Aminokwasy

Schemat budowy α-aminokwasu – grupa aminowa po lewej i grupa karboksylowa po prawej

Aminokwasy, kwasy aminowe (skrót aa lub AA[1], od ang. amino acids) – grupa organicznych związków chemicznych zawierających zasadową grupę aminową oraz grupę karboksylową COOH lub, w ogólniejszym ujęciu, dowolną grupę kwasową[2].

Przykładem aminokwasu z grupą sulfonową SO
3
H
jest tauryna (kwas 2-aminoetanosulfonowy), a zawierającego grupę fosfonową CPO
3
H
2
jest ciliatyna[3] (kwas 2-aminoetanofosfonowy).

Grupa aminowa może być pierwszorzędowa (NH
2
), drugorzędowa (NHR), trzeciorzędowa (NR
2
) lub czwartorzędowa amoniowa (NH+
3
). Aminokwasy z czwartorzędową grupą amoniową to związki z grupy betain[4], a ich przedstawicielem jest N,N,N-trimetyloglicyna (betaina), (CH
3
)
3
N+
CH
2
COO
.

Wzór aminokwasu przedstawiony w formie niezjonizowanej (1) oraz jako jon obojnaczy (2)

Ponieważ aminokwasy zawierają zarówno grupę kwasową, jak i zasadową, zachodzi w nich wewnątrzcząsteczkowa reakcja kwas–zasada i związki te istnieją głównie w formie jonów obojnaczych. Jony obojnacze aminokwasów są rodzajem soli wewnętrznych (amfolitami), dlatego mają wiele właściwości typowych dla soli: są substancjami krystalicznymi o wysokich temperaturach topnienia, wykazują duże momenty dipolowe, są rozpuszczalne w wodzie, ale nierozpuszczalne w węglowodorach[5].

Kryteria podziału aminokwasów

Aminokwasy karboksylowe można podzielić na[4]:

  • naturalne
    • białkowe
      • pierwszorzędowe (standardowe, kodowane) – 20 (21 włączając selenocysteinę) aminokwasów, które stanowią substraty w rybosomalnej syntezie białka
        • endogenne
        • egzogenne
      • drugorzędowe – powstające w wyniku potranslacyjnej modyfikacji (np. 4-hydroksyprolina)
      • trzeciorzędowe – powstające w procesie postranslacyjnej modyfikacji w wyniku reakcji prowadzących do utworzenia niepeptydowych wiązań kowalencyjnych pomiędzy resztami aminokwasów wchodzących w skład białka np. cystyna
    • niebiałkowe (np. kwas γ-aminomasłowy (GABA))
  • syntetyczne (np. β-metylofenyloalanina).

Biorąc pod uwagę chemiczną budowę, aminokwasy karboksylowe można podzielić według:

Aminokwasy naturalne

Modele enancjomerów alaniny: L-alanina (po lewej) D-alanina (po prawej). Czarny – węgiel, niebieski – azot, czerwony – tlen, biały – wodór

W skład białek wszystkich organizmów żywych wchodzi głównie 20 aminokwasów, będących α-aminokwasami zawierającymi asymetryczny atom węgla o konfiguracji L[a] (poza achiralną glicyną), a także niewielkie ilości wielu innych, w większości będących pochodnymi aminokwasów podstawowych. Łańcuch boczny (R) może zawierać pierścień aromatyczny, łańcuch alifatyczny, siarkę (grupę tiolową lub tioeterową), grupę wodorotlenową, dodatkową grupę aminową lub karboksylową. Są podstawowymi jednostkami budulcowymi peptydów i białek. Zazwyczaj są rozpuszczalne w wodzie i w warunkach fizjologicznego pH występują w formie jonowej.

Rodzaj reszt aminokwasowych i ich kolejność w łańcuchu polipeptydowym (sekwencja) zależy od kodu genetycznego zapisanego w DNA. Kolejne reszty aminokwasowe w łańcuchu polipeptydowym połączone są z sobą za pomocą wiązań peptydowych.

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: Aminokwasy
Zobacz hasło aminokwas w Wikisłowniku

Uwagi

  1. Wszystkie naturalne L-aminokwasy mają konfigurację absolutną S z wyjątkiem L-cysteiny mającej konfigurację R.

Przypisy

  1. Robert KincaidR.K. Murray Robert KincaidR.K., Daryl K.D.K. Granner Daryl K.D.K., Victor W.V.W. Rodwell Victor W.V.W., Biochemia Harpera ilustrowana, wyd. 6, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, 335, 384 i in., ISBN 978-83-200-3573-5 .
  2. PrzemysławP. Mastalerz PrzemysławP., Chemia Organiczna, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 966 .
  3. PaulinaP. Majewska PaulinaP., Biotransformacje hydroksyfosfinianów z asymetrycznym atomem fosforu, praca doktorska, Wrocław: Politechnika Wrocławska, 2006, s. 6 [dostęp 2015-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-30] .
  4. a b c AleksanderA. Kołodziejczyk AleksanderA., Naturalne związki organiczne, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 11, ISBN 978-83-01-143169 .
  5. JohnJ. McMurry JohnJ., Chemia Organiczna, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 986, ISBN 978-83-01-14404-3 .
  6. DonaldD. Voet DonaldD., Bichemistry, Wiley, 2004, s. 69, ISBN 0-471-39223-5 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
B05: Preparaty krwiozastępcze i roztwory do wlewów
B05A – Krew i preparaty krwiopochodne
B05AA – Preparaty krwiozastępcze
i frakcje białkowe osocza
B05AX – Inne preparaty krwiopochodne
B05B – Roztwory do wlewów dożylnych
B05BA – Roztwory do żywienia pozajelitowego
B05BB – Roztwory wpływające na równowagę elektrolitową
B05BC – Roztwory wywołujące diurezę osmotyczną
B05C – Roztwory do płukania
B05CA – Środki przeciwinfekcyjne
B05CB – Roztwory soli
B05CX – Inne roztwory do płukania
B05X – Dożylne roztwory uzupełniające
B05XA – Roztwory elektrolitowe
B05XB – Aminokwasy
B05XX – Inne uzupełniające roztwory dożylne
  • trometamol
Kontrola autorytatywna (strukturalna klasa indywiduów chemicznych):
  • LCCN: sh85004486
  • GND: 4142205-3
  • NDL: 00560236
  • BnF: 11944322s
  • BNCF: 49
  • NKC: ph117172
  • J9U: 987007293901505171
Encyklopedia internetowa:
  • Britannica: science/amino-acid
  • Treccani: amminoacidi
  • Universalis: amino-acides-acides-amines
  • БРЭ: 1818210
  • ЕСУ: 44001
  • SNL: aminosyrer
  • Catalana: 0219975
  • DSDE: aminosyrer, aminosyre