Działoszyn

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Działoszyn
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Działoszyn (ujednoznacznienie).
Działoszyn
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Rondo komunikacyjne na Placu Wolności – widok z lotu ptaka
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

pajęczański

Gmina

Działoszyn

Prawa miejskie

1412–1870, 1994

Burmistrz

Rafał Drab (od 2010)

Powierzchnia

4,94[1] km²

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


5384[1]
1090[1] os./km²

Strefa numeracyjna

+48 43

Kod pocztowy

98-355

Tablice rejestracyjne

EPJ

Położenie na mapie gminy Działoszyn
Mapa konturowa gminy Działoszyn, w centrum znajduje się punkt z opisem „Działoszyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Działoszyn”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Działoszyn”
Położenie na mapie powiatu pajęczańskiego
Mapa konturowa powiatu pajęczańskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Działoszyn”
Ziemia51°07′04″N 18°52′12″E/51,117778 18,870000
TERC (TERYT)

1009014

SIMC

0703026

Urząd miejski
ul. Piłsudskiego 21
98-355 Działoszyn
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Działoszyn – miasto w środkowo-południowej Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Działoszyn, położone na obszarze historycznej ziemi wieluńskiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa sieradzkiego.

Według danych GUS z 31 grudnia 2020 r. miasto liczyło 5746 mieszkańców[2]

Działoszyn leży nad Wartą, tuż przy jej przełomie.

Historia

Pałac Męcińskich, obecnie powiatowy ośrodek kultury, mieści Muzeum Regionalne

Do 1939

Ważna osada na szlaku handlowym między Rusią a Śląskiem. Osada lokowana na prawie magdeburskim, prawa miejskie uzyskała w 1412. Ważny ośrodek kalwinizmu i braci polskich. Doszczętnie zniszczony podczas potopu szwedzkiego. Podczas rozbiorów pod panowaniem pruskim, od 1809 w Księstwie Warszawskim.

Aż do wielkiego pożaru, w którym spłonęła – z powodu drewnianych zabudowań – cała osada, w Działoszynie istniała synagoga o bardzo dużym znaczeniu w skali kraju.

II wojna światowa

Podczas wojny obronnej 1939 roku miejsce ciężkich walk 30 Dywizji Piechoty gen. Leopolda Cehaka. W odwecie za śmierć generała Dilla, doszczętnie zniszczone w dniach 1–3 września przez lotnictwo niemieckie; według opowiadań niektórych mieszkańców po nalocie zostały w mieście tylko 4 budynki. Niemcy później również nazywali Działoszyn od nazwiska generała Dilla. Podczas okupacji miejscową ludność żydowską wywieziono do obozów koncentracyjnych.

Czasy powojenne

Od lat 60. XX w. ponowny okres odbudowy. Budowa cementowni w Działoszynie znacznie wpłynęła na okoliczne tereny. W Działoszynie i zarazem siedzibie powiatu Pajęczno, zbudowano nowe osiedla bloków mieszkalnych.1 stycznia 1994 r. Działoszyn odzyskał prawa miejskie.

Przemysł i transport

Działoszyn – most przez Wartę w ciągu drogi krajowej 42

Przemysł

W XIX wieku w Działoszynie istniała fabryka tytoniu i cygar Kronenberga.

Od stycznia 1986 w Działoszynie funkcjonuje Z.P.O i W "ALMAR" zakład zajmujący się przetwórstwem owoców i warzyw.

W 1993 została tutaj założona fabryka lodów i mrożonek „Anita”[3].

Komunikacja drogowa

Przez Działoszyn przebiega droga krajowa oraz dwie drogi wojewódzkie:

Komunikacja kolejowa

W pobliżu Działoszyna przebiega linia kolejowa nr 131, na której znajduje się stacja kolejowa Działoszyn (zamknięta dla ruchu pasażerskiego w 2009 r.).

Turystyka

Urząd Miasta i Gminy w Działoszynie – widok z lotu ptaka
Stanica kajakowa w Działoszynie – widok z lotu ptaka

Na końcu ulicy Zamkowej, na starym mieście znajduje się późnorenesansowy pałac. Obecnie mieści się tam sala wystawowa, sale konferencyjne, galeria lokalnych artystów i restauracja. Dookoła pałacu rozpościera się park, założony na wzór angielski i francuski. Za rynkiem (Placem Wolności) przy ul. Kościelnej stoi kościół pw. Znalezienia Krzyża św. i św. Marii Magdaleny, z XIV wieku.

Rekreacja

Na wyspie (teren rekreacji i wypoczynku mieszkańców) znajduje się las, a także boisko sportowe. Przy drodze wylotowej w kierunku cementowni "Warta" znajduje się stadion klubu piłkarskiego Warta Działoszyn; są tam również korty tenisowe i boisko do koszykówki.

Przyroda

Od strony zachodniej i południowo-wschodniej Działoszyn otacza las. Na zachodzie, w Załęczańskim Parku Krajobrazowym znajdują się formy skał wapiennych i skamieniałości, głównie amonity.

Demografia

  • Piramida wieku mieszkańców Działoszyna w 2014 roku[4].


Zabytki

Kościół Znalezienia Krzyża św. i św. Marii Magdaleny

Późnorenesansowy pałac Stanisława Męcińskiego (według tradycji niegdyś stała tu słowiańska świątynia) i kościół parafialny (XVIII wiek).

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[5] na listę zabytków wpisane są obiekty:

  • kościół parafialny pw. św. św. Marii i Magdaleny, XVIII/XIX, nr rej.: 646 z 30.08.1967; w 2022 w czasie przebudowy drogi wojewódzkiej nr 486 odkryto pozostałości cmentarza przykościelnego sprzed 300 lat[6]
  • dzwonnica, nr rej.: 647 z 30.08.1967
  • pałac, XVIII, XX, nr rej.: 248 z 30.08.1967
  • elektrownia wodna, drewn., nr rej.: 347 z 6.10.1986

Sport

W Działoszynie działa klub sportowy Warta Działoszyn. Prowadzi dwie sekcje: piłki nożnej i siatkówki.

Piłka nożna KS Warta Działoszyn (dawniej: Budowlani Działoszyn), występuje obecnie w trzeciej lidze. Założony został 6 kwietnia 1965. Swoją profesjonalną karierę rozpoczął tu w sezonie 1983/84 Robert Warzycha.

Sekcja siatkówki męskiej KS Warta Działoszyn istnieje od roku 2004. W sezonie 2006/2007 Warta występowała w II lidze.

Szkolnictwo w Działoszynie

Na terenie miasta działają:
Przedszkola:

  • Publiczne Przedszkole nr 1 "Bajka"
  • Publiczne Przedszkole nr 2

Szkoły podstawowe:

Szkoły ponadpodstawowe:

Wspólnoty wyznaniowe

Podział administracyjny

Obszar miasta Działoszyna podzielony jest na 3 jednostki pomocnicze gminy, nazwane przez Radę Gminy Działoszyn osiedlami. Wyróżnione są one numerami od 1 do 3[7]. W rejestrze TERYT wyróżnionych jest 5 integralnych części miasta. Są to[8]:

  • Bugaj
  • Koniec
  • Podgóry
  • Pod Łąkami
  • Tomaszówka

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2022 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08] .
  2. Działoszyn (łódzkie) » mapy, nieruchomości, GUS, noclegi, szkoły, regon, atrakcje, kody pocztowe, wypadki drogowe, bezrobocie, wynagrodzenie, zarobki, tabele, edukacja, demografia [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-12-06]  (pol.).
  3. O firmie. oficjalna strona [dostęp 2019-06-13]
  4. Działoszyn w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  5. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].
  6. Zbigniew Rybczyński: Pod drogą w Działoszynie archeolodzy odsłonili cmentarz przykościelny sprzed wieków. 2022-10-10. [dostęp 2022-10-11].
  7. Uchwały w sprawie uchwalenia i zmian statutu. Urząd Miasta i Gminy Działoszyn. [dostęp 2017-02-27].
  8. Rejestr TERYT

Linki zewnętrzne

  • Działoszyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 263 .
  • Łaże, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 618 .
  • Oficjalna strona internetowa
  • Historia Żydów w Działoszynie na portalu Wirtualny Sztetl
  • p
  • d
  • e
Gmina Działoszyn

Siedziba gminy: Działoszyn

Miasto
  • Działoszyn
Wsie
Kolonie
Części miasta
  • Bugaj
  • Pod Łąkami
Części wsi
Przysiółki wsi
Zniesiona
część wsi
  • Źródła

Herb gminy Działoszyn

  • p
  • d
  • e
Miasta
Gminy miejsko-wiejskie
  • Działoszyn
  • Pajęczno
Gminy wiejskie
  • Kiełczygłów
  • Nowa Brzeźnica
  • Rząśnia
  • Siemkowice
  • Strzelce Wielkie
  • Sulmierzyce

Herb powiatu pajęczańskiego

  • p
  • d
  • e
Powiat wieluński (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
  • gubernia kaliska (1867–1915)
  • woj. łódzkie (II RP) (1919–39)
  • woj. łódzkie (1945–75)
Miasta
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Biała (od 1953)
  • Bolesławiec (1919–48)
  • Bolesławiec (1949-54)
  • Chotynin (1915–1948)
  • Czajków (1953–54)
  • Czarnożyły (od 1953)
  • Czastary (do 1954)
  • Działoszyn (do 1954)
  • Dzietrzkowice (do 1953)
  • Galewice (do 1954)
  • Kamionka (do 1953)
  • Kiełczygłów (do 1954)
  • Konopnica (1867-1916 i od 1919)
  • Kraszewice (1953–54)
  • Kurów (do 1954)
  • Kuźnica Grabowska (do 1953)
  • Lututów
  • Łubnice (1953–54)
  • Mierzyce (do 1954)
  • Mokrsko
  • Naramice (do 1954)
  • Nowa Wieś (1916-19)
  • Olewin (1953–54)
  • Osjaków (1915–17 od 1953)
  • Ostrówek (od 1953)
  • Pątnów (od 1953)
  • Praszka (od 1870)
  • Radoszewice (do 1915 i 1917–53)
  • Rudniki
  • Siemkowice (do 1954)
  • Skomlin
  • Skrzynki (do 1953)
  • Skrzynno (do 1953)
  • Sokolniki (do 1954)
  • Starzenice (do 1953)
  • Strojec (do 1870)
  • Wieluń (od 1973)
  • Wieruszów (1870–1919)
  • Wierzchlas (od 1973)
  • Wydrzyn (do 1953)
Gromady
(1954–72)
  • Biała (1954–72)
  • Bieniądzice (1954–58)
  • Bolesławiec (1954 )
  • Bugaj (1954–56)
  • Chorzew (1954–55 )
  • Chorzyna (1956–58)
  • Chotów (1954–59)
  • Cieciułów (1956–72)
  • Czajków (1954 )
  • Czarnożyły (1954–72)
  • Czastary (1954 )
  • Dalachów (1954–61)
  • Dąbrowa (1954–59)
  • Dębicze (1954 )
  • Dolina Czernicka (1954–58)
  • Drobnice (1954–58)
  • Dymki (1954–59)
  • Działoszyn (1954–55 )
  • Dzietrzkowice (1954–72)
  • Dzietrzniki (1954–72)
  • Galewice (1954 )
  • Gaszyn (1954–59)
  • Huta (1954–55 )
  • Jaworzno (1954–68)
  • Kiełczygłów (1954–55 )
  • Komorniki (1954–61)
  • Konopnica (1954–72)
  • Kowale (1954–72)
  • Kraszewice (1954 )
  • Krzeczów (1954–55 → i ←1958)
  • Krzyworzeka (1954–61)
  • Kuźnica Grabowska (1954 )
  • Kuźnica Strobińska (1954–56)
  • Lipnik (1954–55 )
  • Lututów (1954–72)
  • Łagiewniki (1954–57)
  • Łubnice (1954 )
  • Małyszyn (1954–58)
  • Masłowice (1959)
  • Mielcuchy (1954 )
  • Mieleszyn (1954 )
  • Mierzyce (1954–72)
  • Młynisko (1954–68)
  • Mokrsko (1954–72)
  • Naramice (1954–72)
  • Niemojew (1958)
  • Ochędzyn (1954 )
  • Olewin (1954–72)
  • Osiek (1954 )
  • Osjaków (1954–72)
  • Ostrówek (1954–72)
  • Ostrówek (1954 )
  • Ożarów (1954–72)
  • Ożegów (1954–55 )
  • Parcice (1954 )
  • Pątnów (1954–72)
  • Pichlice (1954 )
  • Pieczyska (1954 )
  • Popowice (1954–61)
  • Przedmoście (1954–59)
  • Przywóz (1954–58)
  • Raciszyn (1954–55 )
  • Radoszewice (1954–61 )
  • Raducki Folwark (1954–58)
  • Ruda (1954–72)
  • Rudniki (1954–72)
  • Siemkowice (1954–55 )
  • Skomlin (1954–72)
  • Skrzynno (1954–58)
  • Sokolniki (1954 )
  • Strojec (1954–59)
  • Szczyty (1954–55 )
  • Szynkielów (1954–61)
  • Świątkowice (1954–59)
  • Trębaczew (1954–55 )
  • Turów (1954–72)
  • Walichnowy (1954 )
  • Węglewice (1954 )
  • Wielgie (1954–68)
  • Wierzbie (1954–61)
  • Wierzchlas (1954–72)
  • Wola Rudlicka (1954–57)
  • Wójcin (1954 )
  • Wróblew (1954–59)
  • Wygiełdów (1954–59)
  • Załęcze Małe (1954–72)
  • Żdżary (1954 )
  • Żytniów (1954–72)
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).