Klemens II

Klemens II

Clemens Secundus

Suidger von Morsleben
Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data urodzenia	październik 1005
Data i miejsce śmierci	9 października 1047 Pesaro
Miejsce pochówku	Katedra w Bambergu
Papież
Okres sprawowania	1046–1047
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	24 grudnia 1046
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Klemens II, właśc. Suidger von Morsleben (zm. 9 października 1047 w Pesaro) – papież w okresie od 24 grudnia 1046 do 9 października 1047^[1].

Życiorys

Był hrabią i pochodził z Saksonii^[2]. Przed wyborem na papieża był biskupem w Bambergu od 28 grudnia 1040 do 1046^[1]. Cesarz Henryk III wyznaczył Swidgera do objęcia Stolicy Piotrowej, po abdykacji papieża Grzegorza VI (20 grudnia 1046)^[2]. Początkowo Henryk, chciał by papieżem został arcybiskup Hamburga Adalbert^[1].

Zaraz po wyborze na papieża, Klemens II koronował Henryka na cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a jego żonę Agnieszkę na cesarzową^[1]. Wkrótce potem, cesarz nadał sobie tytuł patrycjusza i nakazał przysiąc, że Rzymianie nie mogą dokonać elekcji papieskiej bez zgody cesarza i patrycjusza^[1]. Klemens popierał reformy kluniackie i zaangażował się w zwalczanie symonii^[2]. 5 stycznia 1047 roku przewodniczył synodowi, który potępił symonię i nałożył 40-dniową pokutę na duchownych, którzy świadomie przyjęli sakrament święceń, wskutek symonii^[1]. W tym samym roku spotkał się także z Odilonem, opatem Cluny, a następnie wydał bullę powierzającą opactwo władzom Francji^[1]. Korespondował z Piotrem Damianim, który wyrażał niezadowolenie z powodu powolnych reform w Kościele^[1]. 1 października 1047 roku przebywał w opactwie św. Tomasza obok Pesaro, gdzie zmarł osiem dni później^[1].

Klemens II został pochowany w Katedrze w Bambergu^[2].

22 października 1731 i 3 czerwca 1942 roku przeprowadzono ekshumacje zwłok papieża w celu wykonania badań toksykologicznych – ekspertyza potwierdziła dawne pogłoski, że przyczyną jego śmierci było zatrucie związkami ołowiu^[1]. Nie jest jednak pewne czy było to otrucie, ponieważ w tamtych czasach związki ołowiu były stosowane jako lek na choroby weneryczne.

Przypisy

Bibliografia

• Pope Clement II. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-11-24]. (ang.).