Jaraczewo

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.
Jaraczewo
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Dwór w Jaraczewie (Chytrów)
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

jarociński

Gmina

Jaraczewo

Prawa miejskie

1519–1934 i od 2016

Burmistrz

Dariusz Strugała

Powierzchnia

10,08[1] km²

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


1374[1]
136[1] os./km²

Strefa numeracyjna

62

Kod pocztowy

63-233

Tablice rejestracyjne

PJA

Położenie na mapie gminy Jaraczewo
Mapa konturowa gminy Jaraczewo, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Jaraczewo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaraczewo”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Jaraczewo”
Położenie na mapie powiatu jarocińskiego
Mapa konturowa powiatu jarocińskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Jaraczewo”
Ziemia51°58′13,0″N 17°17′46,2″E/51,970278 17,296167
TERC (TERYT)

3006014[2]

SIMC

0199088

Urząd miejski
ul. Jarocińska 1
63-233 Jaraczewo
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
BIP

Jaraczewo (daw. Jaraczew) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Jaraczewo.

Położenie

Miasto położone jest przy drodze krajowej nr 12 Łęknica-Leszno-Jaraczewo-Kalisz-Dorohusk, ok. 10 km na zachód od Jarocina, ok. 45 km na północny zachód od Ostrowa i ok. 70 km na południowy wschód od Poznania.

Nazwa

Miejscowość ma metrykę średniowieczną. Nazwa notowana od XIV wieku i miała prawie cały czas tą samą formę: 1394 Benek de Jaraczewo, 1401 de Iaraczewo, 1415 Jeraczewo, 1498 de Iaraczewo, 1510 Jaraczewo villa, Jaraczew oppidium, 1620 Jaraczewo Villa, 1674 Iaraczew oppidium, Jaraczewo, 1789 Miasteczko Jaraczew, 1882 Jaraczew lub Jaraczewo. Nazwa pochodzi od nazwy osobowej Jaracz[3].

Historia

W latach 1519–1934 Jaraczewo posiadało prawa miejskie. Miejscowość była gniazdem rodowym wielkopolskiej rodziny szlacheckiej Jaraczewskich herbu Zaremba, do których należała przez cztery wieki. W XV wieku przedstawiciele rodu ufundowali w miejscowości kościół, w którym znajdowały się portrety fundatorów oraz ich groby rodowe m.in. Adama Jaraczewskiego zm. w 1657 roku uczestnika bitwy pod Chocimiem oraz potopu szwedzkiego[4][5].

Do II rozbioru Polski (1793) Jaraczewo leżało w województwie kaliskim; w wyniku rozbioru województwo kaliskie zostało włączone do Królestwa Prus, do prowincji Prusy Południowe.

Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze pruskim. Jako miasto opisał ją XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. W 1811 znajdowało się w nim 34 domy z 560 mieszkańcami, a w 1837 ich liczba wzrosła do 817. W 1871 roku w miejscowości było 92 domy, w których zamieszkiwało 1105 mieszkańców w tym 832 katolików, 147 żydów i 126 ewangelików. W 1875 roku liczba mieszkańców spadła do 1068. W mieście mieszkało wówczas 298 analfabetów[4].

Pod koniec XIX wieku Jaraczewscy utracili majątki w mieście. W 1882 roku znajdował się w nim kościół katolicki, synagoga, kilkuklasowa szkoła elementarna, urząd poborowy (podatkowy) oraz pocztowy, a także kasa pożyczkowa, kółko włościańskie, trzy gorzelnie oraz fabryka serów. W mieście w XIX wieku odbywały się cztery jarmarki rocznie[4].

Słownik odnotowuje również odkrycie archeologiczne jakie miało miejsce w okolicy miejscowości. W XIX wieku wykopano brązowe pierścienie i ostrze żelazne oszczepu[4].

Pod koniec II wojny światowej 9 lutego 1945 roku na okolicznym polu rozbił się amerykański bombowiec. W katastrofie zginęło 5 żołnierzy. Miejsce to zostało upamiętnione krzyżem i tablicą.

1 stycznia 2016 roku Jaraczewo odzyskało prawa miejskie[6].

W 2022 r. zamieszkiwało je 1374 osób[1].

29 grudnia 2022 roku w Parku im. Powstańców Wielkopolskich w Jaraczewie odsłonięto poświęcony Powstańcom pomnik.[7]

Zabytki

  • rynek miejski z ośmioma wylotami ulic i zabudową głównie z XIX wieku;
  • kościół klasycystyczny św. Marii Magdaleny z XIX wieku;
  • dwór z pierwszej połowy XIX wieku.

Wspólnoty wyznaniowe

W mieście znajduje się jedna parafia rzymskokatolicka:

Osoby związane z miejscowością

Współpraca

  • Fragment rynku
    Fragment rynku
  • Miejsce śmierci lotników amerykańskich w 1945
    Miejsce śmierci lotników amerykańskich w 1945
  • Kościół św. Marii Magdaleny
    Kościół św. Marii Magdaleny

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2022 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08] .
  2. Rejestr TERYT [online], Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2022-10-18] .
  3. Rymut 1997 ↓, s. 90.
  4. a b c d Jaraczew lub Jaraczewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 445 .
  5. a b Adam Boniecki 1905 ↓.
  6. Dz.U. z 2015 r. poz. 1083
  7. Portal, W Jaraczewie odsłonięto pomnik Powstańców Wielkopolskich [ZDJĘCIA] [online], Jarocinska.pl: Wiadomości z Jarocina. Z ostatniej chwili, dzisiaj w Jarocinie, 29 grudnia 2022 [dostęp 2024-01-27]  (pol.).
  8. Marek Tarczyński 1980 ↓.

Bibliografia

  • Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski, t. IV, J-Kn, hasło "Jaraczewo". Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 2001, s. 90. ISBN 83-87623-36-9.
  • Marek Tarczyński: Generalicja powstania listopadowego. Warszawa: 1980, s. 62.
  • Adam Boniecki: Herbarz Polski (tom VIII str. 236: Jaraczewscy v. Jaraczowscy h. Zaremba z Jaraczewa, w powiecie pyzdrskim). Warszawa: skład główny Gebethner i Wolff, 1905, s. 236.

Linki zewnętrzne

  • Strona Gminy Jaraczewo
  • Cyfrowe Archiwum Tradycji Lokalnej – Jaraczewo
  • Interaktywna mapa Gminy Jaraczewo. mapapolski.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-04)].
  • Jaraczew lub Jaraczewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 445 .
  • p
  • d
  • e
Miasta na prawach powiatu
Miasta powiatowe
Miasta gminne

Herb województwa wielkopolskiego

  • p
  • d
  • e
Gmina Jaraczewo
  • Siedziba gminy: Jaraczewo
Miasto
  • Jaraczewo
Wsie
Osada
  • Janów
Osady leśne
  • Budy
  • Osiek
  • Parzęczew
  • Smolarnia
Integralne
części wsi
  • Kapalica

  • p
  • d
  • e
Miasta
Gminy miejsko-wiejskie
  • Jaraczewo
  • Jarocin
  • Żerków
Gminy wiejskie
  • Kotlin

  • p
  • d
  • e
Powiat jarociński (1919–1975)
Przynależność wojewódzka
  • woj. poznańskie (II RP) (1919–39)
  • woj. poznańskie (1945–75)
Miasta (1919–75)
Gminy wiejskie zbiorowe
(1934–54 i 1973–75)
  • Czermin (do 1954)
  • Gołuchów (do 1954)
  • Jaraczew(o)
  • Jarocin
  • Kotlin
  • Nowe Miasto nad Wartą
  • Pleszew (do 1954)
  • Szymanowice ( 1948–54)
  • Żerków
Gromady (1954–72)
  • Boguszyn (1954–71)
  • Broniszewice (1954–55 )
  • Bronów (1954–55 )
  • Chrzan (1954–59)
  • Chwalęcin (1954–59)
  • Cielcza (1954–59)
  • Czermin (1954–55 )
  • Dobieszczyzna (1954–71)
  • Dobranadzieja (1954–55 )
  • Golina (1954–71)
  • Gołuchów (1954–55 )
  • Góra (1954–71)
  • Jaraczewo (1954–72)
  • Jarocin (1960–72)
  • Kotlin (1954–72)
  • Kowalew (1954–55 )
  • Kucharki (1954–55 )
  • Kuczków (1954–55 )
  • Mieszków (1954–71)
  • Nosków (1954–61)
  • Nowe Miasto n/Wartą (1954–72)
  • Prusy (1954–61)
  • Przybysław (1954–71)
  • Rusko (1954–71)
  • Sławoszew (1954–61)
  • Śmiełów (1954–59)
  • Taczanów II (1954–55 )
  • Tomice (1954–55 )
  • Tursko (1954–55 )
  • Wieczyn (1954–55 )
  • Wilkowyja (1954–59)
  • Witaszyce (1954–72)
  • Wola Książęca (1954–59)
  • Wronów (1954–55 )
  • Zawidowice (1954–55 )
  • Żerków (1954–72)
  • p
  • d
  • e
Miasta i miasteczka zdegradowane reformą gminną z 1933–1934

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTPosiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Gminy miejskie
  • Bnin (1395–1934)
  • Boćki (1509–1934)
  • Brzostek (1367–1934, od 2009)
  • Budzyń (1458–1934, od 2021)
  • Ciężkowice (1348–1934, od 2000)
  • Czarny Dunajec (1879–1896, 1925–1934, od 2023)
  • Dobrzyca (1440–1934, od 2014)
  • Gąsawa (1388–1934, od 2024)
  • Gębice (1425–1934)
  • Jagielnica (1518–1934)
  • Jaraczewo (1519–1934, od 2016)
  • Jazłowiec (1519–1934)
  • Kopanica (1450–1934)
  • Lanckorona (1366–1934)
  • Łohiszyn (1570–1934, od 1959OTP)
  • Mielnik (1440–1934)
  • Mieścisko (1474–1934, od 2024)
  • Narew (1529–1934)
  • Niżankowice (1431–1934, od 1940OTP)
  • Nowe Miasto nad Wartą (1283–1934)
  • Nowy Dwór (1578–1934)
  • Nowy Wiśnicz (1616–1934, od 1994)
  • Obrzycko (1458–1934, od 1990)
  • Odelsk (1546–1934)
  • Piaski (1775–1934)
  • Powidz (1243–1934)
  • Rogowo (1380–1580, 1672–1934)
  • Rostarzewo (1752–1934)
  • Rychtal (1294–1934, od 2024)
  • Ryczywół (1426–1934)
  • Rynarzewo (1299–1934)
  • Stara Sól (1557–1934, od 1940OTP)
  • Szereszów (1569–1934, od 1940OTP)
  • Święciechowa (1277–1934)
  • Ulanów (1616–1934, 1941–1945, od 1958)
  • Uście Solne (1616–1934)
  • Władysławów (1727–1870, 1919–1934)
  • Wojnicz (1369–1934, od 2007)
  • Zaniemyśl (1742–1934, 1940–1948)
Gminy wiejskie
z prawami miejskimi
Gminy wiejskie
z prawami miasteczka

Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.