Erwin Schrödinger

Erwin Schrödinger
Ilustracja
Państwo działania

Austria

Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1887
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

4 stycznia 1961
Wiedeń

profesor
Specjalność: fizyka
Alma Mater

Uniwersytet Wiedeński

Uczelnia

politechnika w Stuttgarcie,
Uniwersytet Wrocławski,
Uniwersytet w Zurychu,
Uniwersytet Fryderyka Wilhelma,
Uniwersytet w Oksfordzie,
Uniwersytet w Grazu

podpis
Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę Odznaka Honorowa za Naukę i Sztukę (Austria)
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Równanie Schrödingera na nagrobku Erwina i Annemarie Schrödingerów w Alpbach

Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger (ur. 12 sierpnia 1887 w Wiedniu, zm. 4 stycznia 1961 tamże) – austriacki fizyk teoretyk, jeden z twórców mechaniki kwantowej, laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizyki w roku 1933[1] za prace nad matematycznym sformułowaniem mechaniki falowej[2]. W co najmniej jednym z rankingów fizyków znalazł się w pierwszej dziesiątce wszech czasów[3].

Życiorys

Jedyny syn Rudolfa i Georginy Schrödingerów. Po skończeniu gimnazjum zaczął studiować fizykę i matematykę na Uniwersytecie w Wiedniu. Był profesorem: politechniki w Stuttgarcie (1920), Uniwersytetu we Wrocławiu (1921), Uniwersytetu w Zurychu (1921– 1927), Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma w Berlinie (1927–1933), Uniwersytetu w Oksfordzie (–1935), Uniwersytetu w Grazu (1936–1938) oraz w Institute for Advanced Studies w Dublinie (1940–1955).

W 1926 w ciągu sześciu miesięcy opublikował cztery artykuły dające początek falowemu ujęciu mechaniki kwantowej. Pierwszy z nich to Quantisierung als Eigenwertproblem (Kwantyzacja jako zagadnienie własne, zob. równanie własne w mechanice kwantowej) opublikowany w „Annalen der Physik”, (4), 79, (1926), 361-376.

Jest również autorem książki What is Life? (wyd. 1944), w której dowodzi, że życie można ujmować w kategoriach przechowywania i przekazywania informacji biologicznej. Napisał w niej także, że aby zrozumieć życie, należy złamać kod dziedziczenia. Książka ta stała się inspiracją do rozmyślań nad teorią dziedziczenia dla wielu twórców biologii molekularnej, włączając w to m.in. takich wybitnych badaczy jak Francis Crick i James D. Watson.

W 1933 roku został uhonorowany wraz z Paulem Dirakiem Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki za „odkrycie nowych, płodnych aspektów teorii atomów i ich zastosowanie”.

Główną zasługą Schrödingera było ujęcie problemu kwantowania jako problemu wartości własnych. Jest autorem tzw. równania falowego (równania Schrödingera), które w mechanice kwantowej ma podstawowe znaczenie. Stworzył podwaliny rachunku zaburzeń, zajmował się też termodynamiką statystyczną i teorią barw.

Życie prywatne

W 1920 roku ożenił się z Annemarie Bertel. Przez pewien czas pozostawał równolegle w nieformalnym związku z Hildą March (żoną fizyka Arthura Marcha); z obiema kobietami zamieszkał na Wyspach Brytyjskich. Miał trzy nieślubne córki:[4]

  • Ruth – z Hildą, ur. w Innsbrucku;
  • Nicole – z Sheilą Greene, ur. w Dublinie;
  • Lindę – z Kate Nolan, ur. również w Dublinie.

Publikacje

Część prac Schrödingera zawiera zbiór Collected Papers on Wave Mechanics z 1928 roku[5].

Wykaz książek Schrödingera, opublikowany w Notable Names Database, obejmuje[6]:

  • 1935: Science and the Human Temperament (Science, Theory and Mind);
  • 1944: What is Life?: The Physical Aspect of the Living Cell;
  • 1946: Statistical Thermodynamics;
  • 1949: Gedichte (poezja);
  • 1950: Space-Time Structure;
  • 1954: Nature and the Greeks (historia);
  • 1958: Mind and Matter;
  • 1961: My World View (niem. Meine Weltansicht).

W języku polskim w roku 1998 ukazała się książka: Czym jest życie? Fizyczne aspekty żywej komórki. Umysł i materia. Szkice autobiograficzne (What is Life? The Physical Aspect of the Living Cell. Mind and Matter. Autobiographical Sketches), wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa, ISBN 83-7180-759-7[7].

Odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. Schrödinger Erwin, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-07-29] .
  2. Erwin Schrödinger – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1933 > Erwin Schrödinger, Paul A.M. Dirac [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-09-13]. (ang.).; Biographical.; The Fundamental Idea of Wave Mechanics. [w:] Nobel Lecture [on-line]. 1933-12-12.
  3. Einstein the greatest. BBC News, 1999-11-29. [dostęp 2021-08-05].
  4. Andrzej Kajetan Wróblewski: 300 uczonych prywatnie i na wesoło. Tom 2. s. 685. ISBN 978-83-8123-282-1.
  5. Erwin Schroedinger: Collected Papers on Wave Mechanics : Third Edition. American Mathematical Soc, 1982. [dostęp 2015-02-24]. (ang.).
  6. Erwin Schrödinger. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2015-02-24]. (ang.).
  7. Erwin Schrodinger: Czym jest życie? Fizyczne aspekty żywej komórki. Umysł i materia. Szkice autobiograficzne. [w:] Informacje o książce na stronie wydawcy [on-line]. Prószyński Media Sp. z o.o.. [dostęp 2015-02-15]. (pol.).
  8. Erwin Schrödinger. Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2020-01-29]. (niem.).
  9. Erwin Schrödinger. Österreichische Akademie der Wissenschaften. [dostęp 2020-01-29]. (niem.).

Bibliografia

  • Nagrody Nobla. Leksykon PWN, BeataB. Tarnowska (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13393-7, OCLC 830213964 .

Linki zewnętrzne

Polskojęzyczne
Anglojęzyczne
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Erwin Schrödinger w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)
  • Erwin Schrödinger, publikacje na www books.google.com (ok.550 pozycji)
  • Walter J. Moore,Walter John Moore, A Life of Erwin Schrödinger, Cambridge University Press, 26 sie 1994
  • John Gribbin, Erwin Schrodinger and the Quantum Revolution, John Wiley & Sons, 15 mar 2013]
  • p
  • d
  • e
XX wiek
XXI wiek

Nobel

  • p
  • d
  • e
XX wiek
XXI wiek
  • 2001: Jürg Fröhlich
  • 2002: Jürgen Ehlers
  • 2003: Martin Gutzwiller
  • 2004: Klaus Hepp
  • 2005: Peter Zoller
  • 2006: Wolfgang Götze
  • 2007: Joel Lebowitz
  • 2008: Detlev Buchholz
  • 2009: Robert Graham
  • 2010: Dietel Vollhardt
  • 2011: Giorgio Parisi
  • 2012: Martin Zirnbauer
  • 2013: Werner Nahm
  • 2014: David Ruelle
  • 2015: Viatcheslav F. Mukhanov
  • 2016: Herbert Wagner
  • 2017: Herbert Spohn
  • 2018: J. Ignacio Cirac
  • 2019: Detlef Lohse
  • 2020: Andrzej Buras
  • 2021: Alexander M. Polyakov
  • 2022: Annette Zippelius
  • 2023: Raszyd Siuniajew
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000109035603
  • VIAF: 56616247
  • LCCN: n50002905
  • GND: 118823574
  • NDL: 00455775
  • LIBRIS: sq4681nb3v6gcrp
  • BnF: 11924128w
  • SUDOC: 027128237
  • SBN: CFIV035854
  • NLA: 35482960
  • NKC: jn20000604972
  • BNE: XX1002945
  • NTA: 068378874
  • BIBSYS: 90083291
  • CiNii: DA00036675
  • Open Library: OL122392A
  • PLWABN: 9810552664705606
  • NUKAT: n95003789
  • J9U: 987007297270905171
  • PTBNP: 101576
  • CANTIC: a10154826
  • LNB: 000043343
  • NSK: 000001343
  • BNA: 000049561
  • CONOR: 44867939
  • BNC: 000148921
  • ΕΒΕ: 77104, 248546
  • BLBNB: 000179518
  • KRNLK: KAC199624533
  • LIH: LNB:V*265985;=BV
  • WorldCat: lccn-n50002905
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3973207
  • Britannica: biography/Erwin-Schrodinger
  • Treccani: erwin-schrodinger
  • Universalis: erwin-schrodinger
  • БРЭ: 4921447
  • NE.se: erwin-schrödinger
  • SNL: Erwin_Schrödinger
  • VLE: erwin-schrodinger
  • Catalana: 0061434
  • DSDE: Erwin_Schrödinger
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 54985
Identyfikatory zewnętrzne:
  • Scopus: 16652396300
  • MacTutor: Schrodinger