Bieżuń

Bieżuń
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Rynek
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

żuromiński

Gmina

Bieżuń

Data założenia

1406

Prawa miejskie

1406–1674, 1767–1870, 1994

Burmistrz

Andrzej Szymański

Powierzchnia

12,07 km²

Populacja (31.12.2019)
• liczba ludności
• gęstość


1850[1]
153,3 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 23

Kod pocztowy

09-320

Tablice rejestracyjne

WZU

Położenie na mapie gminy Bieżuń
Mapa konturowa gminy Bieżuń, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bieżuń”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Bieżuń”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Bieżuń”
Położenie na mapie powiatu żuromińskiego
Mapa konturowa powiatu żuromińskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Bieżuń”
Ziemia52°57′41″N 19°53′27″E/52,961389 19,890833
TERC (TERYT)

1437014

SIMC

0111981

Urząd miejski
ul. Warszawska 2
09-320 Bieżuń
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Bieżuń – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bieżuń, nad rzeką Wkrą.

Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego[2]. Miasto prywatne Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 w powiecie mławskim, obwodzie mławskim województwa płockiego[3]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. ciechanowskiego. Bieżuń uzyskał lokację miejską w 1406 roku, został zdegradowany przed 1700 rokiem. Ponownie odzyskał prawa miejskie w 1767 roku i stracił w 1869 roku. W grudniu 1993 roku Rada Ministrów nadała mu prawa miejskie[4], a rozporządzenie weszło w życie 1 stycznia 1994 roku[5].

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto miało 1850 mieszkańców[1].

Historia

Pomnik Andrzeja Zamoyskiego, upamiętniający także nadanie praw miejskich w 1406 r., potwierdzenie ich w 1767, odebranie w 1869 i ponowne nadanie w 1994, usytuowany na rynku miejskim
Rynek w 1915 r.

W XIV wieku Bieżuń był ośrodkiem intensywnej kolonizacji, w 1406 otrzymał prawa miejskie. W XVIII wieku stanowił własność Zamoyskich, którzy zapewnili mu rozkwit i ożywienie gospodarcze. W późniejszych latach miasto wielokrotnie zmieniało właścicieli, było miejscem targów i stanowiło lokalny ośrodek handlowy. W I połowie XIX wieku rozwinęło się sukiennictwo, podczas powstania styczniowego w okolicach miasta potyczki. W ramach represji Bieżuń został pozbawiony praw miejskich i zdegradowany do roli wsi. Po 1945 stał się miejscowością rolniczą, przodującą w hodowli drobiu, ogrodnictwie szklarniowym, z drobnym przemysłem spożywczym i rzemiosłem. W czasach Polski Ludowej powstało liceum ogólnokształcące i dom kultury[6]. W czasie funkcjonowania gromad, wówczas wieś była siedzibą gromady Bieżuń. Rozporządzeniem Rady Ministrów z 13 grudnia 1993 roku Bieżuniowi przywrócono prawa miejskie[4]. Rozporządzenie weszło w życie 1 stycznia 1994 roku[5].

Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Stanisława Biskupa Męczennika.

W Bieżuniu urodził się Izaak Cylkow, pierwszy rabin Wielkiej Synagogi w Warszawie; z Bieżunia pochodzi wicemistrz olimpijski z Pekinu w rzucie dyskiem, Piotr Małachowski, oraz polski aktor i reżyser teatralny Jerzy Bończak.

Burmistrzowie Bieżunia

  • Alina Truszczyńska (1994-1998)
  • Roman Kochanowicz (1998-2002)
  • Ewa Łubińska (2002-2010)
  • Andrzej Szymański (od 2010)

Demografia

  • Piramida wieku mieszkańców Bieżunia w 2014 roku[7]


Zabytki

Wybrane zabytki

Komunikacja

W mieście zbiegają się drogi wojewódzkie:

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-09-14] .
  2. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  3. Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi. T. 1 : A-Ł, Warszawa 1827, s. 23.
  4. a b ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 grudnia 1993 r. w sprawie nadania niektórym miejscowościom statusu miasta. [online], www.prawo.pl, 1993 .
  5. a b Nowe miasta - Archiwum Rzeczpospolitej [online], archiwum.rp.pl [dostęp 2020-07-01] .
  6. Tomasz Chludziński, Janusz Żmudziński, "Mazowsze, mały przewodnik", Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1978 s. 99
  7. Bieżuń w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-06-24] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.

Linki zewnętrzne

  • Miasto i gmina Bieżuń
  • BIP Miasto i gmina Bieżuń
  • Historia Żydów w Bieżuniu na portalu Wirtualny Sztetl
  • Bieżuń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 224 .
  • p
  • d
  • e
Gmina Bieżuń
  • Siedziba gminy: Bieżuń
Miasto
  • Bieżuń
Wsie
Kolonia
  • Kobyla Łąka
Osada leśna
  • Marysin
Części wsi
  • Grądy
  • Kruś
  • Łążyn
  • Semborze
  • Siedliska
Kolonie wsi
Osada wsi
  • Ludwinowo
Przysiółki wsi
  • Głodowo
  • Karolewo
  • Wilczy Ostrów
  • Wykno

Herb gminy Bieżuń

  • p
  • d
  • e
Powiat sierpecki (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
  • gubernia płocka (1867–1915)
  • woj. warszawskie (II RP) (1919–39)
  • woj. warszawskie (1945–75)
Miasta
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Białyszewo (do 1954)
  • Bieżuń (186?–1954)
  • Borkowo (do 1954)
  • Bożewo (do 1874)
  • Gozdowo (od 1973)
  • Gójsk ( 1924–54)
  • Gradzanowo (do 1954)
  • Gutkowo (do 1954)
  • Kosemin (do 1954)
  • Koziebrody (do 1954)
  • Lisewo (1874–1954)
  • Mochowo (od 1973)
  • Poniatowo (do 1870)
  • Raciąż
  • Rościszewo
  • Siemiątkowo Koziebrodzkie (od 1973)
  • Sierpc (od 1973)
  • Smoszewo (do 1874)
  • Stawiszyn (do 1954)
  • Szczutowo (od 1973)
  • Zawidz (od 1973)
  • Żuromin (1870–1954)
Gromady
(1954–72)
  • Bieżuń (1954–55 )
  • Borkowo Kościelne / Borkowo (1954–59)
  • Bożewo (1954–72)
  • Czarnia Duża ( 1956)
  • Goleszyn (1954–72)
  • Gozdowo (1954–72)
  • Gójsk (1954–72)
  • Gradzanowo (1954–58)
  • Jeżewo (1954–72)
  • Komunin Stary (1954–57)
  • Kosemin (1954–61)
  • Koziebrody (1954–72)
  • Krajkowo (1954–72)
  • Kraszewo-Gaczułty (1954–58)
  • Krzeczanowo (1954–59)
  • Kurowo (1954–59)
  • Lelice ( 1956–72)
  • Ligowo ( 1956–72)
  • Lutocin (1954–55 )
  • Ługi (1954–55 )
  • Łukomie (1954–72)
  • Mochowo (1954–72)
  • Nowa Wieś (1954–58)
  • Olszewo (1954–55 )
  • Piastowo (1954–59)
  • Poniatowo (1954–55 )
  • Raciąż (1959–72)
  • Rościszewo (1954–72)
  • Rzeszotary-Chwały (1954–59)
  • Seroki (1954–55 )
  • Siemiątkowo Koziebrodzkie (1954–72)
  • Sierpc (1960–72)
  • Sławęcin (1954–55 )
  • Słupia ( 1956–72)
  • Studzieniec (1954–59)
  • Sudragi (1954–59)
  • Szczutowo ( 1956–72)
  • Unieck (1954–72)
  • Wola Stara ( 1956–58)
  • Zambrzyca (1957)
  • Zawidz (1954–72)
  • p
  • d
  • e
Na prawach powiatu
Powiatowe
Gminne

  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).