Urban VII

Urban VII

Urbanus Septimus

Giambattista Castagna
Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1521 Rzym
Data i miejsce śmierci	27 września 1590 Rzym
Miejsce pochówku	Bazylika Santa Maria sopra Minerva
Papież
Okres sprawowania	15–27 września 1590
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	30 marca 1553
Nominacja biskupia	1 marca 1553
Sakra biskupia	4 kwietnia 1553
Kreacja kardynalska	12 grudnia 1583
Kościół tytularny	S. Marcello
Pontyfikat	15 września 1590
Multimedia w Wikimedia Commons

Urban VII (łac. Urbanus VII, właśc. Giambattista Castagna; ur. 4 sierpnia 1521 w Rzymie, zm. 27 września 1590 tamże^[1]) – papież w okresie od 15 do 27 września 1590^[2].

Życiorys

Był synem szlachcica genueńskiego Cosimo Castagny oraz Constanzy Ricci Jacobacci, spokrewniony przez matkę z kilkoma kardynałami: Domenico Giacobazzim (kreowanym w 1517), Cristoforo Giacobazzim (1536) i Girolamo Verallim (1549)^[3].

Studiował na kilku włoskich uniwersytetach, w tym na Bolońskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[3]. Pracował przy Kurii Rzymskiej jako prawnik, w okresie pontyfikatu Juliusza III był referendarzem Trybunału Apostolskiej Sygnatury Sprawiedliwości i Apostolskiej Sygnatury Łaski^[3]. Otrzymał tytuł papieskiego prałata domowego. Towarzyszył kardynałowi Veralliemu w misji legata we Francji^[1].

1 marca 1553 został mianowany arcybiskupem Rossano^[1]. Wiązało się to z koniecznością przyjęcia święceń – 30 marca 1553 Castagna otrzymał w Rzymie niższe i wyższe święcenia do kapłańskich włącznie (z rąk Filippo Archinto, biskupa Saluzzo)^[3]. 4 kwietnia sakry biskupiej udzielił mu kardynał Girolamo Veralli^[3].

Sprawował także liczne funkcje w Państwie Kościelnym. Był gubernatorem Fano (od 14 czerwca 1555), komisarzem apostolskim Citta di Castello (1559), gubernatorem Perugii i Umbrii (1559-1560). Uczestniczył w obradach soboru trydenckiego (1562-1563)^[1], kierował kilkoma kongregacjami. We wrześniu 1565 był audytorem kardynała Ugo Boncompagniego (przyszłego papieża Grzegorza XIII) przy okazji sprawowania przez tego ostatniego funkcji legata w Hiszpanii.

Od 1565 Campagna sprawował samodzielne misje dyplomatyczne. W latach 1565-1572 był nuncjuszem w Hiszpanii^[2], 1573-1577 w Wenecji. W 1573 zrezygnował z funkcji arcybiskupa Rossano. 1576-1577 gubernator Bolonii; 1578-1580 jako legat we Flandrii i Kolonii reprezentował papieża Grzegorza XIII na układach pokojowych króla Hiszpanii Filipa II ze Zjednoczonymi Prowincjami.

W Kurii Rzymskiej pełnił funkcję konsultora (radcy) w Świętym Oficjum oraz Świętej Consulcie^[1]. 12 grudnia 1583 został mianowany kardynałem, z tytułem prezbitera S. Marcelli^[1]. W latach 1584-1585 legat w Bolonii; od 19 listopada 1586 zajmował stanowisko Inkwizytora Generalnego Świętego Oficjum. Uczestniczył w konklawe 1585 r., a na następnym sam został wybrany na papieża (15 września 1590)^[1].

Przyjął imię Urbana VII. Był to najkrótszy pontyfikat w historii^[4]; papież zmarł po 12 dniach na malarię, nie został nawet koronowany^[1]. Pochowany początkowo w patriarchalnej bazylice watykańskiej, w 1606 zwłoki przeniesiono do bazyliki Najświętszej Maryi Panny powyżej Minerwy w Rzymie.

Zobacz też

• Rok Trzech Papieży

Przypisy

Bibliografia

• Pope Urban VII. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-08-22]. (ang.).