Lubycza Królewska
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy. |
miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||||
Kościół parafialny MB Różańcowej i Aniołów Stróżów w Lubyczy | |||||
| |||||
Państwo | Polska | ||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | tomaszowski | ||||
Gmina | Lubycza Królewska | ||||
Prawa miejskie | 1759–1787 i od 2016 | ||||
Burmistrz | Marek Łuszczyński | ||||
Powierzchnia | 3,90[1] km² | ||||
Populacja (31.12.2019) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna | (+48) 84 | ||||
Kod pocztowy | 22-680 | ||||
Tablice rejestracyjne | LTM | ||||
Położenie na mapie gminy Lubycza Królewska | |||||
Położenie na mapie Polski | |||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego | |||||
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego | |||||
50°20′26,89″N 23°31′10,65″E/50,340803 23,519625 | |||||
TERC (TERYT) | 0618054 | ||||
SIMC | 0892889 | ||||
Urząd miejski Kolejowa 122-680 Lubycza Królewska | |||||
| |||||
Strona internetowa |
Lubycza Królewska – miasto w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Lubycza Królewska.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie zamojskim.
Miasto położone jest na Roztoczu Wschodnim, w dawnej ziemi bełskiej[3], przy drodze krajowej nr 17. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Lubycza Królewska liczyła 2440 mieszkańców[2].
Lubycza Królewska jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Matki Bożej Różańcowej[4].
Historia
Dawna osada wołoska. Miejscowość posiadała prawa miejskie w latach 1759–1787. Dawna własność królewska.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie rawskim w woj. lwowskim.
Przed 1939 spośród 1000 mieszkańców Lubyczy Królewskiej 90% stanowili Żydzi, natomiast w większości nieistniejących już Lubyczy Kameralnej i Lubyczy Kniazie dominowali Ukraińcy. W czasie II wojny światowej miejscowość początkowo znalazła się w granicach ZSRR, natomiast w 1941 roku wkroczyli tu Niemcy. Rankiem 4 października 1942 r. miała miejsce krwawa pacyfikacja Lubyczy Królewskiej, Lubyczy-Kniazie, Szalenika, Żyłki, przeprowadzona przez niemieckich okupantów. Niemcy zamordowali wtedy około 53 niewinnych cywilów. Pretekstem było fałszywe oskarżenie ludności cywilnej przez wachmanów z załogi niemieckiego obozu zagłady SS-Sonderkommando Belzec w Bełżcu, pilnujących koni komendanta obozu SS-Hauptsturmführera Gotlieba Heringa – o podpalenie stajni z 3 końmi. Sprawcami podpalenia byli sami pijani wachmani z obozu zagłady. Zemsta (oparta na fałszywych oskarżeniach wachmanów) komendanta niemieckiego obozu zagłady w Bełżcu Gotlieba Heringa na ludności cywilnej była krwawa. Wyruszył on na czele około 100 niemieckich strażników i wachmanów z obozu aby mordować okoliczną ludność cywilną[5]. W Lubyczy Królewskiej Niemcy zamordowali 24 ludzi[6]. Część ofiar mordu została pochowana przy kościele Matki Bożej Różańcowej w Lubyczy Królewskiej[7]. 21 lipca 1944 zdobyta przez wojska radzieckie[8].
W latach 1944 - 1947 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 104 Polaków, w tym kilkudziesięciu żołnierzy Wojska Polskiego i członków komisji przesiedleńczej[9].
W miejscowości znajduje się cmentarz żydowski o powierzchni 40 arów, kościół parafialny z 1904, neogotycki, z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, z XVI wieku, pochodzącym z Rawy Ruskiej oraz pomnik polskich żołnierzy poległych w walkach z partyzantami Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA). 1 stycznia 2016 Lubycza Królewska odzyskała prawa miejskie. W granice nowo powstałego miasta włączono również miejscowości Zatyle-Osada i Dęby[10].
Oświata
W mieście znajduje się: Przedszkole Samorządowe i Szkoła Podstawowa im. Generała Nikodema Sulika[11].
Zabytki
- cmentarz greckokatolicki i rzymskokatolicki „Nowy”, z połowy XIX w., nr rej.: A/833 z 21.12.2007[12]
- dzwonnica drewniana przeniesiona z Teniatysk, 1754, 1988, nr rej.: A/499 z 05.06.1992[12]
- Dzwonnica z Teniatysk
- Zabytkowy cmentarz
- Osiedle LSM
Sport
- Pełna nazwa: Gminny Ludowy Klub Sportowy Granica Lubycza Królewska
- Data założenia: 4 czerwca 1976
- Barwy: czerwono-zielono-niebieskie
- Adres: ul. Parkowa 4, 22-680 Lubycza Królewska
- Stadion Gminny w Lubyczy Królewskiej
- Pojemność: 720 miejsc siedzących (224 pod dachem)
- Boisko: 98 × 68 m
- Prezes: Artur Sawiak
- Trener: Bartosz Stefanik
- Aktualna liga (stan na sezon 2020/2021): Zamojska klasa okręgowa
- W rundzie wiosennej sezonu 2007/2008 swoje mecze w IV lidze rozgrywał gościnnie Spartakus Szarowola.
- 23 października 2009 roku została oddana do użytku hala sportowa i boisko wielofunkcyjne[13][14].
Wspólnoty wyznaniowe
- Kościół katolicki
- Świadkowie Jehowy
Zobacz też
Przypisy
- ↑ GUS. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym. Stan w dn. 2022-01-01. Format XLSX tabl. 22
- ↑ a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-19] .
- ↑ „Archiwum Jana Zamoyskiego, kanclerza i hetmana wielkiego koronnego”, tom IV: 1585–1588. Polska Akademia Umiejętności, Kraków 1948, s. 40.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Janusz Peter, Za trzy konie, [w]: Tomaszowskie za okupacji, wyd. Tomaszowskie Towarzystwo Regionalne im. doktora Janusza Petera w Tomaszowie Lubelskim, Tomaszów Lubelski 2019. ISBN 978-83-937181-7-7. s. 134–138
- ↑ Janusz Peter, Za trzy konie, [w]: Tomaszowskie za okupacji, wyd. Tomaszowskie Towarzystwo Regionalne im. doktora Janusza Petera w Tomaszowie Lubelskim, Tomaszów Lubelski 2019. ISBN 978-83-937181-7-7. s. 137.
- ↑ Gmina Lubycza Królewska. lubyczaczyta.pl. [dostęp 2020-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-14)].
- ↑ ВОВ-60 - Сводки. [dostęp 2009-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-10)].
- ↑ SzczepanS. Siekierka SzczepanS., HenrykH. Komański HenrykH., KrzysztofK. Bulzacki KrzysztofK., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 762-763, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .
- ↑ Pojawią się nowe miasta na mapie Polski. tvp.info. [dostęp 2017-03-27]. (pol.).
- ↑ Zespół Szkół w Lubyczy Królewskiej: Plan lekcji. [dostęp 2010-06-30].
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2020-01-08] .
- ↑ Zespół Szkół W Lubyczy Królewskiej
- ↑ Lubycza Królewska - Gminny Portal Internetowy
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-05] .
Linki zewnętrzne
- Lubycza Królewska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 457 .
- p
- d
- e
- Siedziba gminy: Lubycza Królewska
Miasto |
|
---|---|
Części miasta |
|
Wsie |
|
Kolonie | |
Osady | |
Integralne cz. miejscowości |
|
Dawne wsie |
- p
- d
- e
Miasta |
|
---|---|
Gminy miejskie | |
Gminy miejsko-wiejskie |
|
Gminy wiejskie |
|
- p
- d
- e
- Siedziba powiatu – Rawa Ruska
Przynależność wojewódzka |
| ||||
---|---|---|---|---|---|
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 →) |
| ||||
Miasteczka (1920–34) | |||||
Gminy miejskie (1920–39 →) |
| ||||
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–39 →/→) | |||||
Gminy (← 1941–44 →/→) |
|
- ↑ a b pozbawiony praw miejskich podczas wojny
- ↑ a b w 1939 włączona do GG (dystrykt lubelski)
- ↑ a b c d e f po wojnie w Polsce
- ↑ kursywą opisano gminy utworzone przez władze hitlerowskie
- ↑ strzałki wsteczne dotyczą stanu z 1939
- ↑ przed wojną gmina jednowsiowa, podczas wojny wielowsiowa, po wojnie podzielona na jednowsiową gminę Oleszyce i wielowsiową gminę Oleszyce Stare
- p
- d
- e
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTP – osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Gminy miejskie |
|
---|---|
Gminy wiejskie z prawami miejskimi |
|
Gminy wiejskie z prawami miasteczka |
|
Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
- p
- d
- e
Miasta powiatowe |
| ||||
---|---|---|---|---|---|
Miasta gminne |
|