Pius VIII

Pius VIII

Pius Octavus

Francesco Saverio Castiglioni
Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1761 Cingoli
Data i miejsce śmierci	30 listopada 1830 Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
Papież
Okres sprawowania	1829-1830
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	17 grudnia 1785
Nominacja biskupia	11 sierpnia 1800
Sakra biskupia	17 sierpnia 1800
Kreacja kardynalska	8 marca 1816 Pius VII
Kościół tytularny	bazylika św. Marii na Zatybrzu
Pontyfikat	31 marca 1829
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Pius VIII (łac. Pius VIII, właśc. Francesco Saverio Castiglioni; ur. 20 listopada 1761 w Cingoli, zm. 30 listopada 1830 w Rzymie^[1]) – włoski duchowny katolicki, 253. papież od 31 marca 1829 do 30 listopada 1830^[2].

Życiorys

Wczesne życie

Pochodził z włoskiej arystokracji^[3]. Był jednym z ośmiorga dzieci Ottavia Castiglioniego i Sanzii Ghislieri^[3]. Kształcił się w szkole jezuickiej w Osimo i na Uniwersytecie w Bolonii, gdzie obronił doktorat utroque iure^[3]. 17 grudnia 1785 przyjął święcenia kapłańskie^[3]. Był wikariuszem generalnym diecezji Anagni i Cingoli oraz archiprezbiterem kapituły katedralnej w Cingoli^[3]. 11 sierpnia 1800 został mianowany biskupem Montalto, przyjął sakrę biskupią w Rzymie 17 sierpnia z rąk kardynała Dorii Pamphiliego^[3]. Otrzymał jednocześnie tytuł honorowy asystenta Tronu Papieskiego^[3]. W okresie francuskiej okupacji Włoch odmówił złożenia przysięgi wierności narzuconemu królowi; został aresztowany i zesłany do Mediolanu (w lipcu 1808), więziony później w Pawii, Mantui, Turynie i ponownie w Mediolanie^[3]. Powrócił do Montalto w czerwcu 1814^[3]. 8 marca 1816 został kreowany kardynałem, z tytułem prezbitera bazyliki św. Marii na Zatybrzu^[3]. Jednocześnie papież przeniósł go na stolicę biskupią Ceseny^[3]. W sierpniu 1821 został mianowany Wielkim Penitencjariuszem w Kurii Rzymskiej oraz podniesiony do rangi kardynała biskupa, z diecezją Frascati^[3]. 14 listopada 1821 został prefektem Kongregacji Indeksu^[3].

Wybór na papieża

Brał udział w konklawe 1829, po śmierci Leona XII. Po pięciu tygodniach obrad, 31 marca 1829 został wybrany na papieża, pomimo złego stanu zdrowia, dzięki poparciu Francji i Austrii^[1]. Przyjął imię Piusa VIII; koronacja odbyła się 5 kwietnia 1829.

Pontyfikat

Główną linią jego pontyfikatu była troska o sprawy religijne i duszpasterskie^[2]. 24 maja 1829 wydał swą jedyną encyklikę Traditi humilitati nostrae, w której stwierdził, że postępująca laicyzacja życia publicznego jest skutkiem działalności protestanckich Towarzystw Biblijnych, obojętności wobec wiary i atakowania dogmatów Kościoła^[1]. Papież zniósł jednak restrykcyjne przepisy policyjne, wprowadzone przez Leona XII^[1]. W kwestii małżeństw mieszanych w Nadrenii i Westfalii, Pius uznał, że mogą być one pobłogosławione przez Kościół jeśli rodzice zagwarantują wychowanie dzieci w katolicyzmie^[1]. Z tej decyzji rząd Prus był niezadowolony, ponieważ dotychczas prawo decydenta miał ojciec dziecka^[1].

Pius mianował Giuseppe Albaniego sekretarzem stanu, który sprzyjał Austrii^[1]. W wyniku tego, Stolica Apostolska była niechętna ruchom narodowowyzwoleńczym w Belgii, Irlandii i Polsce^[1]. Mimo to, papież był przychylny rewolucji lipcowej we Francji, która doprowadziła do abdykacji Karola X i koronacji ostatniego króla Francji Ludwika Filipa I^[1]. Papież nakazał też klerowi francuskiemu poprzeć nowego króla (który przyrzekł respektować konkordat z 1801) i nadać mu tytuł "arcychrześcijańskiego"^[1]. 13 kwietnia 1829 został wydany w Wielkiej Brytanii Akt Emancypacji Katolików, jednak była to w większości zasługa poprzednika Piusa^[1].

W październiku 1829 pierwszy synod w Baltimore ustalił zasady, zacieśniające kontakty Stolicy Apostolskiej z Kościołem w USA^[1]. 16 lipca 1830 papież erygował arcybiskupstwo obrządku ormiańskiego w Konstantynopolu^[1].

Podczas swojego pontyfikatu zaapelował do patriarchów, prymasów, i biskupów całego świata, aby zwrócili uwagę na tajne stowarzyszenia masońskie, skupiające zdeklarowanych nieprzyjaciół Boga^[4].

W okresie pontyfikatu kreował sześciu kardynałów na trzech konsystorzach^[3]. Ośmiu innych duchownych zostało mianowanych w sekrecie (in pectore); ponieważ Pius VIII nie ujawnił ich do końca życia, ich promocje nie doszły do skutku.

Pius VIII zmarł po krótkim, półtorarocznym pontyfikacie. Został pochowany w bazylice watykańskiej^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Pope Pius VIII. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-09-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Pius VIII [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-09-06]  (ang.).