Blissidae

Blissidae
Stål, 1862
Okres istnienia: eocen–dziś PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 56/0 56/0
Ischnodemus sabuleti, forma długoskrzydła
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Infrarząd	Pentatomomorpha
Nadrodzina	Lygaeoidea
Rodzina	Blissidae
Synonimy
Blissida Stål, 1862 Slaterellinae Drake & Davis, 1959
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Blissidae – rodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i nadrodziny Lygaeoidea. Obejmuje ponad 430 opisanych gatunków. Rozprzestrzeniona jest kosmopolitycznie. Przedstawiciele są fitofagami wysysającymi soki roślin jednoliściennych, najczęściej traw.

Morfologia

Pluskwiaki te wykazują znaczną zmienność w rozmiarach ciała^[1], mieszcząc się jednak między 1,2 a 12 mm długości^[2]. Zarys ciała również jest zmienny, od krótkiego i przysadzistego po wydłużony i silnie wysmuklony. Powierzchnię oskórka najczęściej pokrywa warstwa oprószenia, uformowana przez drobne, kolcopodobne szczecinki (spikule)^[2][1]. Punktowanie na powierzchni półpokryw jest słabe i rozproszone lub brak go zupełnie^[2]. Odwłok ma przetchlinki siódmego segmentu umieszczone na sternicie, zaś przetchlinki segmentów od drugiego do szóstego umieszczone grzbietowo^[2][1]. U samca segment genitalny odwłoka zaopatrzony jest w guzek. Genitalia samicy z kolei charakteryzują zbiorniki nasienne wyposażone w skrzydełka^[1].

Larwy mają ujścia grzbietowych gruczołów zapachowych odwłoka zlokalizowane między tergitami czwartym i piątym oraz między piątym i szóstym^[2].

Biologia i ekologia

Owady te są fitofagami wysysającymi soki z roślin jednoliściennych, głównie wiechlinowców. W przeciwieństwie do większości Lygaeoidea wybierają ich organy wegetatywne, a nie nasiona. Najwięcej gatunków związanych jest pokarmowo z wiechlinowatymi (trawami)^[2][1], zwłaszcza z plemionami Panicoideae, Festucoideae, Bambusoideae i Eragrostoideae^[1]. Mniej liczne są taksony żerujące na ciborowatych, a jeszcze mniej wybiera rześciowate^[2][1]. Bardzo rzadko żerują na innych przedstawicielach innych rzędów: imbirowcach, liliowcach, sitowcach i pałkowcach^[1].

W większości pędzą skryty tryb życia, przebywając u nasady liści i w języczkach liściowych roślin żywicielskich. Tam żerują i się rozmnażają^[2][1].

Rozprzestrzenienie

Rodzina rozprzestrzeniona jest kosmopolitycznie, jednak większość gatunków występuje w strefie tropikalnej^[1][2]. Największą różnorodność gatunkową osiąga w południowej części Afryki, na Madagaskarze, w krainie orientalnej oraz Ameryce Centralnej i Południowej. W Australii stwierdzono 15 gatunków z 9 rodzajów. Na Nowej Zelandii brak ich zupełnie^[1]. W Polsce stwierdzono 4 gatunki z 2 rodzajów^[3] (zobacz: Blissidae Polski).

Taksonomia

Takson ten wprowadzony został w 1862 roku przez Carla Ståla pod nazwą Blissida^[4]. Przez dłuższy czas klasyfikowana była w randze podrodziny Blissinae w obrębie szeroko rozumianych zwińcowatych^[1]. Thomas J. Henry w 1997 roku opublikował wyniki analizy filogenetycznej infrarzędu, na podstawie której wniósł niektóre podrodziny zwińcowatych, w tym Blissinae, do rangi osobnych rodzin. Według wyników tejże analizy Blissidae zajmują pozycję siostrzaną względem kladu obejmującego zwińcowate, płaszczyńcowate, Cryptorhamphidae, wzdęcielowate, Ninidae, Malcidae, Colobathristidae i smukleńcowate^[5].

Do rodziny tej należy ponad 430 opisanych gatunków^[1], zaliczanych do 56 rodzajów^[6][7]:

W zapisie kopalnym rodzina znana jest z wczesnego eocenu, dzięki inkluzji we z francuskim bursztynie z Oise^[7].

Przypisy