Urban III

Urban III

Urbanus Tertius

Umberto Crivelli
Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	ok. 1120 Mediolan
Data i miejsce śmierci	20 października 1187 Ferrara
Miejsce pochówku	Katedra w Ferrarze
Papież
Okres sprawowania	25 listopada 1185–20 października 1187
Arcybiskup Mediolanu
Okres sprawowania	9 stycznia 1185–20 października 1187
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	18 grudnia 1182 Lucjusz III
Kościół tytularny	S. Lorenzo in Damaso
Pontyfikat	25 listopada 1185
Multimedia w Wikimedia Commons

Urban III (łac. Urbanus III, właśc. Umberto Crivelli; ur. ok. 1120 w Mediolanie, zm. 20 października 1187 w Ferrarze^[1]) – arcybiskup Mediolanu (1185-1187) i papież od 25 listopada 1185 do 20 października 1187^[2].

Życiorys

Umberto Criveli urodził się w arystokratycznej rodzinie mediolańskiej, która znacznie ucierpiała w wyniku złupienia Mediolanu przez cesarza Fryderyka I Barbarossę w 1162 roku^[1]. Umberto udał się wówczas na wygnanie do Francji, gdzie został archidiakonem w Bourges^[1]. W tym czasie zaprzyjaźnił się z Tomaszem Becketem. Później powrócił do Mediolanu, gdzie został archidiakonem miejscowej kapituły (udokumentowany na tym urzędzie 1181-82).

W grudniu 1182 roku papież Lucjusz III mianował go kardynałem-prezbiterem San Lorenzo in Damaso^[1]. Rok później Uberto działał jako legat papieski w Lombardii i biskup elekt Vercelli. 9 stycznia 1185 promowano go na urząd arcybiskupa Mediolanu, zachował jednak godność kardynalską^[1]. Podpisywał bulle papieskie między 2 stycznia 1183 a 11 listopada 1185. 25 listopada 1185 został wybrany w Weronie na nowego papieża po śmierci Lucjusza^[2]. Koronowano go 1 grudnia 1185.

Pontyfikat

Początkowo papież szukał porozumienia z cesarzem Fryderykiem; zapowiedział, że nie konsekruje antycesarskiego kandydata na arcybiskupa Trewiru oraz wysłał przedstawicieli na ślub cesarskiego syna Henryka VI z Konstancją, dziedziczką tronu Sycylii^[1]. Niebawem doszło jednak do zerwania stosunków z cesarzem – papież odmówił koronacji Henryka na współcesarza, popadł w konflikt z cesarzem odnośnie do zawłaszczania dóbr po zmarłych duchownych, nie zaakceptował także ostatecznie nominata cesarskiego na arcybiskupstwo Trewiru i powołał własnego arcybiskupa^[2]. W odpowiedzi cesarz Fryderyk polecił synowi zajęcie zbrojne Państwa Kościelnego i odcięcie papieża od świata w Weronie razem z kurią^[2]. Urban w odpowiedzi wsparł nieudany bunt antycesarski w Cremonie, następnie wahał się i czasowo szukał porozumienia^[1]. Nie doszło jednak do zgody i Urban podjął decyzję o ekskomunice cesarza. Na wieść o tym popierające cesarza władze Werony nakazały papieżowi opuścić miasto; wyjechał on do Ferrary, w drodze zachorował i niebawem zmarł; pochowano go w tamtejszej katedrze^[1]. Podobno jego śmierć przyspieszyła wiadomość o klęsce krzyżowców w bitwie pod Hittinem.

Przypisy

Bibliografia

• Richard McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003
• Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and innovations, Cambridge University Press 1990
• Klaus Ganzer, Die entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelater, Tybinga 1963
• Pope Urban III. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).