c d e „Film”, Rafał Wilkusz, Telegwiazda: James Coburn „Jak z żelaza”, Nr 19 (2234)/1992-05-10, s. 21.
  10. a b Artista: James Coburn (31 de Agosto de 1928). Filmow. [dostęp 2018-06-25]. (port.).
  11. James Coburn Biography (1928-2002). Film Reference. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  12. James Coburn Biography. „TV Guide”. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
  13. James Coburn. ČSFD.cz. [dostęp 2017-01-12]. (cz.).
  14. Hell Is for Heroes Reviews. „TV Guide”. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  15. a b Robert F. Worth: James Coburn, 74, Is Dead; A Sly Presence in 80 Films. „The New York Times”, 2002-11-19. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).
  16. The James and Paula Coburn Foundation 123 G Street San Diego, CA 92101. James&PaulaCoburnFoundation. [dostęp 2023-01-12]. (ang.).
  17. Louis Sagahún: From the Archives: James Coburn, 74; Actor Won an Oscar Late in His Career. „Los Angeles Times”, 2002-11-19. [dostęp 2023-04-22]. (ang.).

Bibliografia

  • James Coburn. T. 34: Kolekcja Alfred Hitchcock Przedstawia. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., sierpień 2010, s. 15. ISBN 978-83-252-0774-8.

Linki zewnętrzne

  • James Coburn w bazie IMDb (ang.)
  • James Coburn w bazie Notable Names Database (ang.)
  • James Coburn w bazie Filmweb
  • p
  • d
  • e
1936–1939
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000121275589
  • VIAF: 34642857
  • LCCN: n86025301
  • GND: 124222064
  • NDL: 00620505
  • BnF: 138926019
  • SUDOC: 058595279
  • NLA: 36025526
  • NKC: jo2003163168
  • BNE: XX1124428
  • NTA: 069963509
  • PLWABN: 9810650657505606
  • NUKAT: n2009149077
  • J9U: 987007461205605171
  • WorldCat: lccn-n86025301
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3887175
  • Universalis: james-coburn
  • NE.se: james-coburn
  • SNL: James_Coburn