Benedykt VII

Benedykt VII

Benedictus Septimus

Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Miejsce urodzenia	Rzym
Data śmierci	10 lipca 983
Papież
Okres sprawowania	974-983
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	październik 974

Benedykt VII (łac. Benedictus VII ur. w Rzymie, zm. 10 lipca 983) – papież w okresie od października 974 do 10 lipca 983^[1].

Życiorys

Urodził się w Rzymie, był synem Dawida, hrabią Tusculum i krewnym Alberyka II^[2]. Miał powiązania z rodziną Krescencjuszy (prawdopodobnie był synem Teodory Młodszej^[3]); przed wyborem na papieża, był biskupem Sutri^[2].

Na Stolicę Piotrową został wybrany za sprawą Ottona II^[1]. Jego poprzednik, antypapież Bonifacy VII, zamordowawszy Benedykta VI, zrabował skarbiec bazyliki Piotrowej i uciekł do Bizancjum^[1]. Wkrótce potem hrabia Sicco zatwierdził, w imieniu cesarza, Benedykta VII jako nowego papieża, który został także zaakceptowany przez rody arystokratyczne^[2]. Papież Benedykt VII zaraz po wyborze zwołał synod, na którym potępiono Bonifacego VII i wygnano go z kraju^[1]. W lecie 980 Bonifacy doprowadził do zamachu stanu, w wyniku którego papież musiał uciec z Rzymu^[2]. W marcu 981 roku Otton II przybył do Włoch i pomógł Benedyktowi wstąpić ponownie na Tron Piotrowy^[2].

W czasie jego pontyfikatu, przyznał prawo biskupowi Moguncji do koronacji króla Niemiec i potwierdził jego prymat jako wikariusza apostolskiego^[2]. Utworzył diecezję praską i mianował na nią biskupa Thietmara^[2]. Gorąco wspierał monastycyzm, przywracał do życia klasztory i popierał reformatorski głos opactwa w Cluny^[2]. Na synodach w marcu i wrześniu 981 roku, zakazał symonii, a także (na życzenie cesarza) podzielił diecezję w Merseburgu, na kilka mniejszych^[2].

Został pochowany w bazylice św. Krzyża Jerozolimskiego^[2].

Zobacz też

• Donus II - domniemany papież wybrany w 973

Przypisy

Bibliografia

• Pope Benedict VII. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-11-14]. (ang.).