Gelazjusz II

Gelazjusz II

Gelasius Secundus

Jan Coniulo z Gaety Giovanni Coniulo
Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	1060 – 1064 Gaeta
Data i miejsce śmierci	29 stycznia 1119 Cluny
Miejsce pochówku	Opactwo w Cluny
Papież
Okres sprawowania	1118-1119
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kościół tytularny	Santa Maria in Cosmedin
Pontyfikat	24 stycznia 1118

Gelazjusz II (łac. Gelasius II, właśc. Jan Coniulo z Gaety OSB; ur. między 1060 a 1064 w Gaecie^[1] – zm. 29 stycznia 1119 w Cluny^[2]) – papież w okresie od 24 stycznia 1118 do 29 stycznia 1119^[3].

Życiorys

Wczesne życie

Prawdopodobnie był spokrewniony z biskupem Tusculum Giovannim Minuto (zm. ok. 1094)^[1]. Wstąpił do zakonu benedyktynów na Monte Cassino i tam kształcił się pod opieką mnicha Alberyka i opata Dezyderiusza, późniejszego papieża Wiktora III (1087)^[3]. W sierpniu 1088 pojawił się w otoczeniu papieża Urbana II jako subdiakon Świętego Kościoła Rzymskiego^[4]. Kilka tygodni później (prawdopodobnie 23 września 1088^[4]) został wyświęcony na kardynała diakona Santa Maria in Cosmedin^[2]. W 1089 został kanclerzem Stolicy Apostolskiej; urząd ten sprawował aż do wyboru na papieża^[3]. Po roku 1116 wycofał się z czynnej pracy w kurii do opactwa Montecassino^[4]. Ponownie został wezwany do Rzymu po śmierci Paschalisa II (21 stycznia 1118).

Pontyfikat

Giovanni Coniulo, człowiek w podeszłym wieku^[3], został papieżem w wyniku papieskiej elekcji 24 stycznia 1118. Przybrał imię Gelazjusz II^[3]. Jego wybór spotkał się z oporem procesarskiej frakcji w Rzymie, której przewodził ród Frangipanich^[2]. Krótko po elekcji baron Cenzio Frangipani uwięził Gelazjusza II, który został jednak uwolniony w wyniku buntu Rzymian^[2]. Mimo to Gelazjusz II musiał opuścić Wieczne Miasto, z powodu zbrojnej wyprawy cesarza Henryka V do Rzymu. 9 i 10 marca 1118 zostały mu udzielone święcenia i został konsekrowany w Gaecie^[2]. W tym samym czasie Henryk V opanował Rzym i zażądał powrotu papieża, by rozstrzygnąć spór o inwestyturę drogą pokojową^[2]. Gelazjusz odmówił, proponując odbycie jeszcze jednego synodu w Mediolanie lub Cremonie^[2]. Wówczas Henryk mianował antypapieża w osobie Maurycego z Bragi, który przyjął imię Grzegorz VIII^[3]. W konsekwencji, papież rzucił klątwę na cesarza i na antypapieża, a gdy król wyjechał z miasta, Gelazy powrócił do Rzymu^[3]. Ponieważ miasto było jednak opanowane, jesienią tego samego roku, Gelazjusz II udał się na wygnanie do Francji^[3]. 23 października dotarł do Marsylii, a następnie do Saint-Gilles, gdzie spotkał Norberta z Xanten i pobłogosławił jego działalność^[2]. Następnie udał się do opactwa w Cluny, gdzie zmarł w 29 stycznia 1119 roku^[2].

Gelazjusz II w ciągu swego pontyfikatu mianował jednego kardynała – został nim Pietro Ruffino, krewny Paschalisa II, mianowany na konsystorzu 9 marca 1118^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130, Tybinga 1977
• Pope Gelasius II. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-02]. (ang.).