Martin Ryle
| Państwo działania | Wielka Brytania | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 września 1918 | ||
| Data i miejsce śmierci | 14 października 1984 | ||
| profesor | |||
| Specjalność: fizyka, astronomia | |||
| Alma Mater | Bradfield College, | ||
| Uczelnia | Uniwersytet w Cambridge | ||
| Nagrody | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Martin Ryle (ur. 27 września 1918 w Brighton, zm. 14 października 1984 w Cambridge) – brytyjski fizyk i astronom, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1974 (pierwsza nagroda przyznana w uznaniu zasług w badaniach astronomicznych) za pionierskie prace w dziedzinie radioastronomii[1].
Życiorys
Ukończył Bradfield College i Uniwersytet Oksfordzki (1939). W czasie II wojny światowej rozwijał techniki radarowe dla RAF. Po wojnie na Uniwersytecie w Cambridge współpracował z J.A. Ratcliffe'm i L. Bragg'iem przy badaniach promieniowania radiowego Słońca. Używając technik interferometrycznych, Martin Ryle i jego współpracownicy określali położenie radioźródeł z dokładnością, która pozwalała odnaleźć je i badać w zakresie optycznym widma. Przeprowadzone przez niego zliczenia radioźródeł o różnej jasności dostarczyły silnych argumentów przemawiających za modelem ewoluującego Wszechświat[1].
Od roku 1957 dyrektor, a od roku 1959 profesor radioastronomii Mullard Radio Astronomy Observatory w Cambridge. Od 1952 członek Royal Society, od 1971 członek Akademii Nauk ZSRR, od 1982 astronom królewski. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. w 1964 Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego i w 1974 Medal Bruce (Towarzystwa Astronomicznego Pacyfiku).
Autor tzw. metody syntezy apertury[2] – techniki, która pozwoliła określać położenie i uzyskiwać obrazy radioźródeł z dużą kątową rozdzielczością w czasie obserwacji z użyciem radioteleskopów o małej średnicy. W 1974 został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za pionierskie badania astrofizyczne, a zwłaszcza odegranie decydującej roli na drodze m.in. do odkrycia pulsarów (nagroda dzielona z Antonym Hewishem). Uważany jest za odkrywcę kwazarów i współodkrywcę pulsarów.
Przypisy
- ↑ a b Martin Ryle - Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1974 > Martin Ryle, Antony Hewish [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-02-00]. (ang.)., Biographical, Nobel Lecture, December 12, 1974, Radio Telescopes of Large Resolving Power
- ↑ Kazimierz M. Borkowski: VLBI (Very Long Baseline Interferometry)). [w:] Młody Technik, Rocznik XXXVI, Nr 6/1985, 6–19 [on-line]. Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”. [dostęp 2014-02-09]. (pol.).
Bibliografia
- BeataB. Tarnowska BeataB. (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13393-7, OCLC 830213964 .
- p
- d
- e
- p
- d
- e
| XVII wiek |
|
|---|---|
| XVIII wiek |
|
| XIX wiek |
|
| XX wiek |
|
- p
- d
- e
Laureaci Royal Medal (XX wiek)
| 1901–1909 |
|
|---|---|
| 1910–1919 |
|
| lata 20. |
|
| lata 30. |
|
| lata 40. |
|
| lata 50. |
|
| lata 60. |
|
| lata 70. |
|
| lata 80. |
|
| lata 90. |
|
| rok 2000 |
|
- p
- d
- e
Laureaci Złotego Medalu Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego (XX wiek)
|
- p
- d
- e
Laureaci Medalu Hughesa
| XX wiek |
|
|---|---|
| XXI wiek |
|
- p
- d
- e
Laureaci Medalu Bruce
- p
- d
- e
Laureaci Medalu Henry’ego Drapera
- p
- d
- e
| Główne artykuły | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Słynne radioteleskopy |
| ||||||||
| Obserwatoria |
| ||||||||
| Ludzie |
| ||||||||
| Powiązane artykuły |
| ||||||||
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
- PWN: 3970433
- Britannica: biography/Martin-Ryle
- Universalis: martin-ryle
- БРЭ: 3492358
- NE.se: martin-ryle
- SNL: Martin_Ryle
- Catalana: 0057463
- DSDE: Martin_Ryle
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 53838
Identyfikatory zewnętrzne:
- Scopus: 23048186300
